Najlepsza odpowiedź
To jest kolokwializm. Powszechnie używany termin w mowie, typowy dla niektórych społeczności anglojęzycznych, ale Wydaje mi się, że nie jest to już tak powszechne.
Mówiąc to, nie jest to bezpośrednie odniesienie do ubóstwa jako takiego, ale raczej litość i współczucie, a więc jest to ukryta konotacja współczucia, która może być trudna
Podczas gdy w rzeczywistości chodziło o (przepraszam … Tak mi przykro i wiem, że to musi być okropne … (empatia))
Ale także, że „to” jest litościwy warunek przebywania i moja empatia jest tym, co masz ”.
Więc .. Czy ludzie się obrażają ???
Nie powinni tego robić, ale jeśli nie rozumieją i interpretują jej pojęcia dosłownie, mogą postrzegać to jako wskazujący palec, który podkreśla ich potrzebę, która jest ich punktem bezbronności (wrażliwym na ubóstwo), postrzegając ją jako bardzo osobistą lub zbyt osobistą lub uwłaczającą. Prawdą jest również, że nawet biedni i potrzebujący ludzie mają swoją dumę i m. In wszyscy są po prostu wrażliwi i czują się nieswojo z litością.
Odpowiedź
Wszystko sprowadza się do kontekstu.
W większości sytuacji ludzie mogą szybko zrozumieć, czy ktoś mówi „ ty biedactwo jest zrobione w negatywny sposób / z negatywną konotacją, czy po prostu „ zrobione, ponieważ tak mówią ludzie (np. babcia, która to mówi).
Nie sądzę w większości przypadków, w każdym razie z moich doświadczeń, że jest to ogólnie uważane za coś negatywnego lub zrobione w złym zamiarze. To jednak tylko moje doświadczenie, a Twój przebieg może się różnić!
Chciałbym również przypomnieć ludziom, że czasami, jeśli okaże się to obraźliwe, może spróbuj zmienić sytuację (w czasie lub nawet wtedy, gdy refleksja nad sytuacjami / scenariuszami z przeszłości). Czy naprawdę było to zrobione z zamiarem ofensywnym, czy po prostu poczułeś, że było to obraźliwe z powodu jakiegoś postrzeganego / wewnętrznego problemu?
Ogólnie jednak myślę, że większość ludzi wokół mnie, w tym ja, nie czuje się urażona przez to.
Jedynym wyjątkiem, który tu zrobię, jest to, że ktoś znacznie młodszy ode mnie mówi to do mnie – poczułbym się trochę dziwnie. Coś, co na szczęście nie przydarzyło się mnie ani nikomu, kogo znam (jeszcze).