Wie was de Romeinse god van de slaap?


Beste antwoord

Somnus is het beste antwoord, maar hoe belangrijk hij is in termen van Romeinse religieuze praktijken is een onderwerp voor debat. Zoals Sean in zijn antwoord opmerkt, zijn er niet veel verhalen over Somnus, en het is mogelijk dat hij een vroege toevoeging was aan het Romeinse pantheon dat er meer was voor inclusiviteit dan voor functionaliteit. Net als de meeste minder belangrijke goden die uit andere culturen zijn overgenomen, hebben de attributen van Somnus waarschijnlijk een meer officiële rol gekregen door godinnen als Luna en later Juno, of Nyx / Nox die later grotendeels met Pluto zouden zijn gecombineerd. Er waren geen festivals of feestdagen gewijd aan Somnus, en ook wordt hij niet genoemd in gebeden. Hij was misschien een meer demonische figuur – niet expliciet een god in de zin dat hij een lichaam, afbeelding of vorm had (het toekennen van vormen aan goden was niet gebruikelijk in de vroege Romeinse cultuur). Somnus was misschien de goddelijke scheiding die was vastgemaakt aan de feitelijke handeling van slapen of in slaap vallen.

Antwoord

Somnus is de Latijnse versie van het Grieks Hypnos. Dit is een van die godheden waar niet veel verhalen over bestaan. Er is zijn korte ontmoeting met Ceyx, nadat Juno hem had gevraagd Ceyx in slaap te laten vallen en haar te informeren over het lot van haar man, Alcyone. Hij was onlangs tijdens een reis verdronken, en Somnus liet zijn zoon Morpheus, de God van de dromen, het Ceyx vertellen terwijl hij in de vorm van Alcyone was. Dit was een vaardigheid waar Morpheus uitblonk in de vorm van iemand anders. Soms kon het vreselijk zijn, zoals het hier was, want Morpheus nam de drassige vorm aan van haar inmiddels overleden echtgenoot. Morpheus vroeg haar, net als Alcyone, om hem haar tranen te geven, zodat hij niet zonder rouw het land van de schaduw binnen zou gaan. Dit gaf ze vrijelijk, en ze had een niet zo goede slaap. Toen ze de volgende dag wakker werd, zag ze tot haar schrik dat haar droom klopte, toen een lijk langs de kust dreef – het lichaam van Alcyone. Haar geliefde echtgenoot was dood. Ze rende het water in, in de hoop met hem mee te gaan in de dood. Maar Juno, tot wie Ceyx vurig bad tijdens deze beproeving, had medelijden met het paar en veranderde beide in vogels. Elke winter is er een periode van 7 dagen waarin geen storm of wind de kalme wateren breekt. Het is op dit moment dat de vogels hun nest op het water hebben, terwijl Ceyx over de eieren waakt. Zodra de eieren uitkomen, wordt de betovering verbroken. Deze periode staat bekend als de Halcyon-dagen.

Dit is het enige verhaal dat ik me herinner waarin Somnus een rol speelde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *