Najlepsza odpowiedź
Tak, Peter Sage został skutecznie powołany przez HP. To nie jest przesada. Wiedzieli, że ma legalną firmę (mówienie, że cokolwiek innego jest zwykłą ignorancją, ponieważ byłem inwestorem w tym biznesie przez lata i widziałem, jak Peter i jego zespół robili niezwykłe rzeczy z rządami światowymi, aby rozwinąć technologię kosmicznej energii słonecznej). Biuro HP w Pakistanie, które sprzedało mu te towary, doskonale wiedziało, że je sprzedaje, ponieważ miał do nich pełne prawa i nigdy nie był związany ani podpisany żadną umową z HP, która uniemożliwiała mu to. Jeśli przeanalizujesz dowody, jeden z kupujących zapłacił nawet bezpośrednio HP. Amerykańskiemu oddziałowi HP to się nie spodobało, więc zmyślił fałszywą stratę różnicy między ceną zapłaconą przez jego firmę (12,5 miliona dolarów) a ceną detaliczną w sklepie (35 milionów dolarów) i pozwał go za tę różnicę. Mając na uwadze, że każda osoba mogłaby udać się na rynek hurtowy i kupić ten sam sprzęt za około 1 lub 2\% więcej, niż zapłacił Peter, czyli tyle, ile zarobił na transakcjach. HP następnie udaj się do brytyjskiego sądu i za jego plecami (znany jako „ex parte”) uzyskać nakaz zamrożenia, okłamując sędziego, że energia kosmiczna jest oszustwem. Mówiąc Justice Coulson, że została utworzona tylko po to, by ich oszukać. Rażąca nieprawda, którą po odrobieniu pracy domowej wiedzieli który zignorował lata ciężkiej pracy Petera i jego zespołu, co zostało szczegółowo opisane w niezliczonych artykułach prasowych, w tym w Sunday Times i The Economist. Peter przesłał później 2000 stron ze szczegółowymi informacjami na ten temat, dlatego WSZYSTKIE POCZĄTKOWE ZARZUTY NIGDY nie wpłynęły do Trybunału. Są one teraz dostępne on-line pod adresem http://petersage.com/spaceenergy
W rzeczywistości jest jasne, że HP nigdy nie zamierzał ani nie chciał iść do sądu, wiedzieli, że nie ma żadnej straty. To nie był ich program. Zamiast tego wykorzystali polecenie zamrożenia jako dźwignię, aby spróbować zmusić Petera do zapłacenia szybkiej zapłaty w wysokości około 100 tysięcy funtów (przy „deklarowanej stracie 17,5 miliona dolarów?”). No dalej, to powinno powiedzieć wszystko!) Peter nie grał w piłkę tak, jak czuł nie zrobił nic złego, ponieważ nigdy nie otrzymał od HP umowy, która uniemożliwiała mu odsprzedaż, i robił to z pełną wiedzą o biurze sprzedaży HP, w którym kupował. (W osobnej sprawie niektórzy z najważniejszych pracowników HP zostali później aresztowani za oszustwa podatkowe https://www.wsj.com/articles/h-p-officials-seized-in-pakistan-1396652463?tesla=y .)
