Beste antwoord
De eerste film in Marathi op Shirdi Sai Baba is gemaakt door Kumarsen Samarth – Wikipedia in 1955.
Zoals door hem aan een vriend van zijn (mijn leraar) verteld, “ kon ik niet Ik kan geen enkele foto of zelfs een zelfgemaakte foto van de Baba vinden. Het enige dat ik kon bedenken, waren uitleg over zijn kleding / uiterlijk. En dit is hoe we dit personage hadden. ”
Dus eigenlijk alle fotos die we vandaag zien (er wordt beweerd dat er in de 19e eeuw) zijn in feite van de acteur die Baba speelt in die film.
Wikipedia zegt dat deze film zijn grootste succes is, maar dat was het eigenlijk niet. Het was zijn derde en laatste film, en hij heeft nooit geprobeerd nog meer films te maken.
Hoewel het National Film Awards – Wikipedia kreeg, die werd pas in 1954 opgericht.
Hun dochters, Nutan & Tanuja deden het echter goed in Bollywood en hun derde dochter Chatura was een stewardess.
Sai Baba van Shirdi – Wikipedia was ongetwijfeld een grote heilige, maar tijdens de 18e eeuw en niet volgens de algemene opvatting dat hij er aan het einde van de 19e eeuw was.
Het is dus uiterst zeldzaam om een originele foto van Baba te krijgen en ik betwijfel of ze tegenwoordig verspreid zijn en hun originaliteit.
Ik ben in 2002 in Shirdi geweest en heb een beetje gezocht, maar ik heb allemaal dezelfde fotos en bijna elke andere persoon die beweert dat zijn moeder / grootmoeder Sai diende.
Opmerking: ik heb nederige toewijding aan deze grote heilige, maar zijn tijd is niet bekend / bevestigd. Dus deze feedback van echte mensen uit die tijd lijkt me betrouwbaar.
Bedankt voor het vragen.
Randhir (रणधीर)
Antwoord
Het is algemeen bekend dat Dada Saheb Khaparde een fervent toegewijde was van Sai Baba, een zeer geleerd persoon en actief was in de vrijheidsbeweging. Hij stond op goede voet met Lokmanya Tilak. Op een keer gingen ze allebei vanuit Amravati naar Sangamner voor een heilig bad. Dada Saheb stelde toen voor Shirdi is niet ver van hier, dus we zouden naar Shirdi moeten gaan voor darshan van Sai Baba . Zo vergezelde Lokmanya Tilak ook Dada Saheb Khaparde. Lokmanya Tilak was ook een zeer geleerd persoon. Hij dacht: Ik heb veel werk gedaan voor het land en de mensen, veel boeken gelezen en ook veel geschreven, maar tot nu toe heb ik geen enkele kans gehad op darshan van God. God Dattatreya heeft vorm aangenomen op de bodem van Shirdi, hoe kan ik dan de kans laten om de onschatbare darshan te hebben! Dada Saheb Khaparde bezat een eigen auto.
De reis naar Shirdi van Sangamner duurde maar een uur. Dus besloot hij naar Shirdi te gaan op Gudipadva-dag (nieuwjaar van Maharashtrians) en zo had Lokmanya Tilak darshan van Sai in het jaar 1917, op 19 mei. Ze verlieten Sangamner om 8.30 uur. en bereikte Shirdi om ongeveer 10.00 uur. Ze besloten om in de Dixit Wada te blijven. Bapu Saheb Buti heette hen welkom.
In de namiddag zat Lokmanya Tilak met gevouwen handen samen met Dada Saheb Khaparde in Sai Babas Darbar. Sai Baba wist dat Lokmanya Tilak niet langer dan acht jaar zou leven. aarde. Sai Baba sprak met lieve woorden tegen Lokmanya Tilak, Jullie mensen hebben veel werk voor het land gedaan, nu doe je iets voor jezelf, mensen zijn erg slecht, en daarom moet je stilte in acht nemen en houd alles in gedachten. Bij het horen van de woorden van Sai Baba boog Lokmanya Tilak voorover en raakte de lotusvoeten van Sai Baba aan. Zijn lichaam was opgewonden en hij had het gevoel alsof hij de stilte van de hemel kreeg.
Nadat Arti voorbij was, kreeg Lokmanya Tilak Udi en fruit als Prasad en vroeg Sai Baba om toestemming om te vertrekken. Sai Baba zei: waarom moet je in deze hete middag gaan. Hij gaf Madhavrao Despande alias Shama de opdracht om de lunch voor de Twee te bereiden. Sai Baba verrijkte aldus het lot van Shama door hem het bevel te geven een groot persoon als Lokmanya Tilak in zijn kleine hut te voeden.
Na naar hartelust geluncht te hebben, vertrok Lokmanya Tilak naar Satara Seva Sai Baba s. Daarna, telkens wanneer Lokmanya Tilak wat vrije tijd had van Desh Seva, ging hij naar Shirdi voor darshan van Sai Baba.
Op deze manier gingen acht jaar voorbij. Op 1 augustus 1920 stierf Lokmanya Tilak.
Bron:
Vertaald uit een Gujarati-boek “Sai Sarovar”.