Co w Pulp Fiction sądziła postać Pumpkin (grana przez Tima Rotha)?

Najlepsza odpowiedź

Nie wiemy.

Ponadto to nie ma znaczenia.

Ponieważ to nie jest uzasadnione pytanie .

Jedyne, co wiemy o tym, co Pumpkin myśli o zawartości walizki, to jego wyraz zdumienia, kiedy widzi cokolwiek to jest, i jego nerwowe pytanie: „Czy to co myślę, że to jest? ”(Wydaje mi się, że wygląda na przestraszonego, ale skrypt wskazuje, że jego wygląd to„ zdumienie ”.) Gdy Jules powiedział, że to jest tym, o czym myśli, że oddycha „To piękne”.

Chodzi o to, że spekulacje na temat tego, co właściwie , jest bezsensowne i nieistotne walizka. To, czym właściwie jest , nie jest ważne.

Ważny jest wpływ, jaki wywiera na Pumpkin.

Film bardzo wyraźnie pokazuje, że niezależnie od przypadku coś, co jest zarówno bardzo cenne dla Marsellusa, jak i zdolne do rozbijania dyni na tyle, by Jules mógł go rzucić.

Pod tym względem jest to klasyczny MacGuffin : obiekt sam w sobie nieważny, ale ważny pod względem tego, jak wpływa na zachowanie postaci w opowieści.

Myślę, że powodem, dla którego Tarantino kazał ludziom otwierać skrzynkę w ogóle i być oślepionym (lub, w przypadku Vincenta, całkowicie nieoślepionym) jego treścią, ma związek z jego zamiłowaniem do podobnych urządzeń w istniejących filmach, w szczególności tajemnicze pudełko z książki Roberta Aldricha Kiss Me Deadly z 1955 roku .

Kiss Me Deadly to historia Mikea Hammera, w której Hammer (Ralph Meeker) i jego sekretarka / kochanka Velda (Maxine Cooper) trafiają na trop tajemniczego pudełka, które jest częścią jakiegoś tajemniczego projektu rządowego. W kulminacyjnym momencie nikczemna Gabrielle (Gaby Rodgers) otwiera pudełko i emituje świecące światło, które… cóż, powiedzmy, że Gabrielle żałuje, że otworzyła pudełko.

Światło w teczce w Pulp Fiction jest, jak sądzę, świadomą aluzją do światła w pudełku Pocałuj mnie zabójczo , chociaż mają one raczej różny wpływ na ludzi. Ponadto w Kiss Me Deadly faktycznie dowiadujemy się, co jest w pudełku.

Nigdy tak naprawdę nie rozumiem, dlaczego ludzie chcą wypełnić celowe luki w opowieściach z własnymi wymyślonymi rozwiązaniami.

Jeśli historia celowo ukrywa przed nami informacje, nie bez powodu. Gdy zaczniesz wymyślać odpowiedzi na pytania bez odpowiedzi w artykułach, zaczynasz zmieniać historię w coś, czym nie jest: zmuszając ją do dopasowania do swojej nadinterpretacji tego, o czym chciałbyś opowiadać ta historia.

Jedynym sposobem, w jaki możemy dowiedzieć się, co myśli Pumpkin, jest to, że powiedział nam.

A on tego nie robi.

Jedyną inną rzeczą, jaką o tym wiemy, jest to, że nie nalega na odebranie tego Julesowi. Trzeba przyznać, że Jules zabije go, jeśli spróbuje. Ale Jules nie da mu tego, ponieważ:

„to nie należy do mnie”
„Poza tym przeszedłem dziś rano za dużo gówna z powodu tę sprawę, aby po prostu przekazać ją w dupę.

To wszystko, co znasz na ziemi, i wszystko, co musisz wiedzieć.

Odpowiedz

Walizka i jej zawartość to MacGuffin, „przedmiot, urządzenie lub zdarzenie, które jest niezbędne do fabuły i motywacji postaci, ale samo w sobie nieistotne, nieważne lub nieistotne”.

Tak to opisał Alfred Hitchcock.

To może być szkockie imię, zaczerpnięte z opowieści o dwóch mężczyznach w pociągu. Jeden mężczyzna pyta: „Co to za paczka tam na bagażniku?”, A drugi odpowiada: „Och, to jest MacGuffin”. Pierwszy z nich pyta: „Co to jest MacGuffin?” „Cóż”, mówi drugi, „to urządzenie do łapania lwów w szkockich górach”. Pierwszy mężczyzna mówi: „Ale w szkockich górach nie ma lwów”, a drugi odpowiada: „Cóż, to nie jest MacGuffin!” Więc widzisz, że MacGuffin to właściwie nic.

Do innych dobrze znanych filmów MacGuffins należą

Dywan z The Big Lebowski.