Beste antwoord
Je vraag bestaat uit drie zinnen. Ze hebben allemaal één ding gemeen. Het is het woord ‘ik’ (mezelf).
Je leven is ‘saai’ omdat je dag in dag uit alleen aan jezelf denkt. Hoe depressief IK BEN, hoe zielig MIJN leven is, hoe goed mijn vrienden leven in vergelijking met MIJ, enz. (Sorry dat ik veroordelend ben, maar iemand moet het zijn om je te laten beseffen wat er aan de hand is)
Ik zal een simpele Life Hack delen zodat je hieruit kunt komen. Als je het volgt, is de kans groot dat je je niet langer negatief voelt en geïnteresseerd raakt in dingen en mensen om je heen.
Elke dag in Zorg ervoor dat u, vanaf vandaag, in uw leven tenminste één persoon anders dan uzelf op de een of andere manier helpt. Laat me je een hint geven,
Zoek om te beginnen naar mensen die met problemen in het leven op Quora worden geconfronteerd. Voeg bijvoorbeeld in uw Quora-profiel, onder ‘onderwerpen die u kent’, ‘Depressie’ toe. Op dit moment terwijl ik dit bericht schrijf, zijn er 832.643 volgers onder Depressie, wat me vertelt dat er iets ernstig mis is met onze generatie vandaag. Probeer hun levensvragen te beantwoorden, denk innovatief om een aantal problemen op te lossen. Hoe meer u de problemen van anderen positief aanpakt om een oplossing te vinden, hoe kleiner uw eigen problemen lijken. Probeer het eens.
Er zijn meer mensen met mentale problemen (depressie, twijfel, angst, zorgen) dan alle ziekten in de hele wereld bij elkaar.
Als je mensen helpt om uit hun zorgen te komen, zul je begrijpen dat ons korte leven op aarde de moeite waard is, als we maar voor anderen gaan leven.
Wanneer je bent klaar om verder te gaan, ga en schrijf jezelf in bij een ngo die werkt voor een of ander sociaal doel. Wees er een actieve deelnemer aan, bezoek enkele nieuwe plaatsen, leer nieuwe vaardigheden, maak nieuwe vrienden. Als je op de een of andere manier “de wereld niet verandert” (hoe klein ook), zal je leven saai worden.
Leer de Kunst van het leven (nou ja voor anderen!).
Sterk aanbevolen:
Dit zijn enkele levensveranderende boeken die veranderde mijn kijk op het leven, zorgen en onze geest. Beveel u aan om wat te lezen. (Geen van hen adverteren).
- Mans zoektocht naar betekenis – Victor E Frankl
- Hoe u kunt stoppen met piekeren en gaan leven – Dale Carnegie.
- De kracht van je onderbewustzijn – Joseph Murphy.
- De minder bereisde weg – M. Scott Peck.
- 7 strategieën van rijkdom en geluk – Jim Rohn.
- Emotionele intelligentie – Daniel Goleman.
- De laatste lezing – Randy Pausch.
- De subtiele kunst om geen fcuk te geven – Mark Manson
- Wanneer adem lucht wordt – Paul kalanithi
Als laatste maar niet de minste. Je hebt GEEN autoriteit om je eigen leven te nemen, omdat je het niet hebt verdiend. Het leven is een CADEAU voor ons. Het wordt ons in de ruwe vorm gegeven , maar we ca n vorm er iets moois van.
Hoop dat dit antwoord niet saai was 🙂
EDIT:
Ik had in dit antwoord enkele aanstootgevende uitspraken gebruikt, zoals “verliezers plegen zelfmoord”, en op basis van enkele opmerkingen heb ik ze verwijderd. Bedankt voor het corrigeren.
EDIT 2:
Dit antwoord is mijn persoonlijke mening, en niet uit een tekstboek. Het kan voor velen werken, maar niet voor iedereen. Beschouw het alstublieft niet als een objectieve oplossing voor depressie of zelfmoord. Als je echt door een trauma of depressie gaat, moet je eerst professionele hulp zoeken.
