Beste antwoord
Exoniemen zijn iets geweldigs. Niet.
Wat is een exoniem? Finland wordt bijvoorbeeld over de hele wereld Finland genoemd, behalve in Finland. De Finnen noemen hun land Suomi. Finland is het exoniem, Suomi is het endoniem.
Aangezien de menselijke natuur is wat het is, zijn exoniemen eerder pejoratief dan complementair, vooral als er een reëel of ingebeeld verschil in cultureel niveau is tussen de ingroep en de outgroup. De Germaanse indringers van het Romeinse rijk pasten het woord “ Walha toe op buitenlanders die ze tegenkwamen en dit evolueerde in West-Germaanse talen als een algemene naam voor alle niet-Germaanse sprekers ; vandaar de namen Walachije, Vlachs, Wallonië, Walen, Cornwall, Wales, Wallasey, Welche in Elzas-Lotharingen, en zelfs de Poolse naam voor Italië (!) , Włochy .
In vroegere tijden werd de naam van de eerste stam of het eerste dorp dat we tegenkwamen vaak het exoniem voor de hele mensen daarbuiten. Zo gebruikten de Romeinen de stamnaam Graecus en noemden ze het hele land Griekenland en hun inwoners Grieks, terwijl de Grieken zelf hun land Hellas noemden en zijzelf Hellenen.
De Russen gebruikten de dorpsnaam Tsjetsjeens voor de hele natie (terwijl de Tsjetsjenen naar zichzelf verwijzen als Vainakhs, wat betekent ons volk in Tsjetsjeens).
Middeleeuwse Europeanen namen de stamnaam Tatar als symbolisch voor de hele Mongolische confederatie (en verwarden die vervolgens met Tartarus, een woord voor hel, om Tartaar te produceren), en de Magyaarse indringers werden gelijkgesteld met de 500 jaar eerder Hunnish indringers in hetzelfde gebied, en werden Hongaren genoemd.
Verwarring en misverstanden zijn een element om rekening mee te houden bij het onderzoeken van toponiemen. Een andere factor is dat historische namen soms opzettelijk worden gewijzigd vanwege nationalistische of imperialistische neigingen om taalkundig aanspraak te maken op een gebied.
Het Pruisen / Rusland-raadsel zit me al jaren dwars. De meeste antwoorden ontkennen hier ronduit dat er tussen de namen van Rusland en Pruisen geen causaliteit of correlatie bestaat, en beweren dat het toeval is dat alleen in de Engelse taal gebeurt, en als prima facie bewijs bieden ze dat, onder andere, de Duitse taal. woorden voor respectievelijk Pruisen en Rusland rijmen niet.
Maar dit is eigenlijk niet waar. De historische Duitse naam voor Russen is “Reussen”, wat slechts één letter korter is dan “Preussen” (= het Duitse woord voor zowel Pruisen als Pruisen).
Ik kan deze vraag niet helemaal oplossen. Ik kan alleen maar aan de oppervlakte krabben van het complexe web van Pruisisch-Russische relaties die de wereld van de taalkunde overstijgen. Maar de taalkundige gelijkenis tussen Pruisen en Rusland is al een goede indicator voor de verstrengeling van beide werelden. We weten allemaal van de haat-liefde-relatie tussen Pruisen en Rusland.
Kaiser Wilhelm II in een Russisch uniform, en tsaar Nicholas II in een Pruisisch uniform. Het waren neven en nichten en in hun correspondentie spraken ze elkaar aan met “Beste Nicky” en “Beste Willy”.
Catharina de Grote was een Pruisische trouwens.
De geschiedenis van de landen die tussen Berlijn en Moskou liggen, wordt veel eenvoudiger als je je realiseert dat alle geïnteresseerde partijen zonder uitzondering hun eigen interpretaties van de geschiedenis hebben, hun eigen claims, hun eigen propaganda en hun eigen nomenclatuur.
