Beste antwoord
Sommigen zijn het misschien niet met me eens, maar ik heb het nooit als een symbolisch gebaar gezien. Ik zie het als een psychologisch gebaar, niet voor Orpheus, maar voor de bewoners van de onderwereld. Ik hou van dit verhaal om vele redenen. In Orpheus krijgen we een verbazingwekkend niet-traditionele held en toch onderneemt hij een gevaarlijke zoektocht om zijn geliefde te redden. Een andere reden waarom ik van dit verhaal hou, is de karakterisering van Hades. Terwijl Orpheus neerdaalt, kan zijn muziek monsters, degenen die gestraft worden, en zelfs koningin Persephone, maar niet Hades, charmeren. Nu stormt deze muzikant het rijk van Hades binnen en stelt eisen. In plaats van hem aan te vallen of door anderen te laten doden, erkent Hades dat het geschenk van Orpheus zijn onderdanen van de koningin heeft geraakt. Hij willigt daarom het verzoek van Orpheus in met het voorbehoud dat hij niet naar haar moet terugkijken totdat hij aan de oppervlakte komt.
Ik denk graag dat het Hades niet minder zou hebben kunnen schelen als Eurydice in zijn rijk was gebleven of niet. Hij moest echter iedereen laten zien dat hij de situatie onder controle had. Terwijl Orpheus opstijgt, onderneemt Hades geen actie tegen hem. In plaats daarvan nestelen angst en twijfel zich in de geest van Orpheus. Elk verondersteld verhaal dat hij had gehoord over de wreedheid van Hades, het wantrouwen van zijn eigen zintuigen, samen met het onvermogen om met Eurydice te praten, leidt ertoe dat de jonge held de overeenkomst verbreekt en zijn vrouw voor altijd verliest. Ik hou van de passage van het verhaal waarin hij zich omdraait net voordat hij de oppervlakte bereikt en zijn vrouw (die achter hem stond) ziet verdwijnen. Hades had zijn woord gehouden. Het verhaal gaat er niet op in, maar ik stel me voor dat Eurydice terugkeert naar de onderwereld met het verhaal van Orpheus uiteindelijke mislukking. Uiteindelijk blijkt dat Hades wijs en krachtig is in het verslaan van de onbezonnen muzikant zonder een vinger uit te steken.
Antwoord
Ik denk dat het verhaal uiteindelijk gaat over de onvermijdelijkheid van de dood. Er zijn een aantal mythen waarin mensen (of goden die namens mensen handelen) de dood proberen te bedriegen. Het komt nooit uit. Dat punt wordt nadrukkelijk naar voren gebracht in de mythe van Orpheus & Eurydice: ze kreeg een pass van de heerser van de onderwereld – het zou een uitgemaakte zaak moeten zijn, toch? Nee. We krijgen allemaal één leven en één dood. Dat is het.
EDIT: ik heb je vraag niet echt beantwoord, toch? Ik doe dat soms. Het verbod om te kijken komt voor in andere Griekse mythen. Er is deze, plus de mythe van Actaeon & Artemis en de mythe van Psyche & Cupido. Er zijn misschien nog andere die ik vergeet. Ik heb geen idee wat het verbod symboliseert.