Beste antwoord
Om eerst het tweede deel van de vraag te beantwoorden.
Deze termen zijn grotendeels uitwisselbaar , in de zin dat psychoanalyse in wezen psychotherapie IS. Dat gezegd hebbende, wordt psychoanalyse vaker uitgevoerd door medisch gekwalificeerde psychiaters. Psychotherapie wordt vaker uitgevoerd door psychologen, hoewel realistisch gezien iedereen psychotherapie onderneemt om te proberen het emotionele ongemak van een ander te verlichten door middel van zorgzame en ondersteunende gesprekken.
Nu het eerste deel:
om terug te gaan naar de allereerste intrede van een kind in de wereld. Ze worden geboren met een genetische erfenis die van invloed kan zijn op de manier waarop ze in staat zijn om uitdagende levenssituaties te ‘beheren’. Er zijn ook steeds meer aanwijzingen dat ze bepaalde functies van genen die de stemming en het gedrag beïnvloeden, kunnen ‘erven’ van de ouders.
Ernstige blootstelling aan stress kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat bepaalde genen hun functie ‘uitschakelen’. Dit kan tot gevolg hebben dat de gevoeligheid voor stress en angst verandert. Nu KAN deze uitgeschakelde genenstructuur door het kind van die persoon worden geërfd (tot wel 3 generaties – misschien had de Bijbel gelijk?).
Dus het kind komt de wereld binnen met zijn emotionele uitrusting , die, zoals we hebben gezien, al dan niet al aangetast zijn door hun ouderlijke achtergrond. Het kind ervaart dan de wereld zoals hem door zijn ouders / verzorgers wordt getoond.
De hele tijd leert hij / zij wat deze geweldige plek de wereld is. Het kind absorbeert alles, want ZE HEBBEN NIETS OM HUN ERVARING TE VERGELIJKEN.
De ouders van het kind zijn misschien vriendelijk, zorgzaam en zorgzaam en in staat om het te voorzien van alles wat het nodig heeft om veilig, gezond en zeker te zijn . Het kind groeit op met het gevoel en gelooft dat de wereld over het algemeen een goede plek is en dat ze er redelijk goed in kunnen functioneren en ervan kunnen genieten.
Aan de andere kant van het spectrum wordt het kind geboren ( tragisch) aan door drugs bedorven no-hopers die het verwaarlozen en vreselijk misbruiken. DAT kind groeit op met de KENNIS (niet alleen het geloof) dat de wereld een vreselijke plaats van angst en stress is en zo goed mogelijk moet worden overleefd. Wat het ook is, ZO IS HET LEVEN voor dat kind. Ze overwegen of debatteren er niet over. Ze leven het en ervaren en geloven het volkomen.
En de rest van ons groeit op in een wereld ergens tussenin, nietwaar?
Het cruciale is dat de houding , vormen gedragingen en overtuigingen die het kind in de eerste 5-7 jaar verwerft, de basis van hun gehele mentale / emotionele structuur voor de rest van hun leven. Voor zover ze het goed doen, is de kans groter dat hun latere tiener- / volwassen ontwikkeling positief is en resultaat oplevert.
[Lees Eriksons LifeSpan Development Theory-op Google voor een vollediger inzicht in dit model]
Naarmate het leven vordert, ontdekken ze wat, waar en hoe ze meer of minder moeite hebben dan de volgende om te bereiken wat ze willen en nodig hebben.
Wanneer er constant en consistent problemen, angsten, angsten en mislukkingen in hun leven, kan het worden aanbevolen dat ze psychotherapie krijgen. Dit is waarschijnlijk een proces waarin ze hun problemen bespreken met een getrainde therapeut en proberen te ontdekken wat hun problemen ten grondslag kan leggen.
Vooral problemen van onbehulpzame standaard-attitudes die in die vroege jaren zijn opgedaan, zoals wij heb gezien.