Aby zwiększyć wpływ i wymusić szybkie ugodę, HP rzucił mu pogardę w postaci zarzutu sądowego. Peter czuł, że to praktycznie nie ma podstaw i przygotował solidną obronę. Jest to dostępne w Internecie i każdy, kto to czyta, potrząsa głową ze wstydu z powodu HP i procesu prawnego. Jednak HP z nieograniczonym budżetem mega-korporacyjnym pojawił się w sądzie z całym zespołem wysoko opłacanych prawników zajmujących się grami. Peter, z zamrożonymi kontami, miał tylko adwokata Andrew Maguirea, który po przeczytaniu stenogramów sądowych nigdy nawet nie przedstawił ŻADNEJ obrony Petera. (Możesz zostać wybaczony za myślenie, że HP zapłacił lub ostrzegł go) Bez jego obrony i przeciwko bezwzględnemu zespołowi prawników z HP & Mishcon DeReya, Peter został pogardzony i został wysłany jako jedyny nie-przestępca do jednego z najgorszych więzień w Wielkiej Brytanii . Co zrobił, kiedy tam dotarł? Zmieniło życie, powstrzymało samobójstwa, zmieniło system przyjmowania narkotyków, aby zmniejszyć przemoc, wyprowadziło wielu ludzi z narkotyków, stworzył ruch i zdobył narodową nagrodę za swoją pracę, a także dziesiątki listów pochwalnych od pracowników, więźniów, a nawet gubernatorów. To dla mnie pokazuje miarę osoby. Nie jakaś firma bully boy, która traci miliardy na złym zarządzaniu (skandal na temat Autonomii?), Ani grupa wojowników klawiatury, którzy chcą się zważyć bez przeprowadzania swoich badań.
Linki: trueaboutmedia.com www.petersage.com/spaceenergy Wywiad po więzieniu: https://youtu.be/5scAwCAmgFw
Odpowiedź
Jak dotychczas wspomniano wcześniej, zależy od żywiciela i nowej ryby. Wyniki będą się różnić. Pozwólcie, że zabawię się krótką historią.
Pojawił się nowy dzieciak, który właśnie przybył za mury i jak większość nowych więźniów, ci, którzy przychodzą tam jako pierwsi; nie był pewien, czego się spodziewać. Z pewnością zadał wiele pytań przed przybyciem, w rzeczywistości został sprawdzony już dwukrotnie podczas przechodzenia przez klasyfikację, ponieważ zadawał wiele pytań. Drugi raz, gdy był sprawdzany, był oczywiście całkiem nowy, ponieważ połysk, który uzyskał podczas incydentu, był nadal wyraźnie spuchnięty. Niektórzy mogliby uznać, że podbite oko było znakiem, że jest gotów rzucić, jakby to była odznaka honoru. W tym przypadku jednak ci, którzy nazywali więzienie stanowe Domem Betonową Mamą, był to znak, że ten młody osioł nie umiał milczeć lub był łatwym celem.Wchodzi więc ten dzieciak ze swoim niebieskawo-fioletowym okiem, trzęsąc się jak liść, a mimo to próbuje się utrzymać, jakby się niczego nie bał, a ludzie zaczęli zwracać na to uwagę. Nic niezwykłego się nie dzieje, a przynajmniej nic, co zauważył . Podchodzi do niego inny osadzony, który jest mniej więcej w tym samym wieku, co daje lub bierze rok lub dwa i inicjuje rozmowę. Zostaje zabrany na wycieczkę po miejscu, w którym ma spędzić następne sto dwadzieścia miesięcy . Facet pokazuje mu, od którego miejsca powinien trzymać się z daleka i gdzie będzie siedział podczas jedzenia. Został ostrzeżony o karze siedzenia na innym miejscu osadzonego, kilka rad dotyczących tego, kogo należy unikać, oraz podstawowe czynności . Zdrowy rozsądek dla doświadczonego więźnia, choć lekceważony przez nową rybę, może bardzo szybko przekształcić jego ofertę w wyrok dożywocia lub karę śmierci. Przez resztę dnia wszystko idzie gładko i zaczyna wychodzić ze skorupy. Jego mały przewodnik ustawił jego obawy są spokojne i zaczyna myśleć, że tak nie jest w końcu tak źle. Kiedy zapada noc, wchodzi do celi, do której został przydzielony tego ranka, i po raz pierwszy rzuca okiem na swoją wiolonczelę. Przedstawia się i zadaje młodemu człowiekowi kilka pytań. Prosi o pokazanie jego dokumentów, aby potwierdzić, że on też nie jest okłamywany i upewnić się, że nie jest chimo. Wiolonczela wspomina o zasadach swojego domu, ponieważ jest to w zasadzie jego dom, ponieważ w najbliższym czasie nie zamierza opuszczać ścian i przebywa w tym konkretnym pokoju od ośmiu lat. Trochę rozmawiają i wszystko wydaje się fajne. Zgasło światło.
