Beste antwoord
[*** Kleine wijzigingen en updates ***]
Zoals vermeld in deze thread door anderen komen Turks en Perzisch uit twee verschillende taalfamilies; er zijn echter taalhypothesen over een mogelijk verband tussen beide. Bovendien hebben deze twee gedurende ongeveer een millennium naast elkaar geleefd en vele malen met elkaar verweven. Overeenkomsten zijn dus onvermijdelijk in de manier waarop gedachten worden uitgedrukt en zinnen worden gestructureerd (grammatica). Dit staat los van de woordenschat en zelfs ik, als niet-deskundige, kan die zien die meer dan toevallig zijn. Maar afgezien daarvan heeft uw ervaring met het leren van een nieuwe taal weinig te maken met academische theorieën en geschiedenis.
Om de zaken te vereenvoudigen kan ik zeggen dat het Perzisch twee veelgebruikte vormen heeft: formeel en informeel. Formeel is wat je hoort op radio en tv en leest in de kranten. Deze vorm is een typische Indo-Europese taal. Je kunt niet veel rommelen met het formaat, maar je kunt de woorden vervangen door hun Engelse of Franse equivalent en de volgorde ervan een beetje herschikken. Je zult eindigen met een heel fijne Engelse of Franse zin.
Het informele Perzisch is wat je op straat hoort, onder vrienden, families en films. Hier vind je meer overeenkomsten met Turks (grammaticaal). Maar laten we het eerst hebben over woordenschat:
Beide talen hebben een enorme hoeveelheid gemeenschappelijke woordenschat. Het interessante is dat beide talen soms oude woorden uit elkaar gebruiken die zijn uitgefaseerd of volledig veranderd in hun eigen native context. Soms heeft hetzelfde woord twee verschillende connotaties in het Turks en Perzisch. Maar dit laatste deel is heel gebruikelijk tussen laten we zeggen Engels of Frans, of Perzisch en Arabisch en hun gewone woorden. Over Frans gesproken, er zijn ook Franse leenwoorden in beide.
Terug naar de grammatica en zinsstructuur in (informeel) Perzisch en Turks, beide kunnen veel informatie bevatten (onderwerp, object, actie en tijd) in één woord door achtervoegsels aan een werkwoord toe te voegen. Exm. Didamesh in het Perzisch (ik zag haar, hem of het) heeft een duidelijk onderwerp, object (geslachtloos), handeling (werkwoord) en tijd allemaal in één woord. Maar het bereik van Turks bij het comprimeren van informatie gaat verder dan het onderwerp, het object, de actie en de gespannen structuur.
Zoals je in dat voorbeeld kunt zien, is Perzisch geslachtloos. Je moet ook weten dat Turks hetzelfde is.
Je zult de posities van onderwerp, object, bijwoorden en werkwoorden in zinnen van beide talen vaker wel dan niet hetzelfde vinden. Turks is een taal in vrij formaat die neigt naar het SOV-patroon; Perzisch aan de andere kant is een SOV die neigt naar vrij formaat.
Vraagwoorden (wie, welke, wanneer, enz.) Komen op een plek in een zin waar het antwoord in beide wordt verwacht.
Of / of, noch / noch, en beide / en constructies in beide talen zijn hetzelfde tot op de woorden. Ze komen uit het Perzisch en voor het eerst in het Turks zie je ne in de noch / noch -constructie die wordt gebruikt met een negatieve connotatie zoals een Indo-Europese taal (ne betekent normaal wat in het Turks).
Turks en Perzisch (formeel en informeel) hebben bezittelijke en objectmarkeringen. Voorbeeld voor bezittelijke marker: Kaspische Zee wordt Hazar Denz (i) in het Turks en Darya- (i) Khazar in het Perzisch. “I” is de markering. Voorbeeld voor objectmarkering: Ik zag hem wordt o (nu) gördüm in het Turks of un (o) didam in het Perzisch – of zelfs korter didam (esh).