In de 15e eeuw vestigde het Moskou-vorstendom (of Muscovy) zijn soevereiniteit over een groot deel van het oude Russische grondgebied, waaronder Novgorod, Pskov en delen van Tsjernigov en Pereyaslavl-vorstendommen, die vaak verdreven werden, uitwisselden met oostelijke delen van Rusland, of een groot deel van de inheemse bevolking vermoordden. Vanaf 1547 nam het Moskou-vorstendom de titel aan van Het grote vorstendom van Moskou en Tsaardom van de hele Rus, en claimde “alle Rus” “- handelingen die niet erkend worden door buurland Polen . Hiermee werd de basis gelegd voor de moderne Russische staat. De Moskovische bevolking was oosters-orthodox en bedacht de naam “Rossia” voor de nieuwe staat, wat de Griekse (!) Transcriptie van Rus was “.
Maar aan de andere kant
Sigismund von Herberstein , ambassadeur van de keizer van het Heilige Roomse Rijk in Rusland, gebruikte beide Rusland en Moscovia in zijn werk over het Russische tsarenrijk en merkte op: “De meerderheid is van mening dat Rusland een veranderd naam van Roxolania . ”
(!!)
Tsaardom van Rusland – Wikipedia
Er was dus vanaf het begin veel verwarring.
Oorspronkelijk verwees de naam Rus “ (Русь) naar de mensen , regios en middeleeuwse staten (9e tot 12e eeuw) van het Kievan Rus “. In de westerse cultuur was het vanaf de 11e eeuw beter bekend als Ruthenia . De territoria zijn tegenwoordig verdeeld over Wit-Rusland , Noord- Oekraïne en de Europese sectie van Rusland .
Een van de vroegste schriftelijke bronnen waarin de mensen genaamd Rus worden genoemd “(as Rhos ) dateert tot 839 in de Annales Bertiniani . In deze kroniek worden ze geïdentificeerd als een Germaanse stam genaamd de Zweden . Volgens de Kievan Rus “ Primary Chronicle , samengesteld rond 1113 , de Russen “waren een groep Varangians , Noormannen die ergens van de Baltische regio (letterlijk “van buiten de zee”), eerst naar Noordoost-Europa, daarna naar het zuiden hier creëerden ze de middeleeuwse staat Kiev.
Volgens de meest prominente theorie, de naam Rus “, zoals de Finse naam voor Zweden ( Ruotsi ), is afgeleid van een Oudnoors term voor “de mannen die roeien” ( rods- ) aangezien roeien de belangrijkste methode was om de rivieren van Oost-Europa te bevaren, en dat het verband kon houden met het Zweedse kustgebied van Roslagen (de roeiploegen) of Roden , zoals het in vroegere tijden bekend was.
De naam Rus “zou dan dezelfde oorsprong hebben als het Finse , Ests , Võro en Noord-Samisch namen voor Zweden: Ruotsi , Rootsi , Roodsi en Ruoŧŧa .
Het is opmerkelijk genoeg dat de lokale Finnic en Permic volkeren in Noord-Rusland gebruiken op de juiste manier hetzelfde ( Rus “ -gerelateerde) naam voor zowel Zweden en Rusland (afhankelijk van de taal): dus de Veps -naam voor Zweden en Zweeds is Ročinma / Ročin , terwijl in het aangrenzende Komi-taal de etymologisch corresponderende term Ročmu / Roč betekent al Rusland en Russisch.
De Deense geleerde Tor Karsten heeft erop gewezen dat het grondgebied van het huidige Uppland , Södermanland en Oost-Gothland stond in de oudheid bekend als Roðer of roðin . Thomsen heeft daarom gesuggereerd dat Roðer waarschijnlijk is afgeleid van roðsmenn of roðskarlar , wat zeevarenden of roeiers betekent.
George Vernadsky theoretiseerde over de associatie van Rus en Alans . Hij beweerde dat Ruxs in Alanic “stralend licht” betekent, vandaar het etnoniem Roxolani kan worden begrepen als “slimme Alans”.
Hij theoretiseerde dat de naam Roxolani een combinatie van twee aparte stamnamen: de Rus en de Alanen. Rus was nauw verbonden met de Alanen in de Sarmatische periode.
