Beste antwoord
Simpelweg omdat sommige dingen niet bedoeld zijn om opzettelijk getoond te worden. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke ruimte nodig, ook in het openbaar.
Als je je tijd alleen doorbrengt in een café, genietend van een lekkere warme koffie, wil je niet dat iemand anders met je tijd bezig is. Je wilt je concentreren op de smaak van de koffie, en staren door anderen zorgt alleen maar voor afleiding. Je wilt niet dat mensen je uitdrukking zien na het proeven van de koffie, want dit is geen culinaire tv-show.
Als je met iemand uitgaat, wil je niet dat vreemden je lange tijd horen of aanstaren. Je wilt het gesprek privé houden en het is niet de bedoeling dat het door iemand anders wordt gehoord.
Een ander ding is dat mensen gedachten niet kunnen lezen, dus er is een grote kans op misverstanden. U draagt bijvoorbeeld een aantrekkelijk pak en wacht tot uw vriend arriveert. Omdat er geen stoel is, moet je bij de muur gaan staan. Laten we zeggen dat dit plaatsvindt in een land waar privacy niet echt bekend is, dus vreemden hebben de neiging je aan te staren. Sommigen gaan er misschien van uit dat je probeert te pronken met je pak, zelfs als je dat niet bent.
Een ander goed voorbeeld is wanneer je in een aantrekkelijk uitziende auto rijdt en deze om veiligheidsredenen VIP in de lobby parkeert. Mensen kunnen je om verschillende redenen gaan beoordelen. Sommigen denken misschien dat je probeert te pronken door het in de lobby te laten zien, of sommigen denken misschien dat je het doet om je ego een boost te geven, zelfs als dat niet je bedoeling is.
Vanwege de grote kans op misverstanden , de beste houding hierbij is om de privacy van anderen te respecteren en niet veel aandacht te besteden aan andere mensen, tenzij ze het nodig hebben.
Antwoord
Oh mijn hemel, dit is nogal de vraag. Ik ben van mening dat hier in de VS een norm is die wij als samenleving in de loop van de tijd hebben ingebouwd in onze denkwijze van wat goed en wat fout is, welk gedrag acceptabel en niet acceptabel is. Maar als ik alleen voor mezelf spreek, heb de neiging om mijn dagelijkse bezigheden privé te willen hebben en dit komt omdat ik vrees dat sommige van mijn persoonlijke bezigheden zullen worden beoordeeld en dat ik niet gerespecteerd zal worden of dat vrienden en familieleden het gevoel zullen hebben dat ze hun eigen mening moeten geven over mijn favoriete manier van leven mijn leven. Ik weet dat het hebben van een mening een normaal iets is dat wij als mensen doen om onszelf te achterhalen, en ik geloof dat het ons helpt om onze individualiteit te vinden. Hier in staten dicteren publieke opinies voor veel mensen elk aspect van ons leven vanuit ons slaapschema, het eten dat we eten, zelfs de toiletartikelen die we in onze badkamers tentoonstellen. Het is niet zo extreem voor iedereen, maar het is een heel trieste waarheid hier dat het realiteit is. Het is triest dat studies hebben beweerd dat ze je in de eerste tien minuten nadat je iemand hebt ontmoet, ten minste drie leugens zullen vertellen. We liegen omdat mijn behoefte of mijn overtuiging (gebaseerd op persoonlijke waarheden) aanvoelt als wie we werkelijk zijn of zijn niet is onderworpen aan zodanig nauwkeurig onderzoek door elk individu dat het beter is om gewoon te liegen of erger nog, onszelf te verloochenen en in een door schaamte gedreven schaduw te leven van wat de samenleving als geheel aanvaardbaar acht. Van echte uniciteit zeldzaam maken en van geestesziekte een groeiende epidemie maken en normaler en meer geaccepteerd dan echte individualiteit. Het is triest dat ik bang ben om om 3 uur s ochtends of 4 uur s ochtends iets op mijn sociale netwerkpagina te posten, want tenzij ik aan het werk ben wat doe ik in vredesnaam wakker op die momenten dat ik zou moeten slapen. Het is soms zo onwetend en zou graag willen wonen waar de mensen aan wie je dit moet uitleggen om te leven.
Ik heb het misschien mis en velen zijn het misschien niet met me eens en dat is groter als ze dat doen, maar dit is de mening van alleen mij ok, dus neem het met een korreltje zout.