Beste antwoord
Acrylverf is erg handig in gemengde media, waardoor het gebruik van onder andere pastel (olie & krijt) spuitverf, houtskool en pen op het gedroogde acryl geverfde oppervlak. Het mengen van andere lichamen in het acryl is mogelijk – zand, rijst en zelfs pasta kunnen in het kunstwerk worden verwerkt. Olie is op lijnzaadbasis en laat langer inwerken toe, maar gebruik olie alleen met handschoenen, gebruik geen olie of verdunner op uw handen, aangezien leverschade kan optreden bij langdurig gebruik. U kunt spuitverf in uw werk gebruiken met handgemaakte acetaatsjablonen. Ik geef de voorkeur aan de oude spuitbussen in de hobbywinkel of autolakken, heb goede ventilatie of spuit buiten. Glhf
Antwoord
Aangezien je vraagt, “welke zou ik kiezen?”, Zal ik je vertellen dat ik helemaal geen huisverf zou kiezen, behalve misschien enkele van de billboardverven die Owen noemt – misschien. Omdat ik geloof dat, in tegenstelling tot wat Owen zegt (met alle respect), een kunstenaar moeten verantwoordelijk en attent zijn op hun materialen. Tenminste, als ze meer dan wegwerpprijzen rekenen voor hun werk.
Je kunt naar het Picasso Museum gaan in Paris en zie hoe de verf van de doeken bladdert. Het is verschrikkelijk. En wat het echt verschrikkelijk maakt, is dat hij waarschijnlijk beter wist. Maar hij had enorme haast en schilderde vaak wel drie werken per dag. Een deel van wat ze doet bladderen, is ook dat hij niet de moeite nam om veel van zijn doeken met onderschildering voor te bereiden … ging gewoon door en gooide de verf erop, waardoor het veel waarschijnlijker was dat het eerder loskwam.
Een van de grootste problemen van de twintigste-eeuwse kunst is het gebrek aan vakmanschap – vooral op het gebied van onconventionele media. Franz Kline maakte prachtige kalligrafische schilderijen op doeken zonder primer, die nu een nachtmerrie zijn voor musea omdat ze niet kunnen worden schoongemaakt in Op een redelijke manier. Julian Schnabel had ooit een fulltime ploeg die de platen van zijn gigantische plaatassemblages opnieuw aan elkaar lijmde omdat zijn kleefstoffen niet toereikend waren. En dit zijn slechts een paar voorbeelden. kunnen grappige anekdotes lijken, maar het zou niet zo grappig zijn als jij de koper was geweest die zes cijfers had uitgesplitst voor de kunst die steeds naar beneden viel of bladderde.
Een deel van het kunstenaarschap is je materialen kennen en respecteren – plus respecteren uw publiek – en dat moet zeker ook zijn met respect voor uw kopers. Iedereen die denkt dat tien jaar lang genoeg is om een kunstwerk te laten meegaan, is een heel jong persoon. Tien jaar verstrijken in een oogwenk. Ik heb paar schoenen in mijn kast die ik al dertig jaar heb, in hemelsnaam! IMHO, elke kunstenaar zou moeten denken in termen van een levensduur van minstens 100-200 jaar voor zijn werk. Wat trouwens niet met minimale vervaging inhoudt, omdat alles op deze aarde oxideert, ook wij. Dat is echt niet te voorkomen, alleen te minimaliseren. Maar pellen en uit elkaar vallen? Zeker wel.