Najlepsza odpowiedź
Karta sieciowa to wbudowana karta sieciowa wbudowana w komputer. Odnosi się to do przewodowego połączenia sieciowego.
Możesz włączyć lub wyłączyć kartę sieciową w systemie BIOS.
Możesz zobaczyć opcję „Uruchom z sieci”, jeśli nie ma innych urządzeń rozruchowych, takich jak dysk twardy lub CD ROM, lub jeśli BIOS jest ustawiony na próbę rozruchu z sieci przed próbą rozruchu z innych urządzeń.
Jest bardzo mało prawdopodobne, że będziesz chciał uruchomić system z sieć, musiałbyś mieć komputer w swojej sieci (zwykle serwer lub komputer dedykowany) specjalnie skonfigurowany do przypisywania adresu IP i zapewnienia zdalnego systemu operacyjnego do uruchamiania notebooka. Byłoby to bardziej dla „głupich” komputerów lub urządzeń. Nazywa się BootP.
Komunikat „Rozruch z sieci” nie ma dla Ciebie znaczenia. Jeśli po przekroczeniu limitu czasu będziesz kontynuować korzystanie z systemu operacyjnego, będziesz chciał po prostu zmienić ustawienia BIOS, aby wypróbować BootP po sprawdzeniu wszystkich innych urządzeń rozruchowych (istnieje konfigurowalna przez użytkownika kolejność, taka jak lista, którą ustawisz komputer, z których urządzeń należy próbować uruchomić komputer iw jakiej kolejności). Lub wyłącz BootP. (Może to potraktować jako coś w rodzaju Boot PXE)
Jeśli po wygaśnięciu komunikatu system operacyjny nie uruchamia się, oznacza to, że masz problem z urządzeniami rozruchowymi lub konfiguracją lub instalacją.
W przeciwnym razie, dopóki nie naprawisz problemu z urządzeniem startowym, możesz zignorować „Rozruch z sieci”.
Odpowiedź
UEFI oznacza, że proces uruchamiania jest inny (i w pewnym sensie lepszy przeznaczony dla nowoczesnych urządzeń) niż starszy proces BIOS. BIOS odczytuje pierwszy sektor i ustanawia kilka usług w 16-bitowym trybie rzeczywistym, a następnie po prostu przekazuje sterowanie do tego sektora rozruchowego. Jest to NAPRAWDĘ wymyślone, biorąc pod uwagę, że z 512 bajtów w tym pierwszym sektorze (zwanym głównym rekordem rozruchowym) tylko 446 może być użyte do instrukcji (pozostałe to 64 dla 4 partycji podstawowych lub rozszerzonych, plus 2 dla sygnatury rozruchowej – znacznik, że to rzeczywiście jest prawidłowy sektor startowy).
Co gorsza, czasami niektóre z tych 446 bajtów mogą być nawet zajęte przez inne rzeczy niż rzeczywisty kod startowy (mało prawdopodobne, ale czasami zdarza się; dzieje się tak częściej w przypadku rekordów rozruchowych partycji, ponieważ podczas gdy te partycje nie tracą 64 bajtów, będą miały inne straty, aby pokazać rzeczywisty system plików, przynajmniej w przypadku FAT i NTFS).
UEFI idzie inną drogą. Oczekuje tablicy partycji GPT, analizuje ją, wyszukuje albo ESP (partycja systemowa EFI, specjalnie oznaczona partycja) albo partycję wstępnie zarejestrowaną (Windows rejestruje taką partycję za pomocą oprogramowania układowego, a ja widziałem tylko Oracle VM Virtual box jako implementację, która zapomina o tej rejestracji), a następnie dla pliku na tej partycji (który oczekuje, że będzie sformatowany jako FAT32). Wiele, ale nie wszystkie, oprogramowanie sprzętowe zgodne z UEFI (i większość oprogramowania sprzętowego UEFI 1.1 / UEFI CSM) może również używać MBR tabeli partycji i wyszukaj (podstawową) partycję z poprawną etykietą ESP. Mam na myśli, że cokolwiek może przeanalizować GPT, musi być w stanie rozpoznać partycję ochronną MBR, więc łatwo jest sprawić, by zamiast tego rozpoznawał ESP.
W EFI i UEFI, plik ma format PE (ten sam format co pliki wykonywalne Windows, chociaż są na tyle różnice, że nie można go uruchomić w Windows… duh) i jego punkt wejścia jest wywoływany z trybu długiego (Intel lub AMD Tryb 64-bitowy), wraz ze znacznie bardziej wszechstronnym oprogramowaniem układowym pport w postaci usług rozruchowych i wykonawczych EFI. Ponadto, chociaż ACPI było dostępne od jakiegoś czasu z BIOSem (i mam na myśli WHILE; Windows XP naprawdę chciał tabeli ACPI i to był hack, że nadal obsługuje starszy standard APM; również ACPI jest wymagane do wykrywania rdzeni dla dwurdzeniowy lub wyższy system rdzenia lub procesora), EFI gwarantuje, że jest dostępny.