Beste antwoord
Lol, ik moet 6 of 7 jaar oud zijn geweest. Dit kleine meisje dat ik kende, woonde aan de overkant van de straat en ik was op een dag in het bos vlak naast haar huis. Ik kan me niet herinneren hoe het begon, maar op de een of andere manier begonnen we dokter te spelen.
Eerst deden we gewoon onze mond open en zeiden we aaaaa. Daarna luisterde het naar elkaars hart, wat we trok onze shirts voor. Ik ben live, ik was het als patiënt en zij als de dokter toen ze me vertelde dat ze mijn blindedarm moest controleren. Dus ik ging liggen terwijl ze mijn broek losknoopte en vervolgens mijn rits naar beneden deed. Ze prikte in mijn liesstreek toen ze plotseling stopte, me aankeek en vroeg wat dat klonterige ding in mijn ondergoed is. Ik vertelde haar dat het mijn ding was, wat dacht ze dat het was. Ze pakte toen mijn ondergoed, tilde het op en keek. Ze vroeg of het pijn deed, ik vertelde haar niet waarom. Ze zei omdat ze zoiets niet had, stond toen op en liet me haar ding zien. Bijna onmiddellijk vertelde ik dat het leek alsof het afgebroken was. We kleedden ons allebei aan en gingen naar huis.
De volgende dag haar moeder belde me om met me te praten en vertelde me dat wat we hadden gedaan verkeerd was. Dat kleine jongens dat nooit zouden moeten doen. Ook dat kleine meisjes en jongens op die manier niet kunnen spelen.
Geen andere verklaring werd gegeven en ik werd naar huis gestuurd.
Antwoord
Oh ja. Voor de nieuwere generatie moet u die weg terug weten toen de dingen anders werden gedaan. Het ding dat ze over je hoofd wrijven voor een tijdelijke temperatuur was nog niet eens bedacht. De temperatuur werd rectaal genomen tot 7 of 8, tenzij je een bijter was of het gewoon gemakkelijker voor je was om rectale uitzendingen te blijven doen. Dus het eerste een jochie moest bij de dokter worden uitgekleed zodat de temperatuur kon worden gehaald. Oudere meisjes kregen een jurk, maar jongens kregen er bijna nooit een. De beste manier om medicijnen aan kinderen te geven, waren zetpillen en die gaan in je reet. Dus in mijn tijd zouden veel meisjes je weer gezond willen maken als je echt ziek was en veel moeders lieten dat toe. Ook was het gebruikelijk dat meisjes jongens naakt zagen.
Nu heeft moeder, die een geheime narcist was, hier optimaal gebruik van gemaakt, vooral omdat het gemakkelijker voor haar was. Ik had veel gezondheidsproblemen in mijn jonge jaren, dus ik was de patiënt. Meisjes onderzochten me van top tot teen, soms ook jongens. Veel jongens werden ook regelmatig gecontroleerd op een goede ontwikkeling en dat gold ook voor de onderdelen van je jongen. Mam had een geweldige “dokterstas” die gebruikt kon worden. Het had alles en nog wat. Veel items waren bedoeld om thuis te worden gecontroleerd op mijn spijsverteringsproblemen die problemen met de dikke darm veroorzaakten. Het had ook de items om me te helpen mijn rectale kanaalspieren te versterken en mijn darmen beter onder controle te houden.
Dus genoeg van de dingen op de achtergrond, je wilt de goede dingen horen, nietwaar. Natuurlijk wel lieg niet. Dus vanaf drie jaar moesten meisjes mij verzorgen. We zijn veel verhuisd, dus er was altijd een nieuwe voorraad om me te helpen. Ik kreeg elke dag klysmas voor zuurbeheersing. Wie ooit wilde leren, zou dat kunnen. Nu had ik een speciale klysma-stoel en toen ik erin (lees vastgebonden) zat, was alles open en toegankelijk. Met mijn benen naar achteren tegen mijn borst gehouden en wijd uitgespreid opende het mijn billen en gedeeltelijk mijn hol met mijn worstje in de open lucht. Meisjes hielden ervan om mijn gat voor de slang te bellen en kregen een echte lading om het helemaal naar binnen te steken. Het zien van de vloeistofstroom was ook niet slecht voor hen. Ze kregen ook een echte kick toen het eruit werd gedreven.
Om het kijkglas te gebruiken zoals ik het noemde. Door het erin te duwen, kregen ze mijn maar ik moest ook zien hoe rauw ik was of dat ik een nieuwe groei had. Het leek erop dat iedereen het leuk vond om een kijkje te nemen. Tijdens dit werd ik hard en meisjes vonden het heerlijk om ermee te voelen en ermee te spelen. Niets bracht me meer dan de vrouwen die me vertelden dat ik zon schattig “klein” stijve had. Ik had geen zeggenschap over wat er gebeurde omdat ik eigenlijk vastgebonden was in het harnas. Oudere meisjes gebruikten de buizen meer als een dildo, omdat ze graag zagen hoe mijn gaatje bewoog werd in en uit gelopen.
Ik had ballen van verschillende grootte ingebracht en toen moest ik ze eruit duwen. Elke maat had zijn nummer van hoeveel en dat maakte een set en x aantal moest worden gedaan Ze raakten allemaal opgewonden bij het maken van de sets. Praten over hoe wanneer de ballen erin werden geduwd, het op een gegeven moment naar binnen zou zuigen en hoe het gewoon in me verdween. em uit hoorde ik alles over hoe het eruit zag. Langzaam openen, dan de bal zien en als laatste het eruit springen terwijl mijn hol langzaam dichtgaat.
De vloeistof werd gemeten, hoeveel ik dronk en hoeveel ik piste. Meisjes hielden mijn kleine worstje vast terwijl ik in het maatglas aan het plassen was. Horen over hoe de kleine spleet iets zou openen en hoe ze het door mijn worstje konden voelen gaan. Daarna natuurlijk het laatste stukje uit mijn harde worstje trekken.
Ik werd gebaad en ik vond het heerlijk om in bad te gaan. Ik kreeg er last van, maar hield nog steeds van ze en kreeg zelfs vaseline in mijn kont om te voorkomen dat het kloofte.Het was ook niet erg om nu op te wachten, te babbelen en druk te maken. Moeder was van mening dat meisjes in elke ontwikkelingsfase volledige toegang moesten hebben tot jongenslichamen om de geheimen van jongens te leren kennen. Dus moest ik lang daarna dokter spelen. had moeten stoppen. Er gaat niets boven de puberteit zijn en nog steeds de patiënt moeten zijn. Oh, dat waren de dagen zoals ze zeggen