Beste antwoord
Het eerste gedicht dat bij me opkomt is Avonden ( III) – door Albert Samain, een 19e-eeuwse Franse dichter.
Ik hou erg van dit gedicht vanwege de idyllische, vredige en knusse sfeer van de landelijke omgeving in het 19e-eeuwse Frankrijk.
(Engelse vertaling hieronder is naar mijn best gedaan.)
Avonden (III) – door Albert Samain (1858-1900)
De lucht verspreidt zich als een bleek gouden meer. Het lijkt alsof de vlakte, in de verte verlaten, in een peinzende stemming is; En in de lucht, vergroot door leegte en stilte, doordringen immense droevige zielen van de nacht overal. Terwijl hier en daar bescheiden lichtjes fonkelen, keren Grote ossen in paren terug op paden; En een oud stel met muts, kin op handpalmen, Adem een rustige avond in op de veranda van een hut. Het landschap waar een avondklok luidt, is klaaglijk en eenvoudig als een teder schilderij uit de vroege renaissance, waar de goede herder een springend wit lam leidt. Sterren aan de donkere lucht beginnen te verschijnen als sneeuwval, En daarginds, roerloos op de top van een heuvel, droomt het antieke silhouet van een herder.
- Opmerking: Goede Herder – Jezus de Heer
Titel : Soirs (III) – par Albert Samain
Le ciel comme un lac d “or pâle s” évanouit,
On dirait que la plaine, au loin déserte, pense;
Et dans l “air élargi de vide et de silence
S” épanche la grande âme triste de la nuit.
Hanger que çà et là brillent d “humbles lumières,
Les grands bœufs accouplés rentrent par les chemins;
Et les vieux en bonnet, le menton sur les main,
Respirent le soir calme aux portes des chaumières.
Le paysage, où tinte une cloche, est plaintif
Et simple comme un doux tableau de primitif,
Où le Bon Pasteur mène un agneau blanc qui saute.
Les astres au ciel noir commencent à neiger ,
Et là-bas, immobile au sommet de la côte,
Rêve la silhouette antique d “un berger.
David
Antwoord
Lycidas door John Milton is waarschijnlijk het belangrijkste voorbeeld in de Engelse taal. Adonaïs, Percy Shelleys elegie voor John Keats, wordt vaak als zodanig geclassificeerd (hoewel het naar mijn mening niet bijzonder pastoraal is).
Milton: Dichter, republikeins, religieus fanatiek, razende vrouwenhater, en ja, onsterfelijk genie dat alles bovendien. Auteur van Paradise Lost, Paradise Regaind, Samson Agonistes en andere grillige maar dope ass shit.
Lycidas, openingszin:
Nogmaals, o gij lauweren, en nogmaals, gij mirte bruin, met klimop nooit sere, ik kom uw bessen hard en grof plukken, En met harde vingers brutaal Breek uw bladeren voor het zacht wordende jaar. Bittere dwang en droevige gelegenheid lieve Drijft me om uw seizoen verwacht; Want Lycidas is dood, dood voor zijn beste, jonge Lycidas, en heeft zijn leeftijdsgenoot niet verlaten. Wie zou niet zingen voor Lycidas? hij wist zelf te zingen en het verheven rijm op te bouwen. Hij mag niet op zijn wat zweven. ry bier Unwept, en verwelkt door de verschroeiende wind, zonder de melodieuze traan.
Pastoralen draaien typisch rond de verwaandheid van de dichter-herder, en nemen mythologische themas op. Dit wordt overvloedig gevonden in latere strofen van Lycidas. Milton, die een razende Nazarener is, neemt ook christelijke themas op die verband houden met de katholieke / prostestante splitsing van zijn tijd.
De traditie begint meestal met de Hellenistische (dat wil zeggen oude maar post-klassieke Griekse) dichter Theokritos .