Najlepsza odpowiedź
Uważam, że IQ Richarda Dawkinsa wynosi mniej więcej między 150 a 170.
Opieram się na przeczytaniu wielu Dawkinsów „popularne prace z zakresu biologii – i dla kontrastu kilka prac Goulda.
Logika Dawkinsa jest zawsze bardzo precyzyjna. Kiedy istotne są kwestie ilościowe, nie stroni od matematyki. Na przykład, omawiając dobór płciowy, wspomina i logicznie wyjaśnia kilka teorii, podaje matematykę wspierającą teorię atrybutu niekontrolowanego i zauważa, że nikt nigdy nie był w stanie wymyślić spójnej matematyki dla teorii „widocznego przezwyciężenia upośledzenia”. Jest jednak także na tyle sprytny, że zna różnicę między tym, że nikt nie wymyślił matematyki, a brakiem matematyki, więc zachowuje otwarty umysł i wnioski pozostawia czytelnikowi. Kiedy używa analogii, ma to na celu zilustrowanie, a nie dowód.
Ponadto Dawkins poprowadził drobną rewolucję w biologii ewolucyjnej, wykazując, że selekcja jest lepiej postrzegana jako działająca na geny, a nie na jednostki.
Porównaj to z Gouldem, którego myślenie, podobnie jak wielu pisarzy popularnonaukowych, jest stosunkowo niejasne. Często spiera się przez analogię lub odwołuje się do emocji, po czym dochodzi do ostatecznego wniosku, mimo że tych metod argumentacji nie można użyć do udowodnienia wniosków. Pozwala swoim pragnieniom na temat tego, czym chciałby być prawda, aby zabarwić jego przekonania o tym, jaka jest prawda, na przykład w jego atakach na Mortona, które później okazały się fałszywe.
Z mojego doświadczenia wynika, że typy argumentów, których wysuwa Gould, a których Dawkins unika, są bardziej typowe dla ludzi z IQ w latach 130. lub 140., a te, które podaje Dawkins, są bardziej typowe dla IQ powyżej 150.
Dawkins wydaje się mniej dokładny, gdy wychodzi na zewnątrz jego specjalizacja. Na przykład jego wypady w dyskusję o oprogramowaniu często wydają się nieco naiwne. Myślę, że ktoś z ilorazem inteligencji znacznie przekraczającym 160 dowiedziałby się więcej na ten temat, zanim użyłby go w dyskusji.
Moim zdaniem te granice ustawiłyby Dawkinsa w przedziale 150-170.
Odpowiedź
Richard Dawkins jest niewątpliwie inteligentnym człowiekiem. Uzyskał wstęp na Uniwersytet Oksfordzki i uzyskał stopnie magisterskie i doktoranckie, z których każdy oznaczałby znaczny intelekt. Ale niekoniecznie geniusz.
W rzeczywistości sukces Dawkinsa nie był związany z jego przełomowymi badaniami ani odkryciami nagrodzonymi Nagrodą Nobla. Zamiast tego jego sukces wynikał w przeważającej mierze z jego zdolności do komunikowania bardzo złożonych tematów ( głównie nauki o ewolucji) w spójny, angażujący i przekonujący sposób. Jak zauważono w swoim wpisie w Wikipedii:
W 1995 roku został mianowany profesorem Simonyi dla społeczeństwa Zrozumienie nauki w Oksfordzie, stanowisko, które zostało nadane przez Charlesa Simonyi z wyraźnym zamiarem, zgodnie z którym posiadacz „powinien wnieść ważny wkład w publiczne zrozumienie jakiejś dziedziny naukowej”, a jego pierwszym posiadaczem powinien być Richard Dawkins.
Tak więc, mimo iż Richard Dawkins może być inteligentny, jego zdolność do analizowania, porządkowania i przedstawiania złożonych informacji jest jego dominującą umiejętnością. W tym przypadku wysokie (nie genialne) IQ byłoby koniecznym ale niewystarczający warunek jego sukcesu.