Najlepsza odpowiedź
W USA nie ma „R-rating” dla programów telewizyjnych. Tak więc krótka odpowiedź na twoje pytanie brzmi „nic”.
W USA istnieją „wytyczne dla rodziców”, które informują rodziców o treści programu. W przeciwieństwie do ocen filmów nie określa, komu „wolno” oglądać program.
Wytyczne są następujące:
- TV-Y : dla dzieci, odpowiednie dla wszystkich grup wiekowych
- TV-Y7 : w przypadku dzieci odpowiednie dla dzieci w wieku 7 lat i starszych
- TV-G : odpowiednie dla wszystkich grup wiekowych
- TV-PG : zawiera materiały, które mogą być nieodpowiednie dla młodszych dzieci
- TV-14 : zawiera materiał, który może być nieodpowiedni dla dzieci poniżej 14 roku życia
- TV-MA : przeznaczony dla dorosłych odbiorców i może być nieodpowiedni dla ludzi poniżej 17 roku życia.
Ponadto istnieją „oceny podrzędne”, które wskazują, jaka kategoria treści może spowodować podanie tych wskazówek. Są to:
- D : dialog sugestii
- FV : Fantasy Violence (używane tylko na poziomie TV-Y7)
- L : Wulgarny lub wulgarny język
- S : Sytuacje seksualne
- V : Przemoc
Na początku każdego programu i po każdej przerwie reklamowej w lewym górnym rogu ekranu zobaczysz coś takiego:
Nadzór rodzicielski jest systemem dobrowolnym, a sieci nadające treści są odpowiedzialne za ustalanie nadzoru rodzicielskiego w każdym odcinku programu. Dlatego każda sieć będzie samodzielnie decydować o kryteriach tego wszystkiego.
Odpowiedź
Amerykańskie studia telewizyjne uważają 22 odcinki za „pełny”, a 13 odcinków jest uważany za „pół” sezonu. Nie jest jasne, dlaczego dokładnie ta praktyka się zaczęła, ale koncentrowała się wokół fiskalnego i szkolnego nowego roku: jesieni. Pokazując jeden odcinek w tygodniu – z kilkoma przerwami na święta – od jesieni do wiosny, możesz wypełnić cały harmonogram około 22 odcinkami.
Ale czasami program ma premierę zimą lub latem. upadku. W takim przypadku będzie to generalnie tylko 10-13 odcinków, ponieważ był to częściowy sezon. W dawnych czasach celem programów, których pierwszy sezon składał się z 13 odcinków, było to, że kolejne sezony miały 22 odcinki.
Jednak zmiana rozpoczęła się wraz z pojawieniem się programów kablowych. Programy takie jak The Soprano prosperowały dzięki 13-odcinkowym sezonom. Sieci zaczęły zdawać sobie sprawę, że można opowiedzieć dobrą historię w 13 odcinkach bez niepotrzebnego materiału uzupełniającego. Tak więc niektóre programy zaczęły opierać się na modelu 13 odcinków – ale prawie zawsze jest on używany w serialach. Czemu? Seriale mają jedną ciągłą historię, która toczy się przez cały sezon. Nie ma potrzeby wypełniania, jeśli masz jedną ciągłą historię. Tak więc krótszy sezon całkiem dobrze pasuje do seriali.
Programy epizodyczne, takie jak policyjne procedury fabularne z historii tygodnia i seriale komediowe z historią tygodnia mają na ogół 22 odcinki, ponieważ zazwyczaj są wszystkie wypełniacz. W większości proceduralnych i sitcomów nie ma dużo większej historii. Skupiamy się na historii z danego tygodnia. Z tego powodu są bardziej jednorazowe. Możesz mieć odcinki, które różnią się nieco nastrojem, tonem lub historią, ponieważ masz materiał na 22 tygodnie do stworzenia. Nie próbujesz opowiedzieć całej historii w trakcie sezonu, ale zamiast tego starasz się podtrzymać satysfakcję publiczności przez cały sezon; starasz się podtrzymać swoje postacie i historię oraz sprawić, by publiczność wracała na następny sezon.
Wydaje mi się, że nie wykonałem dobrej roboty odpowiadając na dlaczego niektóre programy mają 22 odcinki, a inne 13, ale myślę, że podział serialu i odcinka ma duży wpływ na decyzję. Niezwykle trudno jest zrobić spójny serial, który będzie miał 22 odcinki w sezonie. Wystarczy zapytać twórców Lost lub Twin Peaks . Każdy program zaczynał się silnie, ale tracił energię i stawał się coraz bardziej skaczący i zagmatwany. Format sezonu obejmującego 22 odcinki po prostu nie nadaje się do seriali. Jest jednak całkiem odpowiedni do programów epizodycznych, ponieważ wtedy publiczność może wejść do dowolnego odcinka bez potrzeby opowiadania historii, zrozumieć, co się dzieje i dobrze się bawić.