Dit kan een gelegenheid creëren om over deze kwesties na te denken, niet als kind toen ze voor het eerst opkwamen, maar als volwassene in het hier en nu. Dit kan leiden tot een ‘heroverweging’ en ‘herbeslissing’ van attitudes, overtuigingen en gedrag, wat leidt tot een productievere en positievere levenshouding.
Psychoanalyse is een bijzondere versie van deze benadering. Het is meestal vrij lang en ‘diep’. Het kan behoorlijk duur zijn.
Er zijn veel verschillende ‘stromingen’ in psychotherapie. Ze werken allemaal voor SOMMIGE mensen, soms.
Er is GEEN magische kogel die alles oplost, elke keer weer.
Vaak kan de specifieke relatie die met de therapeut wordt ontwikkeld, evenzeer de kritische succesfactor zijn als de benadering van de therapeut of het behandelingsmodel.
Medicijnen kunnen in het begin soms een nuttige rol spelen bij de behandeling (met name reactieve depressie). Dit betekent werken met een psychiater of in ieder geval een huisarts die samenwerkt met de psycholoog.
In de 21e eeuw wordt er op dit gebied veel onderzoek gedaan.
Als resultaat worden veel van de dodgy en snake oil-benaderingen en beoefenaars blootgesteld en geëlimineerd. De werkelijke en betrouwbare waarde van verschillende behandelingsmodellen wordt voortdurend geëvalueerd.
In alle gevallen moeten behandelingen aantonen dat ze op betrouwbare wijze positieve resultaten kunnen opleveren van ten minste MEER dan 40\% positieve verandering. Dit vormt de ‘beter dan placebo’ -regel.
Met andere woorden beter dan een overtuigende slangenolieverkoper.
Ik hoop dat dit overzicht je in staat stelt om op een objectieve en evenwichtige manier na te denken over de realiteit van dit gebied van het beroep in de gezondheidszorg .
Antwoord
Psychotherapie
Psychotherapie verwijst naar een proces gericht op de behandeling van problemen van psychologische aard. Het typische medium is gesprekstherapie. Vaak komen een therapeut en cliënt gedurende een bepaalde periode 1-2 keer per week bij elkaar om te proberen verlichting te brengen bij psychische symptomen en / of om het welzijn te vergroten. Therapie kan echter ook worden gegeven in koppels, groeps- of gezinsmodaliteiten. Er is een breed scala aan theoretische oriëntaties van waaruit therapeuten oefenen. Vier belangrijke stromingen (met onderverdelingen binnen elk) zijn:
- Cognitief-gedragsmatig
- Psychodynamisch
- Humanistisch-existentieel
- Systemen
U kunt hier meer over elk van hen lezen: Klinische psychologie
Psychoanalyse
De vorm van psychoanalyse is doorgaans intensiever dan psychotherapie. De analist (d.w.z. de arts) en de analysant (d.w.z. de patiënt) komen meestal 4 of meer keer per week samen. De focus ligt meestal op onbewuste factoren die van invloed zijn op huidige relaties en patronen van gedachten, emoties en gedrag. Het is niet ongebruikelijk dat analysanden op een bank gaan liggen om het proces te vergemakkelijken. Zeggen wat er in je opkomt en dromen en fantasieën delen is niet ongewoon. Een volledige definitie is te vinden op de website van de American Psychoanalytic Association: http://www.apsa.org/About\_Psychoanalysis.aspx#What
Verschillende mensen hebben psychoanalyse verschillend gedefinieerd. Gemeenschappelijke kenmerken van de psychoanalytische praktijk, volgens Shedler (2010), zijn onder meer:
- Focus op affect en expressie van emotie
- Onderzoek naar pogingen om te vermijden verontrustende gedachten / gevoelens
- identificatie van terugkerende themas en patronen
- bespreking van ervaringen uit het verleden
- focus op interpersoonlijke relaties
- focus op de relatie tussen de therapeut en de cliënt
- Verkenning van iemands innerlijke leven (bijv. verlangens, angsten, fantasieën, dromen, enz.)