Beste antwoord
Een persoon kan om verschillende redenen minder geneigd zijn zich uit te drukken, waaronder maar niet beperkt tot –
Meer introvert dan extravert zijn. Introverte mensen voelen zich meer op hun gemak in hun eigen geest dan in interactie met anderen.
Logischer en dan emotioneler zijn. Logische denkertypes zijn meestal minder expressief, maar niet noodzakelijk stil.
Meer oplettend zijn dan oordelend. Sommige mensen kiezen ervoor om te observeren in plaats van een oordeel te vellen en zijn daarom minder expressief over wat ze zien.
Er zijn andere redenen, zoals –
Opvoeding: ze zijn misschien opgevoed om stil te zijn en om hun hoofd laag te houden. Om geen aandacht op zichzelf te vestigen en de wet te volgen en naar autoriteit te luisteren.
Genen: ik geloof dat bepaalde genen een rol spelen in persoonlijkheidstypen wat leidt tot verschillen in expressiviteit.
Depressie: als je depressief bent, kun je je vervreemd voelen en alsof niemand er iets om geeft. Leidt tot een soort donkere, sombere stille isolatie van anderen.
Sociale angst: sociale interactie kan bij sommige mensen angst veroorzaken. Mensen met verschillende vormen van autisme of andere stoornissen kunnen dit ervaren.
Een slechte relatie hebben gehad. Dit kan leiden tot depressie en dus een gebrek aan positieve expressie.
Trauma: nogmaals, dit kan leiden tot depressie.
Gebrek aan sociale interactie tijdens de kindertijd. Dit kan leiden tot slechte vaardigheden van mensen en dus tot minder expressief gedrag.
Er zijn waarschijnlijk andere redenen, maar dat zijn er enkele die ik kan bedenken.
Antwoord
Omdat we in ons nog steeds kleine kinderen zijn, bang om gekwetst, ongeldig, niet geaccepteerd of verlaten te worden.
We onze emoties verbergen, want psychologisch werden we al vroeg getraind dat moedig zijn betekent dat we geen zwakte tonen en dat zwakte gelijk staat aan “emoties tonen”. Weet je nog dat toen je huilde omdat je snoep werd weggerukt of je speeltje kapot was gegaan, je moeder zei dat je moest stoppen met huilen, ze beloofde een ander stuk voor je te vinden of volwassen te worden! Dat is waar het begint! We hebben geleerd te geloven dat volwassen zijn betekent dat je je nooit neerslachtig hoeft te voelen, moet huilen of bang hoeft te zijn in het donker, want dat is voor kleine kinderen oftewel mietjes.
Het Het is niet de schuld van de ouders, maar zo functioneert de samenleving. Degenen die emotioneel zijn, worden zwak aangeprezen en in de hoek gegooid omdat ze kinderachtig zijn. En dus hebben we lege hulzen die als volwassenen ronddwalen en hun ware zelf, veranderend in aantrekkelijke persoonlijkheden die hunkeren naar aandacht en genegenheid die hun ouders hen ofwel hebben ontnomen of te veel hebben gegeven, zodat ze niet kunnen helpen, maar steeds meer eisen.
Ik hoop dat dit helpt.