Najlepsza odpowiedź
W poprzednich odpowiedziach stwierdzono prawie, co sprawia, że rozpuszczalnik jest protonowy lub aprotyczny, ale mija się z celem.
Rozpuszczalnik protonowy musi mieć coś specyficznego. Tylko dlatego, że może przekazywać protony, nie czyni go protycznym. Prawie wszystko może przekazać proton, jeśli podstawa jest wystarczająco silna. Jako rozpuszczalniki musi być jasne, co może, a co nie może być protonowe, ponieważ często stosuje się mocne kwasy i zasady.
Jednak to, czy rozpuszczalnik jest protonowy, czy nie, nie jest kwestią kwasowości. Rozpuszczalnik protonowy to taki, który zawiera silnie spolaryzowane wiązanie z wodorem.
Robią to atomy takie jak O i N. To jest dipol, który z kolei jest przyciągany do samotnej pary na innym atomie (wewnątrzcząsteczkowo lub międzycząsteczkowo). Większość ludzi nazywa to wiązaniem wodorowym.
Spośród następujących rozpuszczalników, które są protonowe?
Wszystkie potrafią zaakceptować wiązanie H… .Niektóre rozpuszczalniki nie mogą.
Co to znaczy, czy mają donor wiązania wodorowego? Z powyższego tylko woda jest właściwym wyborem. (OH).
Gdyby to było łatwe, nie powinno być trudne.
W tym punkt, powinno być kwestią wiedzy, co oznaczają akronimy rozpuszczalnika, a nie, czy jest protyczny, czy nie. Dowiedziałeś się, czym jest wiązanie wodorowe w chemii ogólnej (lub biologii w szkole średniej).
A co z tym?
Protic czy aprotic?
(Protic).
Odpowiedz
Pomyśl o tym w ten sposób. Zrób eksperyment. Zdobądź 100 ml wody destylowanej o temperaturze 25 ° C i dodaj 10 g chlorku sodu. Zmierz objętość. Bardzo szybko przekonasz się, że objętość jest większa niż 100 ml, a więc stężenie w / v nie wynosi 0,1 g / ml, jest trochę mniejsze. Nie ma też już 25 ° C. To właśnie ta kombinacja efektów sprawia, że mianownik jest trudny do określenia ilościowego.
Teraz wykonaj kolejny eksperyment: weź 10 g chlorku sodu i dodaj do niego tyle wody, aby uzyskać łączną wagę dokładnie 100 g. Możesz mieć pewność, że dodałeś 90 g, a łączna objętość będzie w rzeczywistości poniżej 100 ml. Wiesz dokładnie (90/18) moli wody. Ale jeśli doprowadzisz go do 100 ml, skończysz dodając niewielką ilość dodatkowej masy, która może być trudna do przewidzenia z góry bez wielu skomplikowanych tabel wyszukiwania i może być trudna do utrzymania regulacji w równej temperaturze. Możesz to dokładnie wiedzieć, jeśli zdarzy ci się stworzyć rozwiązanie w ten sposób, ale jeśli nie wykonasz swojego eksperymentu ostrożnie, łatwo jest zepsuć lub stracić kontrolę nad znajomością dokładnej masy wody. Jeśli wykonasz eksperyment z 10 g, a następnie użyjesz dodanej masy jako współczynnika korygującego z 1 g, tworząc 0,1\% roztwór, nie uzyskasz dokładnie 100 ml. Aby uzyskać poprawne wyniki, musisz sporządzić wykres dla szerokiego zakresu temperatur i stężeń.
Większość metod eksperymentalnych wykorzystuje fakt, że rozcieńczone roztwory nie zmieniają zbytnio gęstości wody, nie znacząco. Objętość jest łatwiejsza w obróbce, ale trudniejsza do precyzyjnego pomiaru. A kiedy miesza się masy, objętości stają się bardzo trudne do przewidzenia.
Dokładny wpływ substancji rozpuszczonej na daną objętość mieszaniny można określić, ale jest to trudna praca. Można to dokładnie poznać, ale nie bez wielu dodatkowych informacji. Masa bardzo szybko i szybko przekłada się na mole, podczas gdy objętość wymagana jest ze znajomością gęstości mieszaniny i wpływu substancji rozpuszczonej na gęstość, aby najpierw przekształcić ją w masę, a następnie na mole. Jeśli znasz objętość mieszaniny, nie wiesz, jaka jest objętość minus objętość substancji rozpuszczonej.