Najlepsza odpowiedź
Komunikacja pasywna to każda forma komunikacji, która jest pośrednia lub odbywa się w podtekście / – czyli w przypadku, gdy wiadomość nie jest przekazywana na podstawie słów, których używasz, ale raczej ukrytych z oczekiwaniem, że druga osoba zrozumie, co „naprawdę” masz na myśli.
Prosty przykład: powiedzmy, że chcesz, aby Twój partner przyszedł do łóżka. Komunikacja bezpośrednia wygląda następująco: „Kochanie, chciałbym, żebyś poszedł spać.” Komunikacja pasywna wygląda następująco: „Jak długo jeszcze będziesz na nogach? Czy nie robi się późno?
To jest pasywne, ponieważ „nie zadajesz tych pytań w celach informacyjnych”. Nie próbujesz dowiedzieć się, która jest godzina ani jakie są plany Twojego partnera ; „próbujesz się komunikować” Myślę, że „już czas, abyś poszedł spać”, ale bez wypowiadania tych słów.
Komunikacja bierna jest kodowana – zwroty typu „czy nie robi się późno? ” Zostań kodem „Myślę, że już czas, abyś przestał robić to, co„ robisz ”i poszedł do łóżka. Uda się tylko wtedy, gdy druga osoba (a) zrozumie, że używasz kodu i (b) ma tę samą książkę kodów.
Jeśli te rzeczy nie są prawdziwe, możesz się bardzo sfrustrować, ponieważ dla Ciebie jest to tak oczywiste , że to, co ” ponownie mówisz, czy chcesz, żeby poszedł do łóżka, i do cholery, dlaczego jest taki uparty? Ale pasywna komunikacja to straszny sposób komunikowania się, ponieważ ludzie nie potrafią czytać w twoich myślach – to, co jest dla ciebie oczywiste, nie jest oczywiste dla wszystkich innych, kiedy ukrywasz swoje prawdziwe znaczenie w niejednoznacznym, pośrednim języku.
Odpowiedź
Pasywna komunikacja jest zwykle wynikiem niskiego poczucia własnej wartości. Samoocena jest definiowana jako indywidualny pogląd na własną wartość. Osoby, które przejawiają pasywną komunikację, uważają się za niewarte wyrażania. Zwykle myślą, że nie warto się nimi opiekować. Nigdy nie reagują ani nie okazują swoich emocji. To dodatkowo tworzy konflikty emocjonalne, a tym samym ich samoocena dalej spada.
Komunikacja bierna jest często wynik tłumionych emocji od najmłodszych lat, w których docenia się uległość. Ta doceniana uległość powoli zmienia się w niską samoocenę, która następnie staje się nawykiem behawioralnym. Nawyk akceptacji i próbowania zadowolenia innych, gdy głęboko zakorzenione przekształca się w formę biernej komunikacji, w której jednostka ukrywa swoje opinie, aby zadowolić innych zaangażowanych. Jest również w dużej mierze przeznaczony dla dorosłych, którzy uznają i przyczyniają się do słabego zachowania wielu dzieci w dzieciństwie.