Najlepsza odpowiedź
Witam wszystkich.
Koncepcje materiałoznawstwa Kiedy naprężenie jest wystarczające do trwałego odkształcenia metalu, jest to zwane odkształceniem plastycznym. Jak omówiono w części poświęconej defektom kryształów, odkształcenie plastyczne polega na zerwaniu ograniczonej liczby wiązań atomowych w wyniku ruchu dyslokacji. Przypomnijmy, że siła potrzebna do zerwania naraz wiązań wszystkich atomów w płaszczyźnie kryształu jest bardzo duża. Jednak ruch dyslokacji pozwala atomom w płaszczyznach kryształu na przesuwanie się obok siebie przy znacznie niższych poziomach naprężeń. Ponieważ energia potrzebna do poruszania się jest najmniejsza wzdłuż najgęstszych płaszczyzn atomów, dyslokacje mają preferowany kierunek przemieszczania się w ziarnie materiału. Powoduje to poślizg, który występuje wzdłuż równoległych płaszczyzn w słojach. Te równoległe płaszczyzny poślizgu grupują się razem, tworząc pasma ślizgowe, które można zobaczyć pod mikroskopem optycznym. Pasek ślizgowy pojawia się pod mikroskopem jako pojedyncza linia, ale w rzeczywistości składa się z blisko rozmieszczonych równoległych płaszczyzn poślizgu. Odkształcenie plastyczne to zmiana wymiarów materiału pozostających po usunięciu obciążenia spowodowanego odkształceniem. Odkształcenia plastyczne metali powstają w wyniku mechanizmu „poślizgu”. Po osiągnięciu granicy plastyczności jedna płaszczyzna atomów w sieci krystalicznej ślizga się po drugiej. Kilka równoległych płaszczyzn poślizgu tworzy blok, sąsiadując z innym blokiem. W ten sposób ruch płaszczyzn kryształu jest wynikiem szeregu kroków, tworzących pasma ślizgowe – czarne linie oglądane pod mikroskopem optycznym. Poślizg występuje, gdy udział naprężenia rozwiązanego wzdłuż płaszczyzn ślizgu osiąga wartość krytyczną. To krytyczne rozwiązane naprężenie ścinające jest charakterystyczne dla materiału. Niektóre metale (Zr, Ti, Cd, Mg, Zn i Sn) odkształcają się w procesie bliźniaczego, w odróżnieniu od normalnego mechanizmu poślizgu, w którym wszystkie atomy w bloku przemieszczają się na tę samą odległość. Podczas deformacji poprzez łączenie atomów każdej płaszczyzny poślizgu w bloku przesuwaj się na różne odległości, powodując, że połowa sieci krystalicznej staje się lustrzanym odbiciem innej połowy ..in – & nbsp sprzedaż! – & nbsp Połowa zasobów i informacji. Kierunki poślizgu materiału polikrystalicznego są różne w różnych kryształach. Jeżeli ziarno jest zorientowane niekorzystnie w kierunku naprężenia, to jego odkształcenie jest utrudnione. Oprócz tego granice ziaren stanowią przeszkodę dla ruchu poślizgu, ponieważ kierunek poślizgu powinien zostać zmieniony, gdy przekracza granicę. W wyniku powyższego wytrzymałość materiałów polikrystalicznych jest wyższa niż monokryształów. Procesy poślizgu i twinningu, zachodzące podczas odkształcania plastycznego, powodują ukształtowanie się preferowanej orientacji ziaren. Jeśli wartość naprężenia wymagana dla poślizgu jest wyższa niż wytrzymałość kohezji, następuje pęknięcie metalu. Odkształcenie plastyczne – Odkształcenie jest nieodwracalne i utrzymuje się nawet po usunięciu przyłożonych sił. Przykład, zginanie prętów stalowych. Odkształcenie plastyczne jest badane w eksperymentach ze sprężyną, w których wyjaśniono prawo Hookea w celu rozróżnienia między tworzywami sztucznymi a materiałami elastycznymi. Plastyczność metali jest konsekwencją dyslokacji, podczas gdy w kruchych materiałach, takich jak beton, skała i kość, plastyczność występuje z powodu poślizgu mikropęknięć. Istnieją dwa główne mechanizmy odkształcania plastycznego metali i są to SlipTwinningSlip i Twinning: -Slip jest głównym mechanizmem deformacji metali. Poślizg polega na przesuwaniu się bloków kryształu jedna na drugą wzdłuż różnych płaszczyzn krystalograficznych zwanych płaszczyznami poślizgu. W procesie twinningu część kryształów przyjmuje orientację związaną z orientacją pozostałej części nie splecionej sieci w sposób symetryczny i określony. Plastyczność to skłonność materiału do trwałego odkształcenia pod obciążeniem podczas ściskania. Jest to jakość lub stan plastyczności; zwłaszcza zdolność do formowania lub modyfikowania. Plastyczność materiału jest wprost proporcjonalna do plastyczności i ciągliwości materiału. Idealna plastyczność to właściwość materiałów, które podlegają nieodwracalnemu odkształceniu bez wzrostu naprężeń lub obciążeń. Elastyczność może powodować pękanie lub pękanie materiału. Plastyczność powoduje również odkształcenia plastyczne, które występują w wielu procesach formowania metali, w tym: Walcowanie / tłoczenie Kucie Rysowanie drutu Obracanie / Kucie obrotowe ECAP
Dziękuję wszystkim.
Odpowiedź
Odkształcenie oznacza zmianę kształtu materiału po przyłożeniu siły. Wszystkie materiały mają właściwość, gdy zachodzi odkształcenie, czyli elastyczność, a to oznacza odzyskanie kształtu. PRZYKŁAD: Sprężyna
Jeśli ją pociągniesz lub przyłożysz do niej siłę, wystąpi pewna deformacja, ale kształt zostanie odzyskany.
Ale kiedy materiał nie może odzyskać swojego kształtu, Ten stan nazywa się plastycznością, a to nazywa się odkształceniem plastycznym.
Zdolność materiału do nie odzyskania swojego pierwotnego kształtu po przyłożeniu siły nazywa się odkształceniem plastycznym (definicja odkształcenia plastycznego)