Następny poranek jest jasny i wczesny, a młodemu mężczyźnie przydzielono szczegóły pracy, w przeciwnym razie dzień nie będzie miał żadnych wydarzeń. Spotyka się ze swoim przewodnikiem w chow i zostaje przedstawiony innym osadzonym i wszystko zaczyna się układać. Powoli wkracza w rutynę więziennego życia i czuje się tak, jakby został zaakceptowany przez kolegów, którzy pozwolili mu dołączyć do tego kręgu. Tydzień mija bez incydentów i kolejny tydzień. Chociaż ostrzegano go przed uczestnictwem w którejkolwiek z gier, w które skazani „grają” dla rozrywki, monotonia zaczyna go pożerać. Jego celly pyta go pewnego wieczoru, czy umie grać w szachy. Młody człowiek odpowiada, że tak, grał dużo w szachy i bardzo niewielu może go pokonać. Wiara w jego głos nie robi wrażenia na celle i jeśli prawda jest znana, jest uważana za lekceważącą i zarozumiałą. Ale cela nie wykazuje oznak wściekłości, która narasta pod powierzchnią. Celly zaprasza młodego mężczyznę do wspólnej gry. Mówi, że będzie to przyjazna gra i pomoże zabić czas po zgaszeniu świateł, gdy obaj są zamknięci na noc. Młody człowiek zgadza się i siadają do zabawy. Grają w grę, a młody człowiek przegrywa. Uważa tę porażkę za grę na rozgrzewkę i mówi, że po prostu próbował coś poczuć. Więc grają w innego. Celly gra w przemyślaną grę, ale przegrywa. Mówi młodemu człowiekowi, że to była dobra gra, ale najwyraźniej był trochę zardzewiały i że równie dobrze mogą zagrać w inną. Grają innego, a młody człowiek znowu przegrywa. Celly mówi: „Może sprawimy, że będzie to trochę bardziej interesujące. Wiem, że jesteś głodny, bo widzę, jak patrzysz na mój ramen i zauważyłem, że nie zamówiłaś żadnego komisarza. Więc zawrę z tobą układ. ”Mówi:„ Teraz jesteś cholernie dobrym taktykiem i wierzę, że możesz mnie pokonać, jeśli nadal będziesz próbować, a ponieważ nie masz nic do zaoferowania jako zakład, ja da ci szansę wygrania kilku tych najlepszych zup ramen, jeśli ty też chcesz zrobić mały zakład. ”Młody człowiek uważnie rozważa ofertę i pyta, na co starszy pan chce postawić. Celly odpowiada:„ Jak o pompkach? Jeśli wygrasz, otrzymasz dwie zupy. Jeśli przegrasz, zrobisz pięćdziesiąt pompek! ”Cóż, młody człowiek pomyślał sobie, że jest to łatwa okazja, aby napełnić swój brzuch i pompki, na pewno warto. W końcu był w dość dobrej formie. Więc zagrali w inną grę. Celly wygrał, ale ledwo! Młody człowiek upadł i zrobił pięćdziesiąt. „To było nic”, powiedział młody kozioł. „Co powiesz na kolejną szansę na starą zupę?” Wyzwanie przyjęte. Celly znowu wygrywa. Pięćdziesiąt więcej pompek. Celly mówi: „Nie wiem o tym. Zaczynam myśleć, że dwie zupy to świetny zakład na twoje kiepskie pięćdziesiąt pompek. Powinniśmy po prostu wyjść na noc. ”Młody człowiek mówi:„ do diabła, nie, właśnie się rozgrzewam. ”Stary zegar mówi:„ Cóż, jestem zmęczony ”. w końcu te cholerne zupy i mówi: „No daj spokój, boisz się przegrać z nowym facetem?” Celly ukrywa wściekłość i po prostu odpowiada: „Zagram z tobą, ale podnosimy stawkę. Jeśli wygrasz, dam ci dwie zupy, ale ponieważ nie masz do zaoferowania nic oprócz pompek, jeśli wygram, zrobisz 150 pompek! ” Młody rogacz szybko przyjmuje zakład i prawie równie szybko znowu przegrywa.Ten mały proces powtarza się jeszcze dwa razy i młody człowiek zaczyna myśleć, że to nie jest taki dobry pomysł .. że jeśli w końcu nie wygra, będzie spał na czczo i nie będzie miał nic do pokazania poza zranieniem duma. Tak zdeterminowany, jak przedtem, oferuje jeszcze jedną grę, podwójną grę lub nic. Stary zegar niechętnie patrzy na młodego mężczyznę iw końcu się zgadza. Młody człowiek gra w piekielną grę i daje z siebie wszystko. Chociaż jak poprzednio, wydaje się, że zwycięstwo jest w zasięgu ręki, stary licznik kradnie zwycięstwo.
