Beste antwoord
Ik ben begonnen met Pimsleur en ben blij dat ik dat gedaan heb. Het is niet perfect en het is helemaal niet allesomvattend, maar wat het doet, het doet het redelijk goed.
Pimsleur krijgt de meeste eer voor het feit dat ik meer Chinezen heb gehad dan ik kan tellen. over mijn gebrek aan een buitenlands accent wanneer ik Mandarijn spreek. (Het feit dat mensen specifiek commentaar geven op mijn accent in plaats van een generiek accent te zeggen: Jouw Chinees is erg goed!, platitude doet me denken dat ze het op zijn minst enigszins menen.)
Dit bevestigend, toen ik Chinese lessen volgde, merkte ik dat de uitspraak van het paar klasgenoten dat met Pimsleur begon veel duidelijker was dan degenen die met andere systemen begonnen. Het zou toeval kunnen zijn, maar mijn vermoeden is dat niet; feit dat Pimsleur je constant hardop laat spreken en goed op de uitspraak en intonatie let, is de waarschijnlijke verklaring.
Het grote voordeel is dat het je vanaf het begin in een conversatie-instelling plaatst, zodat je hele ervaring met Mandarijn zal je voor het eerst voorbereiden y u praat met een echt persoon. Je leert jezelf om naar iemand anders te luisteren en op dezelfde manier te reageren. Dat is veel moeilijker te doen als je voornamelijk uit boeken of lezingen hebt geleerd.
Dus, wat is er mis mee? Zoals bij elke niet-interactieve cursus, is er geen manier om te oefenen je meer over dingen waar je bepaalde problemen mee hebt, dus het kan zijn dat je merkt dat je een hele les herhaalt om meer grip te krijgen op 25\% van de lesstof, ook al heb je al een stevige grip op de overige 75\%. Het kan niet vertragen of versnellen afhankelijk van je reactietijd, dus als je op mij lijkt, speel je veel met de pauzeknop of merk je dat je vaak moeite hebt om een woord te onthouden en te beginnen te spreken zoals het opgenomen is antwoord begint te spelen. Het doet geen enkele poging om u te leren lezen of schrijven (hoewel dit aantoonbaar een kenmerk is, geen tekortkoming, aangezien u uw uitspraak niet voortdurend verknoeit door te proberen geromaniseerde Chinese woorden te lezen alsof ze waren Engels; in feite zou ik “wachten tot je 20+ lessen in Pimsleur hebt voordat ik zelfs maar pinyin begon te leren). Ten slotte, en het meest kritisch, kan het “u niet echt vertellen of u” de dingen correct uitspreekt; dat moet je zelf uitzoeken. Ik heb mezelf opgenomen terwijl ik een paar lessen nam, zodat ik kon horen hoe ik klonk.
Maar dat verandert niets aan het feit dat dit waarschijnlijk het beste audiogerichte programma is dat er momenteel is .
Antwoord
Hoewel ik dol ben op de Pimsleur-banden, moet je echt een moedertaalspreker een-op-een met je laten werken om er zeker van te zijn dat je uitspraak correct is.
Mijn vader maakte de fout om zichzelf in de jaren 80 Chinees te leren in de VS voordat er formele Chinese lessen aan zijn universiteit waren. Hij moest later veel tijd in Taiwan doorbrengen om zijn uitspraak op te schonen. Uiteindelijk deed hij een soort stand-up comedy-act, waarbij hij grappen vertelde aan barmannen en serveersters. Als uw uitspraak niet correct is, bederft dit de levering en vallen uw grappen plat.
Ten eerste moet u ervoor zorgen dat u de klanken en tonen goed krijgt. Er zijn een aantal verschillende geluiden in het Chinees, en je moet ze ook echt maken, anders heb je een accent. Je moet ook de tonen kunnen horen en reproduceren. Zelfs als je een goed oor hebt, kan het moeilijk zijn om jezelf ervan te overtuigen dat tonen een echte betekenis hebben in plaats van zoiets als zingen. Later, naarmate u meer woorden leert die alleen door tonen worden onderscheiden, zullen ze logischer worden.
Ten tweede moet u ervoor zorgen dat u de gebruikelijke fasen die u nu leert associeert met de juiste tonen . Anders zal je uitspraak vaag zijn over de gangbare fasen die je elke dag uitspreekt.
Dit is iets anders aan het Chinees in vergelijking met de Romaanse talen die je gewoonlijk in het Westen zou studeren. Zelfs als u een formele cursus volgt, is het belangrijk om in het begin extra aan uw uitspraak te werken. Ze zullen het u waarschijnlijk niet geven, omdat het tijdrovend is en niet past in het normale cursusproces. Je hebt het echter pas in het begin echt nodig.
Een manier om dit te doen is door een taaluitwisselingspartner te zoeken. Als je op een universiteit zit, zal er zeker een Chinese student zijn die hulp kan gebruiken bij het schrijven van Engels in ruil voor hulp. Daarna kun je vrienden maken, zodat je kunt oefenen met spreken. Vaak begint dat met de taaluitwisselingspartner.
Het volgende is om karakters te leren. Op een gegeven moment heb je de karakters nodig om je te helpen woorden te onthouden en van elkaar te onderscheiden. U kunt karakters min of meer onafhankelijk van het leren van de taal leren. Het is gewoon uit het hoofd leren en je leert een paar karakters per dag.
Als je 10 karakters per dag bestudeert en er gemiddeld drie vasthoudt, zul je na een jaar meer dan 1000 karakters kennen en veel kunnen lezen. Ondanks hoe het eruit ziet, is het Chinese schrift in wezen fonetisch. Het is gewoon een alfabet met 1000 letters erin (algemeen fonetisch gedeelte + algemeen radicaal dat de betekenis aangeeft). Nadat je een kritische massa hebt bereikt, wordt het gemakkelijker om de karakters te leren.
Het is niet veel moeilijker (misschien 20\%) om de traditionele karakters te leren versus vereenvoudigd. Het proces van het vereenvoudigen van tekens is erg consistent.