Najlepsza odpowiedź
Częściowy ładunek jest sposobem na wyjaśnienie polaryzacji wiązań między atomami różnych negatywnych zjawisk elektroenergetycznych, ekranowanie jądrowe. To w połączeniu z uwzględnieniem struktury orbitalu molekularnego jest pomocne w wyjaśnianiu lub przewidywaniu przebiegu reakcji chemicznej. Podano przykład jonu cyjankowego. Jeśli zbudujesz cyjanek z neutralnych atomów C i N, zobaczysz, że na orbicie C sp znajduje się niesparowany elektron. Dlaczego tutaj? Cóż, N ma większą elektroujemność, więc jest prawdopodobnie bardziej prawdopodobne, że para nie podzielona będzie znajdować się na N; w każdym razie dodany elektron będzie na tym orbicie sp, pozostawiając prawie pełny ładunek ujemny na atomie C. Ma to jakiś sens, ponieważ cząsteczka HCN ma wiązanie H z atomem C. Podobna sytuacja występuje w przypadku tlenku węgla. Tutaj potrójne wiązanie CO, które umieszcza częściowy ładunek ujemny na bardziej elektroujemnym atomie O, jest kompensowane przez parę elektronów w niepowiązanym orbicie sp i Cząsteczka CO jest prawie niepolarna. Chodzi o to, że zarówno polaryzacja wiązania, jak i struktura orbitalu molekularnego muszą być rozpatrywane razem.
Odpowiedź
To jest trójkąt Van Arkela – Ketelaara . Przedstawia on różnicę elektroujemności (\ Delta EN) na osi pionowej i średnią elektroujemność (\ overline {EN}) na osi poziomej.
Zauważ, że różne typy wiązań odpowiadają różnym obszarom trójkąta; nieoznaczony obszar purpury to królestwo półprzewodników, takich jak arsenek galu.
Twoje pytanie dotyczy jednak wiązania w czystych pierwiastkach, które oczywiście mają \ Delta EN = 0.
Różnica między wiązaniami metalicznymi w magnezie (EN = 1,31, skala Paulinga) i chloru (EN = 3,16, skala Paulinga) jest kwestią różnicy ich wartości \ overline {EN} wzdłuż osi poziomej. Wartość 1,31 oznacza, że magnez znajduje się w obszarze metalicznym, a wartość 3,16 oznacza chlor w regionie kowalencyjnym.
Powód jest taki, że pierwiastki o niskiej elektroujemności luźniej utrzymują swoje elektrony walencyjne, stąd tworzą wiązania metaliczne, w których elektrony walencyjne są nieco zdelokalizowane. Pierwiastki o wysokiej elektroujemności mocniej trzymają swoje elektrony, a tym samym tworzą wiązania kowalencyjne, w których elektrony są ściśle ograniczone między atomami lub w określonych grupach atomów.
Obraz ponownie wykorzystany z Jakie są zakresy różnicy elektroujemności między atomami, co czyni je wiązaniami metalicznymi?
Wartości elektroujemności zaczerpnięte z Wikipedii.