Beste antwoord
Nee , dat doen we niet , en hier is waarom. Het is niet vanwege een gebrek aan heiligen om onze beschermheer voor God te zijn in termen van deze specifieke zorg, het is gewoon dat katholieken niet in fortuinen en geluk geloven.
We zullen twee punten maken om een verduidelijking een goede redenering voor deze vraag.
Ten eerste , waarom is het concept van geluk en fortuin zo vreemd aan de katholieke geest? De reden hiervoor ligt in ons begrip van predestinatie. Voorbestemming is het concept dat God alle gebeurtenissen eeuwig kent en hij beveelt ze als onderdeel van zijn goddelijke voorzienigheid.
Hier slaan de theologen van de Heilige Moederkerk de gulden middenweg in het begrijpen van een uitdagende realiteit van de geschapen wereld. God wil in zijn alles overtreffende goedheid zowel de vrijheid als het behoud van mensen. Zijn actieve wil geeft alle mensen het middel tot verlossing, en zijn toegeeflijke wil stelt hen in staat om vrijelijk zijn genade te weigeren. Hierin zie je geen dwalingen van de uitverkoren bevroren, elite, dubbele voorbestemming, verkiezing van het calvinisme, noch de inherente onnodigheid van Gods genade om de mens goede werken te laten verrichten zoals gezien in het pelagianisme.
Ten tweede, is dit niet hetzelfde als hoe gebed tot patroonheiligen werkt. De heiligen in hun menselijkheid zijn onze vrienden. Ze zijn ook de dierbaarste vrienden van God. Ze houden van God zoals hij is. In de Ethica Nicomachea laat Aristoteles zien hoe vrienden elkaar het goede wensen. De heiligen bezitten het goede in God ten volle en wensen dat wij ons bij hen voegen in de hemel.
Hier komt het gebed tot de heiligen om de hoek kijken. Door te bidden kunnen we geestelijk met de heiligen communiceren en zo hun vrienden. Net als alle vriendschap is het vaak gebaseerd op gedeelde interesse. De heiligen in hun aardse leven deden bepaalde dingen, net als de hele mensheid. Sommigen waren handelaars, sommigen waren leraren, sommigen waren advocaten, enzovoort. Hun leven had een bepaalde smaak, gedicteerd door de details van hoe ze het christelijke leven leefden.
Neem bijvoorbeeld St. Dymphna. Dochter van een heidense koning en zijn christelijke vrouw in de zevende eeuw na Christus, ze had een bijzonder zwaar leven. Na de dood van zijn vrouw ging de geestelijke gezondheid van Dymphnas vader Damon van Oriel snel achteruit. Vanwege de fysieke gelijkenis met haar moeder, werd Dymphnas vader waanzinnig verlangend om met zijn dochter te trouwen. Ze wordt intens vervolgd door haar krankzinnige vader bij het hooghouden van de geloften van kuisheid die ze aan God heeft gedaan. Ze was veertien jaar oud. Ze vluchtte haar land Ierland uit met een aantal metgezellen en richtte een hospice op voor armen en zieken in België. Haar woedende (en nog steeds krankzinnige) vader volgde uiteindelijk zijn dochter, deze St. Dymphna, en doodde haar door onthoofding in een bloedige woede. Nu, door de aard van de specifieke worstelingen van haar leven, is aangetoond dat St. Dymphna speciale belangstelling heeft voor bepaalde nog levende personen die in haar aardse benarde situatie delen. We beschouwen haar als de beschermheilige van weglopers, geesteszieken en slachtoffers van incest. St. Dymphna heeft een speciale liefde om deze benarde situaties namens ons aan God te presenteren en smeekt zijn oneindige genaden
Gebed tot de heiligen is geen magie, en het is duidelijk geen aanbidding van de doden. In plaats daarvan is het een economie van genade waarbij degenen die al heel dicht bij God staan, hun speciale belangen bij Hem kunnen bepleiten, zodat iedereen met Hem in de hemel zou kunnen zijn . Goddelijk lobbyen als je wilt, maar dat is een beetje lomp.
Waarom is dit belangrijk? Dit betekent ten eerste dat fortuin zo goed als niets te maken heeft met het christelijke leven. Het is niet naar eigen goeddunken van God wie wordt gekozen met het ‘geluk’ van redding, want hij wil dat alle mensen worden gered. Maar niet zo ver gaan als het pelagianisme, we moeten ervoor kiezen om God lief te hebben en zijn werk te doen met de hulp van zijn genade, als we hopen met Hem in het paradijs te leven en anders zijn gezelschap niet voor altijd afwijzen.
Gebed tot de heiligen is de gemakkelijke weg. Als we het pelagianisme willen verwerpen, moeten we de genade van God ontvangen om Hem te aanvaarden. Als we niet de genade van God ontvangen (zoals vooral door de doop in het gezin van de kerk geïntroduceerd te worden), is het veel moeilijker voor de mens in de erfzonde om zelf voor God te kiezen. Want:
“Alles wat wij als schapen zijn, is afgedwaald, ieder heeft zijn eigen weg ingeslagen: en de Heer heeft ons allemaal ongerechtigheid op hem gelegd.” Jesaja 53: 6
De heiligen zijn onze vrienden op de binnen. De heiligen zien onze benarde omstandigheden en voelen groot medeleven met ons. Als we de vrienden van de heiligen worden en hen vragen wat we nodig hebben, zullen ze zeker voor God gaan en Hem smeken om een royale uitstorting van genaden. Onze God is een God van overvloedige liefde en barmhartigheid.Als Hij de gebeden van iemand wil horen, zal Hij zeker luisteren naar de heiligen van de hemel die zo dicht bij hem in de hemel zijn.
Bidden om geluk heeft helemaal geen zin. Er is geen geluk bij God. Zorg ervoor dat de deur al voor alle mannen openstaat. God geeft ons de heiligen om de weg voor ons te leiden, zowel door voorbeeld als door voorspraak voor Hemzelf.
Zie dat we slechts moet het pad volgen van onze grote vrienden in de hemel. Ze zullen ons elke genade verzekeren, zelfs degenen die voorbijgaan en overstromen die God ons al aanbiedt in Zijn oneindige goedheid. Het enige wat we moeten doen, is vrienden zijn van God en zijn heiligen. Er zijn ongetwijfeld al veel heiligen geweest die in hun aardse leven deelden in uw specifieke benarde omstandigheden. Bid tot hen.
Antwoord
Als je vraagt of de kerk een heilige heeft die voor je tussenkomt om de loterij te winnen, dan is het antwoord nee. Maar er is een heilige die voor u bidt voor uw behoeften.
Zijn naam is St. Cajetan. Hier is een beetje over hem:
Saint Cajetan was medeoprichter van de Theatines in 1524, een gemeenschap van priesters die een apostolisch leven zouden leiden. Ze moesten met minachting naar alle aardse bezittingen kijken, geen salarissen van de gelovigen aanvaarden; alleen van wat vrijelijk werd geschonken, mochten ze de middelen van bestaan behouden.
Hij richtte een bank op om de armen te helpen en een alternatief voor woekeraars te bieden. Het werd later de Bank van Napels. Zijn zorg voor de werklozen, hen de nodige financiële hulp bieden in hun tijd van nood, maakte hem tot hun beschermheer.