Najlepsza odpowiedź
Chociaż są zdecydowane zalety rzucania, jak podkreśla pan Montgomery w swojej własnej odpowiedzi na to pytanie, istnieją głębsze powody, dla których tradycyjnie kobiety grają rola Piotruś Pana w produkcjach scenicznych.
W Wielkiej Brytanii wciąż istnieje forma teatru znana jako Pantomima. Nieformalnie nazywana „panto”, jest to forma komedii muzycznej wystawianej zwykle w okresie Bożego Narodzenia i Nowego Roku. W sumie Pantomima składa się z szerokich sztuk teatralnych zajmujących się magicznymi tematami i mających wspólne, jaskrawe kostiumy, podstawowe postacie, piosenki, melodramat, slapstick, dwuznaczniki , zamieszanie płci i częste zaproszenia do udziału w audiencji – wszystko specjalnie z myślą o dzieciach i przypuszczalnie młodych duchem. Początki tej tradycji sięgają setek lat. Często te sztuki są oparte na popularnych baśniowych motywach lub legendarnych postaciach, takich jak Śpiąca Królewna, Roszpunka, Królewna Śnieżka, Aladyn czy Robin Hood.
James Barrie specjalnie wzorował swoją oryginalną sztukę sceniczną, Piotruś Pan, czyli chłopiec, który nie dorośnie w pantomimie i nie przypadkiem zadebiutował w grudniu 1904 roku. Wiele elementów sztuki jest wyraźnie rozpoznawalnych, przynajmniej dla brytyjskiej publiczności, jako pochodzące bezpośrednio z „pantofla”.
Główną z tych tradycji jest obsada aktorek w tytułowej roli Piotruś Pana. I chociaż Pantomima jest w większości nieznana w Stanach Zjednoczonych, Ameryka szła zgodnie z tradycją, obsadzając Mary Martin, Mia Farrow, Cathy Rigby i inne w naszych produkcjach scenicznych. Zrobiono to ponownie dopiero w grudniu 2014 r., Kiedy NBC wyemitowało produkcję zatytułowaną Peter Pan Live , z Allison Williams w roli tytułowej i Christopherem Walkenem jako Captain Hook.
Przyczyna tego staje się jaśniejsza, gdy dowiemy się, że wśród wielu konwencji pantomimy jest taka, w której bohater utworu lub „Principal Boy” jest grany przez atrakcyjną kobietę w dopasowanym i odsłaniającym kostiumie, takim jak Peters. To sięga do czasów wiktoriańskich i dalej, kiedy to byłoby uważane za skandaliczne umieszczanie kobiety w skąpym stroju, gdyby jej część była kobieca, ale akceptowalna i, w rzeczywistości, podniecająca, gdyby ta część była nominalnie męska. I odwrotnie, bohaterkę lub „Principal Girl”, w tym przypadku Wendy, niezawodnie gra młoda aktorka.
Aż do chwili obecnej Brytyjczycy mają także godną uwagi fascynację, niezbyt powszechną u ich amerykańskich kuzynów, widząc mężczyzn w dragach. To również ukazuje się w „pantonie”, gdzie część starszej kobiety lub „Damy” jest koniecznie przedstawiana przez mężczyznę ze ściętym brzuchem. W produkcjach scenicznych Mr. Darling i Captain Hook są rutynowo grani przez tego samego aktora. Rola pirata, choć w rzeczywistości nie jest kobietą, wymaga peruki z kółeczkami, falbanowych koronkowych mankietów, płaszcza ze spódnicą, pończoch i czółenek! Barrie najwyraźniej miał na myśli „Damę”, kiedy tworzył postać Haka. W rzeczywistości wyraźnie opisuje naturę Haka jako posiadającą „odrobinę kobiecości, jak u wszystkich największych piratów”.
W pewnym momencie w standardowej muzycznej wersji sztuki Peter udaje kobietę, aby zmylić przeciwnika i zapewnić niezbędne zamieszanie płci w pantonie. Jeszcze inne podstawowe elementy to dwuznaczniki, takie jak „naparstek / pocałunek” Wendy i postać najlepiej opisana jako „zwierzę”, zwykle koń lub krowa, grana przez jednego lub dwóch aktorów w skórze. Nana, pies z Nowej Funlandii i niania dzieci Darling, pasuje do tego rachunku, podobnie jak gadzi nemezis Haka, krokodyl. To są „ukryte” tradycje, które stanowią podstawę tego znajomego klasyka.
Odpowiedź
Od debiutu scenicznego (i ogólnie w co kiedykolwiek wyprodukowana adaptacja sceniczna, w tym zabiegi na Broadwayu), Piotruś Pan był grany przez aktorkę. Powodem tej decyzji castingowej jest to, że rola samego Piotra jest trudna i złożona – w końcu jest to rola tytułowa. Biorąc pod uwagę trudne wymagania takiej roli i dojrzałość, której wymaga, aby grać zarówno wiarygodnie, jak i dokładnie , obsadzili kobietę, ponieważ kobiety (zazwyczaj mówiąc) mają zarówno wyższe głosy, jak i szczuplejsze ciała, co pozwoliłoby im nadal wyglądać przekonująco „chłopięco”. Piotruś Pan również coś w rodzaju androgynicznej cechy dla niego, zwłaszcza gdy czytasz nowelizację sztuki Barrie, oprócz bardzo celowej ponadczasowości. Jest „zarówno młody , jak i wieczny, co tworzy swoistą charakterystykę.Tak więc, podczas gdy widzenie dorosłej dorosłej kobiety grającej Piotrusia Pana często rzuca wyzwanie zawieszeniu niewiary przez publiczność, jest również szczególnie efektywne – zwłaszcza gdy dochodzi do scen, w których Peter walczy z Hakiem. Jest to również o wiele lepsze niż posiadanie Piotrusia Pana z cieniem o godzinie piątej i głębokim, męskim głosem.