Beste antwoord
Vrijheid is een functie van tijd. Vanuit het grote (tijd) perspectief zijn alle ervaringen, gedachten, gevoelens en handelingen causaal bepaald en volkomen onvrij. Als we echter naar een kort tijdsbestek kijken, bijvoorbeeld op dit moment, heb je een lichaam (inclusief je hersenen en alles wat daarbij hoort) (en dat is een product van al zijn eerdere oorzaken) en een omgeving. Soms worden uw acties veroorzaakt door een overweldigende (externe) gebeurtenis in de omgeving. Laten we zeggen dat iemand je naar beneden duwt. Je had geen keus. Je werd gedwongen neer te halen. Dit is een niet-gratis evenement omdat je er niet voor hebt gekozen. Je interne toestand deed er niet zoveel toe.
Stel dat je naar een ijssalon gaat. U beslist welke smaak u kiest. De actie werd intern door jou gemotiveerd.
Dus als je de dingen van moment tot moment bekijkt zonder rekening te houden met alle voorgaande oorzaken, zou je kunnen zeggen dat je vrij bent wanneer je interne toestand je actie bepaalt en je niet vrij bent wanneer externe gebeurtenissen uw actie bepalen.
Vergeet echter niet dat, vanuit een groter tijdsperspectief, al uw acties extern worden veroorzaakt.
Zie mijn paper “The Reconciliation of Determinisme en vrije wil ”op http://blake.mcbride.name/essays/DeterminismAndFreeWill.pdf
Antwoord
Is er echt een absolute vrijheid?
Het concept van “absolute vrijheid ”is een illusie, zoals het vooruitzicht om“ als God ”te zijn door simpelweg een stuk fruit te eten. Absolute vrijheid bestaat niet fysiek, intellectueel of spiritueel. Alles heeft zijn beperkingen en grenzen die niet kunnen worden overschreden.
De beperkingen van vrijheid zijn het duidelijkst in de rijken waarin we de grootste ervaring hebben en hoe meer ervaring en begrip we opdoen, hoe duidelijker de grenzen worden. . Fysieke vrijheid kent veel grenzen die over het algemeen duidelijk zijn. Onze fysieke lichamen kunnen niet onder water ademen, door muren lopen, vluchten als een vogel volhouden, in vuur leven of langer dan een bepaalde levensduur leven. Mechanische of andere uitvindingen die ons helpen deze prestaties te bereiken, hebben ook hun beperkingen.
Onze fysieke vrijheden worden ook beperkt door wetten die terecht zijn ingevoerd om ons en anderen worden beschadigd door opzettelijke of soms onbedoelde acties van een ander. Die beperking van vrijheid wordt vaak verantwoordelijkheid genoemd. Verantwoordelijkheid maakt deel uit van de wet van oorzaak en gevolg. Het identificeert en stelt de bron van een oorzaak verantwoordelijk voor het effect dat het creëert, in die zin dat elke actie op de een of andere manier wordt beïnvloed door de reactie die eruit voortvloeit. We zien dit vaak geïllustreerd in spraakmakende rechtszaken over farmaceutische, chemische en landbouwbedrijven waarvan de ontdekkingen duizenden of miljoenen mensen hebben geprofiteerd, maar vervolgens worden bestraft met enorme uitspraken ten gunste van een kleine minderheid.
Intellectuele vrijheden zijn beperkt tot wat we in het leven ervaren. Koning Salomo zei het het beste: “er is niets nieuws onder de zon.” (Prediker 1) Onze gedachten en ons intellect kunnen alleen voortbouwen op wat we al weten en niets meer. Dingen als nieuwe uitvindingen, sciencefiction en fantasie, hoe uniek ze ook lijken, zijn altijd verbonden met wat er om ons heen is.
Spirituele vrijheden begrijpen we het minst en zijn beperkt tot dezelfde grenzen als intellectuele vrijheden. We kunnen die grens van duisternis bereiken tijdens onze meditaties of we kunnen het punt van helder en stralend licht bereiken, gekleurd of helder, maar alles daartussenin is alleen gerelateerd aan en kan alleen worden beschreven in termen van wat we al weten. Hoe graag we ook verlangen, niemand heeft de grens van ons vleselijke bestaan overschreden en een stukje kennis teruggebracht dat niet uitgedrukt wordt in termen van ons huidige bestaan. Persoonlijk geloof ik dat de Bijbel de grootste autoriteit is die er bestaat op spiritueel gebied, maar er is niet één vers dat niet in duidelijke en begrijpelijke fysieke termen is geschreven waar we ons op kunnen vinden, ook al is het voor velen misschien moeilijk te begrijpen.
In ieder geval is “absolute vrijheid” niet het antwoord, en het zou ook niet de vraag moeten zijn. Het antwoord is “vrije wil” en de juiste vraag is: “Hoe moeten we onze vrije wil gebruiken?” De juiste handeling is om onze vrije wil te gebruiken om dienst te kiezen voor wat juist is, wat heel is en wat eeuwig is.