Najlepsza odpowiedź
Dzięki za A2A.
Czy laptopy komputerowe były użyteczne i funkcjonalne przed końcem lat 90., czy raczej były nowością i symbolem statusu?
Pierwszym laptopem, którego użyłem, był Toshiba T1000:
Ekran był ściśniętym CGA- emulowanie LCD we wspaniałym monochromatycznym kolorze (nawet bez cieniowania).
Działał na pojedynczej stacji dyskietek 3,5 ″ i został załadowany pełnym 1 MB pamięci RAM. Przestrzeń powyżej 640kB można zarezerwować jako wirtualny dysk twardy, tak, że jeśli moc byłaby zbyt niska, aby korzystać ze stacji dyskietek, dane można zapisać na dysku wirtualnym i przetrwać wystarczająco długo, aby ponownie je naładować.
Akumulator był pełnowymiarowy, szczelnie zamknięty, o 12 V Jednostka kwasu, co sprawia, że jest to bardzo ciężki frajer.
Klawiatura była typowa dla maszynistki.
Wydaje mi się, że żywotność baterii była zbliżona y dwie godziny i regularnie korzystałem z urządzenia w pociągu do iz pracy (około 40 minut * w jedną stronę). * W rzeczywistości byłem w pociągu, który desperacko nadrabiał stracony czas, który zakończył tę podróż w zaledwie 12 minut.
Później zacząłem używać NEC Powermate Portable SX:
To był pełnoprawny 286 system z rozdzielczością EGA i możliwością akceptacji standardowych kart rozszerzeń. To nie był laptop – to był przenośny, wymagający zasilania sieciowego do rzeczywistego użytku.
Klawiatura była przyzwoitą mechaniką ALPS, a ponieważ mój szef stopniowo uczył się wpisywać własne informacje, chciał Zabierz go do domu, popracuj wieczorem, a następnego dnia sprawdzę pisownię i sformatuję wszystko.
Pierwszym, który kupiłem dla siebie, był NEC Prospeed 286:
To również był monochromatyczny EGA, ale klawiatura nie była typistyczna.
Miał mieć modułowy układ na baterie i zasilacz. Zasilacz można było fizycznie wyciągnąć i włożyć na jego miejsce naładowaną baterię. Aby akumulator był naładowany, na zasilaczu znajdował się port wyjściowy z odpowiednim wejściem z tyłu maszyny.
Ponieważ dostarczony akumulator to SNAFU, zostawiłem zasilacz na stałe na miejscu i zasiliłem urządzenie przez gniazdo ładowania z mojego samochodu. Było to bardzo wygodne, gdy robiłem Szczegóły bezpieczeństwa. Miałem szczęście, że istniał dodatkowy port klawiatury, dzięki czemu mogłem używać prawdziwej klawiatury.
Ponieważ wszystko, czego wymagało na tej konkretnej stronie, to moja obecność, a nie moja uwaga, wyrzuciłem wiele stron na 12 -godzinna zmiana.
Potem był NEC Prospeed 386:
EGA w trybie Mono, ale z powrotem do wysokiej jakości klawiatury ALPS. Znowu można go było włożyć do walizki bez baterii.
Miał ogromny 40MB HDD, a klawiatura była dobra do pracy. Niestety, ktoś przede mną grzebał w środku, a maszyna była tak gęsto zbudowana, że jej prawidłowe złożenie było znacznie łatwiejsze niż rozebranie. Choć trwał, należało go ostrożnie transportować.
Jestem pewien, że przegapiłem kilka modeli, które przeszły przez moje ręce, ale był to koniec okresu .
Chociaż nie wydałem jeszcze żadnych pieniędzy na nowy laptop, większość modele, które nabyłem w ramach remontu, zapewniają niezawodny serwis od 2000 roku.
Kilka Toshiba 480 CDT:
Pełnokolorowy ekran SVGA, ponad 32 MB pamięci RAM, około 6 GB dysku twardego i wystarczająco wytrzymały, aby kopać jak piłka nożna. Posiada nawet jeden port USB 1 dla mojej przejściówki klawiatury / myszy. Tak, nawet Toshiba trafiła do $ # @! jeśli chodzi o jakość klawiatury. Wciąż mam kilka z nich, oczekujących na konwersję karty Compact Flash, ponieważ nie mogę wymienić dysków twardych.
Obecny (przestarzały) model to HP / Compaq NX6320 (T7200):
Core 2 Duo 2 GHz, 4 GB RAM (maks.), 1 TB dysk SATA-3 na interfejsie SATA-2, więc dysk SSD nie robi różnicy. Obsługa 64-bitów, ale szybciej działa 32-bitowy Win10. BIOS pochodzi z 2006 roku i nadal wygląda na zupełnie nowy. Pełnokolorowy wyświetlacz LCD 1400 * 1050. Znowu mam kilka, więc mam kopię zapasową sprzętu, oprogramowania i danych.
Klawiatura nadal działa, ale porty PS / 2 są dostępne w stacji dokującej, więc wszystkie moje porty USB są wolne. Ponieważ nie jestem pod wrażeniem nowych modeli, które mają klawiatury, których nawet nie warto oglądać, nie mówiąc już o ich wypróbowywaniu, a także nie lubię ekranów 16: 9.
Będą one bezwzględnie śledzone jako części zapasowe, aby działały działające.
Jeśli system Windows powie mi, że nie mogę już używać tych maszyn, powiedz „Linux, nadchodzę”.
Gdzieś W mojej kolekcji mam Amstrad 286:
Monofoniczny ekran zgodny z CGA składa się płasko, a klawiatura przesuwa się po Top.Całość jest przenoszona pionowo. Wiem, że to działa, ale nie sądzę, że jest idealny jako laptop. Opcja baterii to dziesięć C ogniw, które wystarczają na około godzinę.
Klawiatura też jest trochę tania.
Więc nawet w latach 80. te maszyny były dla mnie prawdziwymi narzędziami pracy, a nie nowościami, a każdy status, jaki przekazywały, brzmiał: „Podchodzę poważnie do mojej pracy”.
Odpowiedź
Laptopy były dostępne i działały na początku lat 90. Były nie tyle symbolem statusu, co koniecznością. Nasi sprzedawcy używali ich, ponieważ chcieli je zabrać ze sobą w podróż. Pamiętam, jak nasz dyrektor sprzedaży przerwał sieć, kiedy nieprawidłowo odłączył od koncentrycznego Ethernetu.
Z drugiej strony w 1983 roku pisałem oprogramowanie do tego:
Nazywany przenośnym, natychmiast został przemianowany na przenośny. Ta rzecz była ciężka (13 kg, 28 funtów). Używaliśmy go do diagnozowania problemów w fabrykach, kiedy sterownik PLC zatrzymywał się bez wyraźnego powodu, a inżynierowie musieli dowiedzieć się, dlaczego. Przenosili to do PLC, podłączali i pokazywał sekcję logiki drabinkowej, której nie udało się aktywować.
Byli też używani przez sprzedawców, ale musieli mieć ogromną potrzebę za moc obliczeniową lub boskie ego, aby zobowiązać się do ciągnięcia go ze sobą.
Pod koniec lat 90. miałem laptopa, który zabrałem ze sobą, aby pisać kod i diagnozować problemy. Nie używałem go w biurze, ponieważ był znacznie mniej wydajny niż komputer stacjonarny. W dzisiejszych czasach programiści cały czas używają laptopów, podłączając je do monitorów i klawiatur w biurze lub w domu i używają ich tak, jak są, w pokojach hotelowych i gdziekolwiek indziej.