Beste antwoord
Een lisp is een spraakgebrek waarbij de proefpersoon moeite heeft met het verwoorden van sibilanten ([s, z, ts ], en anderen die ik niet wil vermelden omdat mijn telefoon geen IPA-toetsenbord heeft.)
Er zijn verschillende soorten lisp (frontaal, palatinaal, schril, nasaal, interdentaal en meer) met verschillende oorzaken en verschillende behandelingen. Maar over het algemeen, hoewel sommige lispelen worden veroorzaakt door een lichamelijk defect (zoals tongriem of gebitsproblemen), worden de meeste veroorzaakt door een misplaatste tong, waarmee ik bedoel dat de tong is afgedwaald van de juiste plaats van articulatie voor welke reden dan ook.
Tongstuwkracht (waarbij het puntje van de tong voorbij de voorste snijtanden steekt) is een van de meest voorkomende boosdoeners. De meesten van ons worden geboren met een tongstoot, maar verliezen het gedrag na zes maanden. Als het gedrag na 4 jaar niet vanzelf is gecorrigeerd, kan het speciale aandacht nodig hebben.
Als het lisp een functionele in plaats van een anatomische oorzaak heeft, is de behandeling vrij eenvoudig. De meeste spraakpathologen isoleren de sibilanten en laten de proefpersoon oefenen om ze in verschillende contexten te zeggen, hoewel er apparaten zijn die in de mond van de proefpersoon kunnen worden geplaatst om aan te geven waar de tong tijdens het articuleren moet worden geplaatst.
Antwoord
Ervan uitgaande dat er geen fysieke misvorming is die de mondspieren van de persoon beïnvloedt, lispelt een persoon omdat ze hebben geleerd om de / s, z / -geluiden verkeerd te produceren. De juiste manier is om het puntje van de tong op de alveolaire rand, net achter de boventanden en de zijkanten van de tong omhoog tegen het harde gehemelte en laat dan een dunne stroom lucht langs de opgeheven tong stromen, waardoor een dun sissend / s / of zoemend / z / geluid ontstaat. (achter de onderkant tanden is ook acceptabel, maar niet typisch.) De frontale lisp is wanneer de tong tussen de tanden glijdt waardoor een minder dun (luidruchtiger) sissend of zoemend geluid ontstaat. Soms zie je de tong niet, maar klinkt het geluid als een lisp. (Sorry, moeilijk uit te leggen). De laterale lisp is wanneer het puntje van de tong op de juiste plaats zit, maar de lucht ontsnapt aan de zijkanten van de tong en creëert een slushy geluid.
Ik werkte ooit met een jonge man op de middelbare school die lispelde. Hij werkte zo hard maar boekte weinig vooruitgang. Toen nam ik een kijkje en hij had extra kleine lipjes huid aan de zijkanten van zijn tong waardoor hij de luchtstroom niet naar voren kon kanaliseren. Toen we eenmaal wisten dat we erachter kwamen wat hij met zijn tong moest doen, verdween bijna al zijn laterale lisp.
Spraaktaalpatholoog gedurende 19 jaar.