In de 11e eeuw was de dominante term in de Latijnse traditie Ruscia . Het werd onder andere gebruikt door Thietmar van Merseburg , Adam van Bremen , Cosmas of Prague en paus Gregorius VII in zijn brief aan Izyaslav I . Rucia , Ruzzia , Ruzsia waren alternatieve schrijfwijzen. In de 12e eeuw maakte Ruscia geleidelijk plaats voor twee andere Latijnse termen, “Rusland” en “Ruthenia”. “Rusland” (ook gespeld als Rossia en Russie ) was de dominante Romaanse taal , voor het eerst gebruikt door Liutprand van Cremona in de jaren 960 en vervolgens door Peter Damian in de jaren 1030. Het werd alomtegenwoordig in Engelse en Franse documenten in de 12e eeuw. Ruthenia , voor het eerst gedocumenteerd in het begin van de 12e eeuw Augsburg annalen , was een Latijnse vorm die de voorkeur had van de Apostolische Kanselarij van de Latijn Kerk .
Namen van Rus “, Rusland en Ruthenia – Wikipedia
De Pruisen noemden zichzelf Prūsai (Duits: Prußen, dat na verloop van tijd veranderde in Preussen; Latijn: Pruteni; Lets: Prūši; Litouws: Prūsai; Pools: Prusowie; Kasjoebisch: Prësowié). Het woord Prusai kan worden bespot van een waternaam en is waarschijnlijk verwant om praūsti aan te steken, (het gezicht wassen); zie ook prusnas (letterlijk: van het gezicht).
Lang verhaal kort: het Latijnse woord voor Pruisen was “Pruteni”, het Latijnse woord voor Russen was “Ruteni”. Ze werden op een bepaald moment allebei omschreven als Baltische stammen en hun endoniemen hadden te maken met water.
Maak dit een startpunt om verder te verkennen de overeenkomsten tussen beide naties en hoe ze met elkaar verweven waren.
Antwoord
Woorden betekenen alleen wat andere mensen willen dat ze bedoelen. En in de woorden van Peter de Grote, die de titel formeel veranderde van Tsaar naar Keizer , “Ik [Peter] zou liever admiraal zijn in een westerse marine dan keizer in Azië.”
(Maar om eerlijk te zijn, hij meende het niet echt)
Russische titels waren vanaf het begin raar. De vroege Russische staat van de 8e tot 10e eeuw werd gesticht en geregeerd door een overwegend heidense Viking-krijger-elite, en de hoofdtitel van hun opperste heerser was chaganus of Khagan, de hoogste keizerlijke titel in de Turkse / Khazar-traditie waar het vroege Rusland uit werd geïnspireerd. We hebben zelfs reden om aan te nemen dat de titel tot in de 12e eeuw in de volksmond werd gebruikt. Dit is al de hoogste graad van rijk.
Rusland was meer een confederatie van verschillende semi-autonome versterkte handelsposten, die werden verdeeld onder leden van dezelfde heersende familie: deze ondergeschikte heersers werden genoemd knyazes , een Germaans woord met dezelfde oorsprong en betekenis als het Engelse king of het Duits könig . De opperste heerser schijnt ook veliky knyaz of Grote Koning te zijn genoemd.
Het is de moeite waard erop te wijzen dat de 11e tot de vroege 13e eeuw Rusland was redelijk goed geïntegreerd in het Europese diplomatieke netwerk. Buitenlandse schrijvers spraken, zowel in het Grieks als in het Latijn, over de koning van Rusland ( rex of ρηγας), of zelfs over de koningen van Rusland, die erkenden de ondergeschikte knyazates als koninkrijken. De Russische heersende familie trouwde met de heersers van Frankrijk, Engeland, Zweden en de Romeinen: mannen als Harald Hardrada uit Noorwegen maakten naam door te vechten in de Viking-gevolg van de Russische koningen.
