Beste antwoord
Ja, je moet stoppen, tenzij de bus aan de andere kant van de weg.
Ze hebben zojuist een opvouwbaar stopbord toegevoegd, omdat er te veel idiote chauffeurs voorbij kwamen waaien. Het stopzicht helpt chauffeurs om te onthouden
Als de lichten uitgaan, betekent dat dat de bus aankomt. Dit betekent dat er ZULLEN kinderen rennen om hun bus te halen omdat ze te laat zijn / bang zijn dat ze het zullen missen.
Als je te dom bent om dat te beseffen en je weigert te stoppen omdat je tijd belangrijker is dan kinderen levens, schiet jezelf dan neer als narcistische SOB.
Dit zijn de echte wapens die op school zouden moeten zijn. Ze zouden in torentjes bovenop bussen moeten staan. Als iemand voorbij blaast … steek ze aan.
Je zou de mensen niet eens hoeven te betalen. Verdorie, de kanonnier kan zelfs de provincie betalen voor de baan. Nu kunnen ze zich extra leraren veroorloven!
Antwoord
Twee verschillende verhalen hier uit mijn eigen ervaring.
Dit verhaal speelt zich af tijdens mijn middelbare schooljaren. Er waren verschillende keren dat ik ziek was, maar mijn moeder heeft me toch naar school laten gaan, omdat ze onmogelijk van haar werk kon gaan om me naar een dokter te brengen of om thuis te blijven en voor me te zorgen. Ik heb het niet over alleen een loopneus. Ik heb het over koorts, transpireren, zich uitgeput voelen en gewoon overal verschrikkelijk. Als ik naar een dokter wilde, moest ik naar school en dan de buschauffeur vragen me af te zetten op de hoek die het dichtst bij zijn kantoor was en dan twee mijl lopen thuis na de afspraak. (nee, ze was geen alleenstaande moeder, ze was gewoon een vreselijke moeder) De eerste keer dat ik de buschauffeur vroeg, zei hij nee. Hij zette me thuis af en toen moest ik 2 mijl lopen t o het dokterspraktijk, en 2 mijl terug naar huis na de afspraak. Toen ik de volgende dag in de bus stapte, vertelde de chauffeur me dat hij me gisteren naar de dokter had zien lopen. Hij was weer op de hoek waar ik hem had gevraagd me af te zetten toen hij me zag. Hij vroeg me of ik van de dokterspraktijk naar huis moest lopen, en ik vertelde hem dat ik dat deed.
Een paar maanden later was ik weer ziek, maar deze keer erger. Toen ik in de bus stapte, keek de chauffeur me aan en zei dat ik terug naar bed moest gaan. Ik zei hem dat ik graag terug naar bed zou gaan, maar als ik niet naar school zou moeten, zou ik naar de dokters moeten lopen en ik was er vrij zeker van dat ik het niet zou redden. Dus ging ik naar school met een ellendig gevoel en sliep ik de meeste van mijn lessen door en op weg naar huis liet de buschauffeur me uitstappen op de hoek die het dichtst bij het dokterspraktijk was.
Dit verhaal speelt zich af op de eerste dag van de middelbare school. Mijn huis was de laatste halte op de route. Tegen de tijd dat ik in de bus stapte, waren er geen stoelen meer. De regel was dat als je op de middelbare school zit, je maar 2 personen / stoel hoeft te hebben. Ik liep de hele lengte van de bus en elke stoel was bezet en niemand liet me zitten. De buschauffeur schreeuwde naar een aantal kinderen dat ze moesten gaan zitten zodat ik kon gaan zitten. Hij zei dat hij niet kon bewegen als ik niet zat. Nog steeds zou niemand gaan staan. Ik was het wachten beu, dus ik liep naar de voorkant van de bus en vroeg de buschauffeur om de deur te openen. Hij vroeg me waarom? Ik vertelde hem dat als ik niet kan gaan zitten en hij niet kan bewegen, ik zeker weet dat h.e.l.l daar niet de hele dag zou blijven staan, terwijl ik binnen tv kon kijken en me vermaken. Hij zou de deur niet openen. Hij zei dat hij me niet uit de bus mocht laten tot we op school aankwamen.