Najlepsza odpowiedź
Uważam, że złamana dusza to dusza, która robi lub jest zmuszona zrobić coś, co jest sprzeczne z sercem tej duszy, tej duszy „podstawowe przekonania
hipotetyczna sytuacja-
Idę chodnikiem w pobliżu średnio ruchliwej ulicy i widzę dziecko. dziecko płacze i jest za małe, aby być same. patrzę na dziecko, gdy idę i rozglądam się za osobą dorosłą, ale nigdzie nie widzę jej śladu. dziecko chodzi w tę iz powrotem i rozgląda się, widzę, że jest zmartwione i potrzebuje pomocy.
rozważam pomoc dziecku. postanawiam przejść obok nic nie robiąc z powodu wymówek, które stworzyłem dla siebie, takich jak „ktoś inny przyjdzie” lub „rodzic prawdopodobnie jest blisko” lub „nie jestem dobry z dziećmi, tylko pogorszyłbym sytuację „
przez cały dzień nie mogę przestać myśleć o dziecku. Jestem tak skoncentrowany na tym, że jej nie pomogłem, że nie mogę skupić się na pracy domowej lub na tym, co mój brat opowiada mi o swoim dniu. mój umysł nie jest w harmonii z moją obecną fizyczną rzeczywistością. zastanawiam się, co było nie tak z dzieckiem. zastanawiam się, czy teraz jest bezpieczny. co jeśli ona nie jest bezpieczna? a co jeśli zostanie porwana? co, jeśli jest teraz w jeszcze większym niebezpieczeństwie, ponieważ postanowiłem nie pomagać? dlaczego nie pomogłem? mogłem przynajmniej spróbować.
W końcu przestaję martwić się o dziecko, ponieważ czuję, że straciłem już okazję do pomocy. mój umysł nie jest jednak spokojny. wciąż jest część mojego, która zawsze będzie się martwić o to dziecko, chyba że wiem, że jest bezpieczna.
Uważam, że takie chwile, w których nie działamy … lub nie działamy przeciwko naszemu sercu, częściowo łamiemy naszą duszę. mając wystarczająco dużo takich chwil, możemy stracić wolę, zdolność mówienia tego, co jest w naszym umyśle i robienia tego, co uważamy za słuszne, bardziej łamiąc naszą duszę. jeśli takie chwile zdarzają się zbyt często, możemy stracić wiarę i stać się beznadziejnymi, czując się załamani.
oczywiście możemy też uleczyć nasze dusze 🙂 wierzę, że w chwilach, w których podążamy za głosem serca i decydujemy się pomóc dziewczynie, uzdrawiamy naszą duszę i wzrastamy w duchu !!
Odpowiedź
Pewnego razu, po samobójstwie młodej dziewczyny, wydarzyła się bardzo dziwna rzecz. Przypadkowo siedziałem w tym samym pociągu, pod którym wskoczyła.
Po akcie pociąg zatrzymał się kilkaset metrów przed stacją. Po pewnym czasie oczekiwania byliśmy zmuszeni przejść przez pociąg w kierunku jego początku i nie wolno nam było wychodzić poza niego pod żadnym pozorem, aż dotarliśmy do przodu.
Myślałem, że jej ciało jest gdzieś poniżej trenować i dlatego musimy przez to przejść, ponieważ nie chcieli, żebyśmy ją widzieli.
Miałem rację. Nagle, przechodząc przez jeden przedział pociągu, stało się. Przeszedłem przez bardzo dynamiczny „wir” energii, wszystko bardzo szybko poruszało się w górę iw dół, w lewo iw prawo, było przerażające, zdezorientowane, niespokojne.Kształt był z grubsza kulą złożoną z węży, które niezależnie pełzały w przestrzeni .
To jest zupełnie inne niż moje uczucia duszy, która zmarła z powodów pokojowych. Było to o rzędy wielkości bardziej intensywne.
Normalnie, za życia ludzi, dusz są postrzegane jako dość stabilne i ciche. Tak, niektóre części mogą być postrzegane jako obracające się, ale było to coś naprawdę nieoczekiwanego. Zastanawiam się tylko, jak to musi się czuć na polu bitwy lub po jakiejś gwałtownej katastrofie. Było wiele takich mocno zakłóconych Dusze.
Z powrotem do pociągu i do duszy. Kula miała około półtora metra średnicy, ale bardzo szybko zmieniała wysokość w pociągu. Zajęło to tylko dziesięć sekund, gdy ja został zmuszony przez ludzi za mną do pójścia do przodu.
Kiedy wysiedliśmy z pociągu i dotarliśmy do stacja kolejowa, modliłam się za, jak nam powiedziano, młodej, 16-letniej dziewczynce, która odebrała życie z powodu problemów miłosnych.
Czułem, że ta dusza będzie przez jakiś czas błąkać się po tym miejscu gdzie to się stało, dopóki nie znajdzie drogi w stronę światła.
Wysłałem jej informacje o świetle, w którym ma się udać, ale była zbyt zdezorientowana i zdezorientowana; dlatego nie jest pewne, czy pojechała, czy została.