Beste antwoord
Tijd is een dominant probleem met telefoongesprekken voor de meeste mensen. Meer toepasselijk tim ing :
In tegenstelling tot e-mails en sms-berichten zijn telefoontjes stressvol. Als je iets zegt, kan de ander het horen, als je dat niet doet, hoort de ander ook de pauze. Je moet ook spreken. Hier komt het grote verschil met een persoonlijk gesprek naar voren. Als je stamelt of bot, je lichaamstaal, een nerveuze lach of een andere compenserende actie is er niet om je te verlichten van het ongemak dat je een fout hebt gemaakt, noch is de lichaamstaal van de ander om aan te tonen dat er geen probleem is. Hoewel een spraakgesprek natuurlijk is, is een gesprek met alleen spraak dat niet, omdat veel conversaties worden onderbroken.
Met rituelen hebben mensen hun angst met telefoontjes. Kort na de introductie van de telefoons ontwikkelden zich sociale normen die mensen hielpen bij het navigeren door de eigenaardigheid van onderbreking uit het niets door een niet-aanwezige persoon .
– Hallo? + Hallo, deze John Paperbasket van Lisa s middelbare school. Is ze thuis? – Ja, zeker. Laat me haar voor je halen.
Aanhef , onmiddellijk gevolgd door zelfintroductie en verzoek maken het gemakkelijker om te praten aan vreemden.
Waarom dit de harten van mensen nog steeds sneller doet gaan, is omdat er, om de hierboven genoemde redenen, nog steeds kleine crises kunnen zijn. Als u de timing verkeerd krijgt, wacht u bijvoorbeeld te lang na een zin, ook al bent u niet klaar, dan zal de andere persoon antwoorden, wat u moet doen erkennen.
Bijvoorbeeld:
– Hallo? + Hallo, dit is John Paperbasket … + Hallo John! …
Op dit punt, welk communicatieprotocol je ook in gedachten had, het zal met onzekerheid moeten omgaan. Of je gaat door met jezelf voorstellen, of je drukt een “hallo” in en gaat dan verder, of je gaat meteen door naar waarom je belt.
Deze combinatie van verwachte protocollen , gebrek aan contextinformatie en spraaktiming kan ervoor zorgen dat mensen zich zorgen maken over telefoongesprekken.
Antwoord
Als je bang bent om aan de telefoon te praten, ben je niet de enige. De angst voor het maken en ontvangen van telefoongesprekken komt vaak voor om een eigen naam te hebben: telefoonfobie (ook wel telefoonfobie of telefobie genoemd). Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand bang kan zijn voor telefoontjes. Sommigen ontwikkelen de angst bijvoorbeeld na een negatieve ervaring tijdens een telefoontje, zoals een relatiebreuk of een slechte medische diagnose. Vaak is telefoonfobie echter te wijten aan sociale angst.
“Sociale angst” en “telefoonfobie” kunnen aanvoelen als sterke woorden voor een afkeer van praten aan de telefoon. Je zou kunnen denken: houdt niet iedereen niet van telefoneren? Is dat niet waarom tekst en e-mail zijn uitgevonden? Sociale angst treft mensen echter op verschillende manieren: soms kan een sociaal angstige persoon geen probleem hebben om met mensen aan een bar te praten, maar kan hij zich extreem gestrest voelen als hij met iemand telefonisch praat.
Hoe u uw angst voor telefoneren kunt overwinnen
Als u door sociale angst moeilijk aan de telefoon kunt praten, volgen hier een paar strategieën om te helpen je kunt:
- Onthoud dat pauzes een normaal onderdeel van een gesprek zijn. Mensen maken zich vaak zorgen dat ze niet weten wat ze moeten zeggen wanneer een vriend of familielid roept “gewoon om bij te praten” en is bang voor lange, ongemakkelijke stiltes. Onthoud dat pauzes deel uitmaken van de natuurlijke eb en vloed van gesprekken en vaak niet zo lang duren als je denkt. Probeer de volgende keer dat u een ongemakkelijke pauze opmerkt, in uw hoofd te tellen om te zien hoe lang deze duurt – meestal is het maar een paar seconden!
- Herinner uzelf eraan bedrijven willen dat u belt. Veel mensen zijn bang om de klantenservice te bellen, online eten te bestellen of afspraken in te plannen, omdat ze bang zijn dat ze de andere persoon aan de lijn lastig vallen. Onthoud echter dat deze nummers bestaan omdat ze willen dat u belt (om uw bedrijf te krijgen)! Omdat het de taak van de persoon is om de telefoon op te nemen, kunnen ze het leuk vinden om met mensen te praten en ze te helpen.
- Weet dat er niet van je wordt verwacht dat je perfect bent. Veel mensen maken zich zorgen dat ze zullen dwalen of onverstaanbaar zullen zijn omdat ze geen tijd hebben om perfecte antwoorden aan de telefoon te verzinnen.Onthoud dat er niet van u wordt verwacht dat u het antwoord op elke vraag onmiddellijk weet, en een voordeel van telefoneren via sms of e-mail is dat zowel u als de andere persoon direct vragen kunnen stellen om opheldering te geven.
- Herinner je succesvolle eerdere telefoongesprekken. Telefoontjes kunnen vooral beangstigend zijn als ze van invloed zijn op je carrière. Als u zich zorgen maakt, zult u bevriezen tijdens telefonische interviews of oproepen met potentiële klanten, probeer dan deze oefening: denk vóór het gesprek aan andere keren dat u een soortgelijk gesprek hebt gevoerd en herinner uzelf eraan dat er deze keer geen reden is wees anders.
- Stel doelen en neem kleine stappen om uw angst onder ogen te zien. Een van de beste manieren om uw telefoonangst te overwinnen, is door onder ogen te zien het. Begin klein, met soorten oproepen die u alleen een beetje nerveus maken, en werk geleidelijk aan toe naar oproepen die enger lijken. (Opmerking: wat een telefoontje meer of minder intimiderend maakt, verschilt per persoon: besteed wat tijd aan het nadenken over hoe variabelen zoals lengte, doel of de persoon met wie je praat, van invloed zijn op hoe angstig je je voelt, en plan wat oproepen om langzaam te confronteren op basis van op basis van deze kennis). Stel dat u bijvoorbeeld weet dat u zich nerveuzer voelt om met iemand aan de telefoon te praten als u deze persoon niet goed of helemaal niet kent. Je zou geleidelijk aan kunnen werken om met vreemden te praten door eerst een goede vriend te bellen, dan een vriend te bellen met wie je minder close bent, dan een kennis en tot slot een klantenservicelijn of een ander nummer waarvan je de persoon niet kent beantwoorden. Met elke opeenvolgende oproep wordt u comfortabeler en leert u dat de anticipatie vaak slechter is dan de daadwerkelijke oproep. Zorg ervoor dat u meetbare doelen stelt om uw voortgang te markeren: uw doel kan bijvoorbeeld zijn om een vriend te bellen met wie u al een tijdje niet hebt gesproken en drie nieuwe dingen over hen te leren, of om een klantenservicelijn te bellen en één vraag te stellen.
Hoop dat die dingen kunnen helpen 🙂