Had dit alles standgehouden , zouden we later waarschijnlijk zijn geëindigd met een eenvoudig Russisch “koninkrijk” ( regnum ). Maar er gebeurden twee dingen.
—De 4e Kruistocht (1204). Hoewel in het verleden het schisma grotendeels op religieus niveau werd gehouden en diplomatieke betrekkingen gingen gewoon door, de ineenstorting van het oostelijke rijk deed het pausdom geloven dat een gemakkelijke militaire oplossing mogelijk was, en gaf Latijnse koningen een gemakkelijke weg voor materieel gewin. De status van het oosterse christendom werd gedegradeerd tot ketterij, en de overgebleven orthodoxe heersers in de Balkan moesten zich bekeren tot het katholicisme of werden geconfronteerd met herhaalde kruistochten. Hoewel de Germaans-Normandische heersers van West-Europa in het verleden de Russische knyazes als familie hadden gezien, nauwelijks onderscheiden van henzelf, zag de nieuwe generatie Duitse kruisvaarders ze als barbaarse stammen die nauwelijks te onderscheiden waren van de Baltische heidenen die ze daar moesten uitroeien. p>
—The Mongol Conquest (1239-1242). De plotselinge en gemakkelijke onderwerping van Rusland aan de Tataren of Mongolen was iets waarop niemand was voorbereid, en die de Russische knyazes drie eeuwen lang van het politieke net haalde.Hoewel de meest westelijke en laatste grote Russische kinglet ( in het moderne West-Oekraïne ) een theoretische bekering tot het katholicisme accepteerde en de titel rex Russiae ( waaronder hij zijn katholieke buren begon te plunderen in naam van de Grote Khan, samen met de overgebleven Baltische heidenen ), De enige interactie van de andere Russische knyazates met het Westen was het afweren van de occasionele Duitse kruistocht. Wanneer ze weer opduiken in de westerse diplomatie, zouden ze worden beschouwd als post-Mongoolse stamhoofden ( Princes / Grand Princes uit het Latijn Princeps of Chief), geen beschaafde heersers.
Toen vond er ook een andere grote titulaire verandering plaats. Mensen gaan ervan uit dat de Russen de titel Tsaar van de Grieken namen, omdat het een afgeleide was van Caesar . Dit is maar half waar. Hoewel dit technisch gezien het precedent was dat werd aangehaald door de kerkleden van Ivan de Verschrikkelijke, was de associatie met de Grieken in het populaire gebruik in zowel Rusland als het Westen zo goed als vergeten. De mensen die de afgelopen 300 jaar Tsaren werden genoemd, waren de Khans van de Horde geweest, en de titel werd over het algemeen niet geassocieerd met Caesar – voor de meeste mensen was vergelijkbaar met de Arabische Sultan of de Perzische Shah .
Dit is ook de reden waarom het pausdom en andere Europese rechtbanken geleidelijk accepteerden om de Russische heerser een tsaar te noemen: zij accepteerden de afleiding van Caesar niet . Als de Russische stamhoofden aangesproken wilden worden met barbaarse titels, was dat geen probleem van de christelijke pausen.
Peter de Grote was niet het soort man dat in titels geloofde – dus hij gaf niet om de oude één – maar hij geloofde in het eisen van respect en veranderde daarom de titel om een punt te maken bij de kanselarijen van Europa. Iedereen begreep wat Imperator bedoelde.
Protestants Engeland – dat zich niet gehecht voelde aan het idee van de Heilige Romein ( Katholiek ) Empire had de Russische heerser in feite keizer ( Imperator ) genoemd voorafgaand aan de verklaring van Petrus. Dit volgde op het precedent dat barbaarse heersers – zoals de keizer van China, de keizer van Marokko, de keizer van Abessinië – buiten het veld stonden en als oosterse despoten moesten worden aangesproken ( het had ook de bedoelde implicatie dat de katholieke keizer zon despoot was ). Het was Peters modernisering die Engeland motiveerde om te beseffen dat Rusland een echt land in Europa was, en degradeerde zijn officiële adres aan Tsaar.