Beste antwoord
Hoe oud je ook bent, je zou altijd de baby van je moeder blijven.
Het is anders geweest voor mij en mijn moeder (Ammu). Ze houdt niet van te veel verwennerij, ze houdt veel van me, natuurlijk wel … maar ze drukt niets uit, wat mij ervan weerhoudt om te uiten. Lang geleden kon ik geen verbinding met haar maken, want ze hield zichzelf tegen van veel praten, waarschijnlijk is ze net zo. En daarom praten we, aangezien ik nu 26 ben, nog steeds niet veel, want het is altijd een gewoonte voor mij geweest om minder met haar te praten, en nu is ze fysiek ver van mij verwijderd. Ze blijft in Spanje en ik in Bangladesh. Ik mis haar. Na mijn huwelijk heb ik verschillende worstelingen gehad toen ik alleen voelde dat een knuffel van haar het allemaal kon oplossen. Maar ik had haar niet in de buurt, en aan de andere kant kon ik haar niet vertellen wat ik doormaakte. Ik zou nooit hardop kunnen huilen en haar vertellen over de pijn in mijn borst. Ze weet het ook niet, dat ik veel van haar hou. Ik ben zo trots op haar, hoewel ze zoveel fouten heeft gemaakt die me waanzinnige worstelingen opleverden, maar aan de andere kant is ze zo mooi! Ik wou dat ik zoals jij kon zijn, ik wou dat ik haar liefde nooit ontgroeide. Ik mis haar. Geen enkel kind mag de liefde van zijn moeder missen, totdat ze niet voor altijd weg zijn. Je hebt zoveel geluk dat je haar in de buurt hebt, en ook om deze vraag te kunnen stellen, want het leven heeft me nooit de ruimte gegeven om dit soort vragen te stellen! Je hebt geluk, ontgroei de liefde van je moeder niet.
Antwoord
Hoe je je moeder noemt, is iets dat heel natuurlijk voor je is. Mijn 50-jarige dochter noemt me mama en toen ze op de middelbare school zat, kreeg ze veel verdriet, maar ze vertelde hen wat erger was om hun moeder een teef te noemen. Dus als ze vonden dat het oké was om hun moeder te bellen, dan zouden ze niet allemaal uit vorm moeten zijn dat ze me mama noemde. Je belt je moeder mama zolang je je er prettig bij voelt en zolang je moeder er plezier aan beleeft. Ze zal er misschien niet lang meer zijn. Ik verloor mijn jongste dochter toen ze nog maar 26 was en ik mis nog steeds hoe ze me noemde (Silly Mom). Ze is 14 jaar weggeweest. Je weet niet of ze je zal verlaten of dat je haar wilt, maar onthoud dat herinneringen het enige zijn dat je nog hebt. Zorg ervoor dat het goede zijn.