Beste antwoord
Het was oorspronkelijk van toepassing op de oostelijke helft van het Romeinse rijk nadat het rijk was opgesplitst in twee administratieve eenheden. (“Orient” komt van het Latijnse “Oriens”, voor “oost”). Dus het moderne Griekenland, Turkije, Syrië, Egypte, etc.
Naarmate het westerse bewustzijn van India, China, Japan, Indonesië, etc. groeide, werd de term breder toegepast. Waar het “westen” precies eindigt en het “oosten” begint, hangt af van de persoon. (Metternich zei de beroemde Azië begint bij de Landstrasse, verwijzend naar de boulevard die naar het zuidoosten loopt vanaf de toenmalige muren van Wenen.)
Ergens in de 19e eeuw codificeerde het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken de termen Nabije Oosten “(bijv. Syrië),” Midden-Oosten “(bijv. Iran) en” Verre Oosten “(bijv. China). Dit is preciezer dan de vager orient, maar het zijn natuurlijk nog steeds relatieve termen, London out-termen. Moderne historici geven de voorkeur aan termen als zuidwest-Azië , die een absolute referentie gebruiken.
Antwoord
Het woord “oosters” is geen slecht woord. Het betekent gewoon “oosters”. Dat gezegd hebbende, sommigen in de Verenigde Staten vinden het woord aanstootgevend, dus het kan verstandig zijn om het te vermijden.
Een stukje geschiedenis: het woord “oosters” is de bijvoeglijke naam van het zelfstandig naamwoord “Oriënt”, wat “het Oosten” betekent. Deze woorden komen van het Latijnse zelfstandig naamwoord “oriens”, wat “oost” betekent. komt het woord ‘oriens’ van het Latijnse werkwoord ‘oriri’, wat ‘rijzen’ betekent. (aangezien de zon opkomt in het oosten, ging het zelfstandig naamwoord ‘rijzen’ gewoon ‘oost’ betekenen.) ‘oriens’ is ook de bron van het werkwoord ‘oriënteren’ (dat wil zeggen, zich richten op de zon) en het zelfstandig naamwoord ‘oriëntatie’.
Hoe dan ook, in de westerse beschaving kwam ‘het oosten’ tot verwijzen naar “het Oosten” en ook naar zijn inwoners, zodat het woord “oosters” u was sed om iemand uit het oosten te beschrijven. Het gebruik van orient- in deze context had een lange en onomstreden geschiedenis tot het midden van de 20e eeuw: de Orient Express was een beroemde trein die van Parijs naar Istanbul reed, en Harvards Department of Indian and Oriental Studies was een paraplu voor wat nu de afdelingen Oost-Aziatische talen en beschavingen, Nabije-Oosterse talen en beschavingen en Zuid-Aziatische studies zijn.
Echter, vanwege de wijdverbreide verschuivingen in sociale zeden in de jaren zestig, geaccentueerd door vermoeidheid van oorlogen in Azië en toenemend cultureel bewustzijn, viel het gebruik van het woord oosters uit de gratie, vooral in de Verenigde Staten. De meest opvallende kritiek was dat oosters een algemene term was voor wat eigenlijk verschillende verschillende rassen / etniciteiten / erfgoed waren (Chinees, Japans, Koreaans, Vietnamees, Thais, Indiaas, enz.) En was dus een beetje kleinerend tegenover leden van deze populaties.
De geleidelijke afname van het gebruik van de term in de tweede helft van de 20e eeuw was meestal een une moedig, met weinig oosterse mensen die zich door de term vernederd genoeg voelden om de voortgang van de achteruitgang te bespoedigen. Maar in het huidige tijdperk, waarin alle spraak wordt gepatrouilleerd door een steeds agressievere politie voor politieke correctheid, ervaart het woord oriëntaals een soort retro-nostalgische heropleving als een pejoratieve term die moet worden gemeden omwille van het mijden. Ik vind politieke correctheid in het algemeen stom, maar in het geval van oriëntaals is de hedendaagse houding bijzonder reactionair. Ten eerste is er niets bijzonder progressiefs of verlichtends aan het uiteenvallen van “het Oosten” in het Midden-Oosten, Oost-Azië, Zuid-Azië en Zuidoost-Azië, die vanaf vandaag de heersende maar oppervlakkige “gezuiverde” termen voor de regio zijn. Ten tweede is het woord oosters springlevend in Groot-Brittannië, waar Aziatisch Indisch betekent en oosters Oost-Aziatisch, en daar lijkt niemand het erg op te vinden. Ten derde wed ik dat geen enkele persoon beledigd was toen ik de uitdrukking westerse beschaving hierboven gebruikte om in het algemeen naar westerlingen te verwijzen, in plaats van westerse beschaving op te splitsen in haar politiek correcte Amerikaanse, westerse Europese, Noord-Europese, mediterrane en Oost-Europese stukken. Maar als “oosters” aanstootgevend is, dan zou “westerling” dat dan zeker ook moeten zijn?