Beide talen gebruik enkelvoud van een zelfstandig naamwoord na een kwantor in tegenstelling tot Engels en Frans. Voorbeeld: zeven boeken s in het Engels of sept livre s in het Frans versus Yedi Kitap (enkelvoud) in het Turks of Haft ketab in het Perzisch en niet yedi kitap lar of haft ketab ha .
Beide talen gebruiken -an achtervoegsel toegevoegd aan de wortel van een werkwoord om van een werkwoord een bijvoeglijk naamwoord te maken. Merk op dat het -en, -yan, -yen, etc. in het Turks kan zijn, afhankelijk van de klinker ervoor (regels voor klinkerharmonie). Bijv .: bağıran uit bağırmak in het Turks, taban uit tabidan in het Perzisch. Merk op dat de kwaliteit die wordt beschreven in de Perzische bijvoeglijke naamwoorden op deze manier meer inherent klinkt.
Als het gaat om het denken en de zintuigen, zijn de gebruikte werkwoordsvormen vaak dezelfde. Als er bijvoorbeeld iemand aan je deur klopt, zeg je in het Engels gewoon kom, maar in zowel het Turks als het Perzisch gebruik je de verleden tijd (Engelse vertaling) ik kwam. Geldim in het Turks of Amadam in het Perzisch. Beide talen gebruiken ook sneller de tegenwoordige tijd in plaats van de toekomstige tijd.
Ze gebruiken allebei dezelfde mentaliteit bij het kiezen van de juiste achtervoegsels of proposities bij het formuleren van gedachten. Een Engelse spreker zou echt in de war zijn over de vraag waarom de directe vertaling van “Ik haat het” wordt “Ik haat het” in het Turks (ondan nefret ediyorum) of (Azash nefrat daram) in het Perzisch.Deze gevallen kunnen doorgaan en ik ga er niet de tijd voor nemen, maar ik denk dat je het idee begrijpt.
Dit gaat verder dan alleen enkele achtervoegsels en je kunt zien dat soms de hele zin gewoon een vertaalbaar woord is per woord naar de andere taal.
Er zijn ook enkele uitdrukkingen in beide talen die vanwege culturele affiniteit ofwel directe of nauwe vertalingen zijn en geen gemakkelijk of algemeen gebruikt equivalent hebben in het Engels of Frans. Exm. ‘Kolay gelsin’ in het Turks en ‘Khaste nabashi’ in het Perzisch; of ‘Eline sağlik’ in het Turks en ‘dastet dard nakone’ in het Perzisch zijn culturele tegenhangers. Biz nerede, siz nerede in het Turks of Ma kojayim, shoma koja in het Perzisch hebben geen equivalent in het Engels of Frans.
Maar al met al, zoals ik al zei, geschiedenis of taaltype niet er toe doen. Een nieuwe taal leren is een ander beest dan filosoferen over de overeenkomsten en verschillen.
Antwoord
Hoe vergelijkbaar zijn Turks en Perzisch?
Als je de talen bedoelt, ze lijken helemaal niet op elkaar, afgezien van het feit dat beide talen woordenschat hebben geleend uit het Arabisch (en inderdaad, afgezien van geleende woordenschat, geen van beide is op afstand vergelijkbaar met het Arabisch).
Perzisch of Farsi is een Indo-Europese taal en daarom – zij het vrij ver weg – verwant aan het Engels en andere West-Europese talen.
Turks behoort tot een aparte taal. taalfamilie – voorspelbaar de Turkse taalfamilie genoemd – en is verwant aan Azeri, Kazakhi, Turkmeens en een paar anderen. De structuur van het Turks en de andere Turkse talen is geheel anders dan die van Indo-Europese talen; dit maakt Perzisch eerder gemakkelijker dan Turks voor een West-Europeaan om te leren, ondanks het feit dat het in een aangepaste vorm van het Arabische schrift is geschreven, terwijl het Turks in het Latijnse alfabet is geschreven.