Najlepsza odpowiedź
Nie barbiturany są jednym z leków, które są dokładnie przeciwieństwem leków OTC (bez recepty), leki OTC to leki, w których recepta lekarza nie jest wymagana, ponieważ są najmniejsze szanse na jakiekolwiek skutki uboczne przedawkowania tego samego. Dla odbiorców z subkontynentu indyjskiego nakręciłem już film na moim kanale YouTube o tym, co to są leki na receptę i leki OTC, opublikuję go na dole dla Ciebie aby lepiej zrozumieć, jak to jest w lokalnym języku hindi / urdu (język bollywood).
Barbiturany bezpośrednio wpływają na OUN (ośrodkowy układ nerwowy), a więc są stosowane w znieczuleniu, padaczce, ale są powszechnie zastępowane przez lepiej wyrafinowane leki klasę znaną jako benzodiazepiny (BZD, BZs), czasami nazywaną „benzos”, która jest również tym samym lekiem psychoaktywnym o podobnym zastosowaniu.
Ale zarówno barbiturany, jak i benzodiazepiny tworzą nałogi i powodują poważne skutki uboczne, tylko pod poradą lekarzy takich leków Powinno być, ponieważ pozbycie się uzależnienia jest bardzo makabryczne i trudne.
Oto wyjaśnienie wideo w języku hindi / urdu na temat leków bez recepty i leków na receptę, które można obejrzeć, a poniżej znajduje się wideo dotyczące alprazolamu (leku benzodiazepinowego class) skutki uboczne, skutki uboczne i objawy oraz inne interakcje lekowe obu klas barbituranów i benzo są podobne, więc możesz je obejrzeć, zwiększy to twoją wiedzę o leku.
Odpowiedź
Przepraszamy za przesłanie niedokończonej odpowiedzi – teraz jest ostateczna.
Sądzę, że podobieństwa między barbituranami i benzodiazepinami są już znane: oba powodują zasypianie i dlatego są używane jako środki nasenne lub nasenne , i obaj mają dość wysoki potencjał nadużywania i mogą prowadzić do uzależnienia, ale tutaj podobieństwo e już się skończyły. Więc jakie są różnice między nimi?
Różnice
Chemia: zgodnie z ich nazwami oba są odrębną, ale całkiem inną klasą związków chemicznych. Wszystkie barbiturany pochodzą z kwasu barbiturowego , który sam w sobie jest farmakologicznie nieaktywny, ale estry kwasu barbiturowego (nie są to sole, jak może sugerować nazwa) . Pierwszy barbituran o właściwościach nasennych został zsyntetyzowany w 1903 roku i został nazwany Barbital (kwas dietylobarbiturowy), znany również pod nazwą handlową Veronal . Przez dziesięciolecia barbiturany były złotym standardem dla leków nasennych, aż do 1992 roku, kiedy zostały prawie całkowicie wycofane z rynku w Szwajcarii i Niemczech z nielicznymi wyjątkami, jak np. Fenobarbital, który do dziś stosowany jest jako lek przeciwpadaczkowy. Dla kontrastu benzodiazepiny (także benzodiazepiny, BZD lub BZ „s) to klasa leków psychoaktywnych, których podstawową strukturą jest heterocykliczny układ pierścieniowy , w którym benzen jest skondensowany z diazepiną, a zatem zawiera dwa atomy azotu. W zależności od podstawników przyłączonych do rdzenia benzodiazepiny można modulować profil farmakologiczny. Pierwszym lekiem z tej grupy był chlordiazepoksid, zsyntetyzowany w 1955 r. i wprowadzony na rynek jako Librium przez firmę Hoffmann-La Roche w 1960 r., a następnie diazepam ( Valium ) trzy lata później. W 1977 r. benzodiazepiny były najczęściej przepisywanymi lekami na świecie.
Farmakologia: zarówno barbiturany, jak i benzodiazepiny mają właściwości uspokajające i nasenne, a także przeciwdrgawkowe. Niektóre barbiturany były stosowane w większych dawkach jako narkotyków w chirurgii. To pokazuje różnicę w indukcji snu, podczas gdy benzodiazepiny prowadzą do psychicznego stanu wyciszenia i wyciszenia, który znacznie ułatwia zasypianie (stąd nazwa środek uspokajający ), barbiturany są w stanie wymuszają sen, co czyni je przydatnymi jako narkotyki podczas operacji lub w rzadkich przypadkach ciężkiej bezsenności, gdy benzodiazepiny nie działają. Chociaż zarówno barbiturany, jak i benzodiazepiny oddziałują z receptorem GABA ( kwas gamma-aminomasłowy , neuroprzekaźnik), robią to w różnych miejscach receptora i na różne sposoby. Jednak w przeciwieństwie do barbituranów, benzodiazepiny mają swego rodzaju efekt pułapowy, w którym nawet wyższe dawki nie wywołują znacznie silniejszych efektów niż te możliwe w przypadku samego GABA. Poza wspomnianymi już efektami, które mają wspólnego, benzodiazepiny mają szersze spektrum działania, np. jako anksjolityki, uspokajające i zwiotczające mięśnie.
Toksykologia: jest to właściwość, w której barbiturany różnią się najbardziej od benzodiazepin. Barbiturany mają bardzo wąski indeks terapeutyczny, co oznacza, że dawki, przy których leki te wykazują pożądane działanie terapeutyczne, są dość zbliżone do dawki, w której przejmują działanie toksyczne. Barbiturany były odpowiedzialne za dużą liczbę zgonów, czy to przez przypadek, czy z zamiarem samobójczym, zwłaszcza w połączeniu z alkoholem. Z kolei benzodiazepiny mają bardzo szeroki indeks terapeutyczny, przez co śmierć z samego przedawkowania benzenu jest prawie niemożliwa. Jednak połączenia alkoholu, opioidów itp. Z benzodiazepinami mogą być bardzo niebezpieczne, ponieważ możliwość wystąpienia niewydolności oddechowej i serca staje się dużym ryzykiem. Również ich użycie np. jako środki nasenne powinny być ograniczone do nie więcej niż kilku tygodni, ze względu na ryzyko uzależnienia i uzależnienia.
Podsumowując, ze względu na wysoki indeks terapeutyczny i nieliczne niepożądane skutki uboczne benzodiazepiny są klasa bardzo cennych farmaceutyków, które prawie całkowicie zastąpiły barbiturany, które były odpowiedzialne za wiele zgonów w ciągu dziesięcioleci ich stosowania, ze względu na ich niski indeks terapeutyczny.