Antwoord
Hallo. Ik ben 19 jaar en denk constant aan zelfmoord. Mijn hele leven heb ik geprobeerd mijn ouders een plezier te doen. Ik verloor mijn jeugd, mijn tienerleven door te werken. Ik was de arme op mijn privé-middelbare school om het ego van mijn ouders te plezieren als ze over mij praten. Mijn enige licht op deze eenzaamheid was de mogelijkheid om na de middelbare school in het buitenland te gaan wonen, zoals alle mensen op mijn school doen, maar raad eens wat ze besloten een huis te kopen een jaar voordat ik naar de universiteit ging. En alle banden die ik kon sluiten ondanks mijn gebrek aan vertrouwen met deze werkelijk ongelooflijke mensen verdwenen, ik realiseerde me dat al mijn harde werk, mijn vriendelijkheid, mijn toewijding nutteloos waren. Ik was gewoon niet van hen en zal dat waarschijnlijk ook nooit worden. Mijn enige droom was om geaccepteerd te worden door degenen met wie ik mijn hele jeugd heb geleefd en nooit minderwaardig te hoeven voelen voor hen (zelfs dachten dat ze me altijd als een gelijke beschouwden). Maar vier woorden: je moet blijven. Waar genoeg om al mijn hoop in 1000 stukjes te verpletteren.Hoe dan ook, het is me gelukt om op de medische school te worden geaccepteerd, omdat het de enige ´prestigieuze´ baan is die je in mijn land kunt hebben zonder een Europees of Amerikaans diploma te hebben. In alle gevallen was ik leeg van binnen had ik iets nodig om deze leegte te voelen, dus werkte ik mijn reet van 2 jaar dacht ik misschien dat ik beloond zou worden voor het werken in een vakgebied waar ik niet eens uit passie voor koos. Maar dit jaar raakte het me 1000x harder. Ik haalde al mijn vrienden in en realiseerde me hoe geweldig hun leven is geweest met reünies, reizen, liefhebben, leven terwijl ik alleen kreunde in mijn donkere kleine kamer. Ik heb erover gediscussieerd en de 10 jaar die ik nodig heb voordat ik afstudeerde en een salaris kreeg, en ik besefte dat mijn hele ellendige leven alles was wat ik deed, wachten op iemand iets om me te redden, om het licht in me te vinden als er een is en liet het branden, ik realiseerde me dat ik liever 5 met passie zou leven en brutaal zou instorten dan een oceaan van kalm verdriet te leven, ik realiseerde me dat de dokter niet de baan was voor iemand die voor zichzelf wilde zorgen nadat hij al zijn dromen van anderen probeerde te vervullen leven, realiseerde ik me dat deze 10 volgende jaren de beste jaren van mijn leven zouden moeten worden en ik zal moeten werken en studeren, ik realiseerde me dat ik nooit een echte passie heb gehad een echte droom, iets dat ik mijn hele leven kan nastreven en dat ik graag zou opofferen alles ervoor, realiseerde ik me dat ik er niet eens met iemand over kon praten, omdat de antwoorden waarschijnlijk zouden zijn: je wordt een rijke dokter en hebt alles wat je wilde, wacht maar. Maar ik over mij wat nu? Ben ik niets? Moet ik geen verlangen hebben? Ik heb mijn hele leven gewacht, maar deze keer is er geen ontkomen aan ik heb ze allemaal gebruikt (ik heb een blog geprobeerd, ik heb geprobeerd een start-up te starten maar zonder geld. Het was een grote mislukking) en ik ben hier helemaal alleen in, ik voel me uitgeput mijn brein wordt constant versnipperd door een kleine klauw en ik wil gewoon STERVEN
help Quora me alsjeblieft WAT KAN IK DOEN? HOE KAN IK DIT OVERWINNEN? Ik hou van geld, werk, eten, vrienden hebben, meisjes, autos, middernacht naar de lucht kijken. Ik hou van het leven, maar het leven haat me! Als ik maar iets heel ergs heb gedaan of iemand me dit heeft aangedaan, zodat ik hem met heel mijn hart kan haten, maar ik heb hier niet eens het recht op, ik verdien zelfs geen reden voor mijn verdriet. Ik voel me ijdel, alleen, nutteloos en heb nooit iemand gevonden die me begrijpt, dus ik ben gewoon gek
mijn grootste verlangen is om nu te sterven, zelfs als ik zo graag ervaringen wil beleven
Onlangs heb ik zelfs al mijn economie (200 $) gebruikt voor loterijen, ik hoef niet te zeggen dat ik geen cent heb gewonnen
SORRY VOOR DE LANGE POST (en mijn Engels). Ik ben erg blij om eindelijk open te staan , Ik weet niet of ik je echt om hulp vraag of gewoon mijn pijn deel en iemand vind die het begrijpt. Ik zou waarschijnlijk uren kunnen doorgaan, maar ik wil je niet meer lastig vallen en ik ben me er volledig van bewust dat sommige mensen minder hebben
Bedankt voor alles.