Beste antwoord
dit is wat ik ontdekte op internet.
Technisch gezien zou het 0-15-30-45-game moeten zijn om consistent te zijn. Ik heb de grondgedachte voor het scoresysteem onderzocht. Het gaat helemaal terug tot de 15e eeuw in Frankrijk. Op dat moment was de score gebaseerd op de wijzers van een klok en was 45-0 in feite het 3e punt. Maar je moest met twee punten winnen, wat zou betekenen dat het laatste punt meer dan 60 zou bedragen (het maximum aantal minuten in een uur). Dus het derde punt werd herzien naar 40, en de score ging naar 0, 15, 30, 40, 50, game (60). Het systeem is erg verwarrend en verouderd, maar tennis heeft een lange traditie en de score is door de eeuwen heen doorgegeven.
Nog een soortgelijk antwoord:
De oorsprong is niet volledig bekend, maar een veel voorkomende verklaring was dat toen het spel voor het eerst werd afgespeeld in de middeleeuwen, er een wijzerplaat werd gebruikt op het veld. De wijzer van de klok zou voor elk punt een kwart bewegen. Toen de hand naar zestig ging, was het spel afgelopen. Daarom zou de score love, 15, 30, 45 en 60 zijn in plaats van de traditionele 0, 1, 2, 3 en 4. Degene die als eerste 60 (4 punten) scoorde, zou het spel winnen. In plaats van “nul” te gebruiken, werd het woord “liefde” gebruikt. Aangezien het woord “liefde” afkomstig is van het Franse woord loeuf, wat ei betekent dat niets symboliseert, wordt aangenomen dat “liefde” werd gebruikt omdat het nul vertegenwoordigt. Een andere verklaring voor het gebruik van het woord “liefde” is dat het ei eruitziet als een nul. Uiteindelijk werd de 45 ingekort tot 40, en mensen stopten met het zeggen van 60 helemaal. Interessant is dat, terwijl de Engelsen l’oeuf verkeerd uitspraken als liefde, de Fransen uiteindelijk teruggingen naar het gebruik van nul, terwijl de Engelsen “liefde” behielden. De term liefde houdt ook in dat iemand die speelt en nul punten scoort, echt van het spel moet houden.
Antwoord
De oorsprong van de 15, 30 en 40 partituren worden verondersteld middeleeuws Frans te zijn. De vroegste verwijzing is in een ballad van Charles D “Orleans in 1435 die verwijst naar quarante cinque (die aanleiding gaf tot onze 40) en in 1522 is er een zin in het Latijn” we winnen dertig, we winnen vijfenveertig “. De eerste geregistreerde theorieën over de oorsprong van vijftien werden gepubliceerd in 1555 en 1579. De oorsprong van deze conventie blijft echter onduidelijk. Het is mogelijk dat wijzerplaten op de rechtbank werden gebruikt met een kwartbeweging van de hand om een score van 15 aan te geven 30 en 45. Toen de hand opschoof naar 60, was het spel afgelopen. Om er zeker van te zijn dat het spel niet gewonnen kon worden met een verschil van één punt in de scores van de spelers, werd het idee van “deuce” geïntroduceerd. Om ervoor te zorgen dat de score binnen de “60” tikken op de wijzerplaat blijft, is de 45 gewijzigd in 40. Daarom, als beide spelers 40 hebben, krijgt de eerste speler die scoort tien punten en dat verplaatst de klok naar 50. Als de speler scoort een tweede keer voordat de tegenstander kan scoren, krijgen ze nog een tien en de klok gaat naar 60. De 60 betekent het einde van het spel. Als een speler echter twee keer achter elkaar niet scoort, gaat de klok terug naar 40 om nog een “deuce” vast te stellen. Een andere theorie is dat de score-nomenclatuur afkomstig was van het Franse spel jeu de paume (een voorloper van tennis dat aanvankelijk de hand gebruikte in plaats van een racket). Jeu de paume was erg populair vóór de Franse revolutie, met alleen al in Parijs meer dan 1.000 rechtbanken. De traditionele rechtbank was in totaal 30 meter lang met aan elke kant 45 meter. Toen de serveerder scoorde, schoof hij 5 meter naar voren. Als hij opnieuw scoorde, zou hij nog eens 4,5 meter schuiven. Als hij een derde keer scoorde, kon hij slechts 3 meter dichterbij komen. De oorsprong van het gebruik van “liefde” voor nul wordt ook betwist. Het is mogelijk dat het is afgeleid van de Franse uitdrukking voor “het ei” omdat een ei eruitziet als het getal nul. Een andere theorie over de oorsprong van het gebruik van “liefde” komt voort uit de aanvaarding dat spelers aan het begin van een wedstrijd, als de scores op nul staan, nog steeds “liefde voor elkaar” hebben.