„Dobra gra”, mówi do młodego mężczyzny i dodaje: „Prawie mnie tam masz!”.
Młody człowiek zaczyna wypłacać pompki. Po pierwszej czterdziestce jego ramiona czują pieczenie. Przecież tego wieczoru zrobił już blisko, jeśli nie więcej niż tysiąc! Zbliża się do setki, ale bardzo się poci. Udaje mu się wypchnąć kolejną setkę, ale nie bez walki. Stary człowiek przygląda się uważnie, jakby chciał się upewnić, że każda pompka jest zrobiona. „Nie sądzę, żebyś mógł skończyć, twoje ramiona chwieją się jak mała suka!” Drwi z siebie. To powoduje, że młody człowiek przyspiesza tempo i wysiłek. Dwieście, dwie dwadzieścia, dwie pięćdziesiąt! ? Celly się śmieje. Młody człowiek zaczyna czuć zawroty głowy. Śmiech zaczyna się pogłębiać i on decyduje, że dokończy je, jeśli go zabije! Każdy oddech i każda pompka stają się trudniejsze. Dochodzi do dwustu osiemdziesięciu lat, a jego ramiona rozluźniają się, powodując, że jego ciało uderza o zimną betonową podłogę. Jego umysł płynie. Walczy o siłę, by kontynuować, i udaje mu się zdobyć kolejnych pięciu. Potem jeszcze pięć… Stary człowiek siada na swojej pryczy, pochyla się trochę bliżej i mówi: „Jeszcze tylko kilka. Prawie skończyłeś!”. Kilka ostatnich zabiera to, co wydaje się wieczne, ale kiedy wypycha ostatniego, upada, oddychając ciężko, wyczerpany, niepewny, czy ma jeszcze siłę, by wczołgać się na swoją pryczę i zasnąć. i mówi: „Dobra robota!” Znowu możemy zagrać jutro i następnego dnia! I co następuje! W końcu możesz wygrać. Z drugiej strony, grałem przez ostatnie osiem lat i nie przegrałem tylko jednej gry, więc ją wyrzuciłem! Kiedy to ostatnie stwierdzenie się zagłębia, następuje utrata przytomności, ale nie wcześniej, niż słyszy, jak jego celly mówi: „Nie powinieneś być taki zarozumiały. Gdybyś nie był tak wyczerpany, byłoby to trochę trudniejsze, ale ponieważ jesteś teraz tak zmęczony, nie będziesz walczył, gdy wezmę to, co moje! „To będzie długa noc, młody człowiek, ale nie będziesz czuł się zbyt wiele, jeśli masz szczęście!” Młody człowiek całkowicie poddaje się ciemności, która go porywa. Celly wita młodego mężczyznę w tym, co czeka go wieczorem w następnych dniach sto dwadzieścia miesięcy… Check-Mate!