Najlepsza odpowiedź
Technologia PAE firmy Intel była technologią, którą Intel po raz pierwszy zaimplementował w swoim mikroprocesorze p6 (Pentium Pro i Pentium 2). Jego celem było przełamanie bariery 4 GB pamięci (prawdziwej, a nie tej stworzonej przez wielką korporację w celu segmentacji produktów).
Widzisz, możliwości adresowania pamięci procesora są definiowane przez szerokość jego magistrali adresowej. Na marginesie, muszę dodać, że ten rozmiar magistrali adresowej jest całkowicie niezależny od rozmiaru słowa procesora (ilość „bitów” procesora).
W przypadku starszych procesorów, takich jak Pentium ( p5) i i486, szyna adresowa miała 32 bity szerokości, co oznacza, że procesor mógł adresować ~ 4 miliardy lokalizacji (4 miliardy bajtów lub 4 GB). To jest fizyczne ograniczenie. Bez sprytnych obejść procesor po prostu nie może uzyskać dostępu do dodatkowej pamięci.
W każdym razie zaczęło to stanowić problem, więc firma Intel opracowała PAE: w zasadzie zwiększyli szerokość magistrali adresowej procesorów do 36 bitów i wymyślili imię na nim. Oznacza to, że odpowiednie procesory mogą teraz teoretycznie uzyskać dostęp do 64 GB pamięci RAM. Zarówno jądro systemu Windows NT, jak i Linux obsługują tę funkcję, umożliwiając 32-bitowym procesorom dostęp do ponad 4 GB pamięci RAM. Więc bariera 4 GB tak naprawdę nie jest rzeczą, prawda?
Jednak Microsoft zdecydował się włączyć PAE tylko w swoich profesjonalnych i serwerowych systemach operacyjnych, pozostawiając konsumenckie 32-bitowe okna zablokowane na limicie 4 GB. czysto programowe ograniczenie, które nie stanowiło problemu w Linuksie.
tl: dr: PAE to terminologia firmy Intel dotycząca zwiększonej szerokości magistrali adresowej do 36 bitów.