Najlepsza odpowiedź
Obraz domeny publicznej, źródło: NSF .
Tak, niewidomi rzeczywiście śnią w obrazach wizualnych. Dla osób, które urodziły się ze wzrokiem, a następnie straciły wzrok, nie jest zaskakujące, że podczas snu doświadczają wrażeń wizualnych. Sny pochodzą ze wspomnień przechowywanych w mózgu, a także z obwodów mózgowych, które powstają podczas doświadczania świata zewnętrznego. Dlatego, nawet jeśli osoba, która straciła wzrok, może być obecnie niewidoma, jego mózg nadal jest w stanie czerpać ze wspomnień wizualnych i powiązanych z nimi obwodów mózgowych, które powstały, zanim oślepł. Z tego powodu może śnić w obrazach wizualnych. Bardziej zaskakujące jest odkrycie, że osoby niewidome od urodzenia śnią również w obrazach wizualnych.
Ludzkie doświadczenie widzenia obejmuje trzy etapy: (1) przekształcenie wzoru światła w impulsy elektryczne w oczy, (2) przekazywanie tych impulsów elektrycznych z oczu do mózgu wzdłuż nerwów wzrokowych oraz (3) dekodowanie i łączenie tych impulsów elektrycznych w doznania wzrokowe w mózgu. Jeśli którykolwiek z tych trzech etapów jest znacznie upośledzony, dochodzi do ślepoty. W zdecydowanej większości przypadków ślepota jest wynikiem problemów z oczami i nerwem wzrokowym, a nie mózgiem. W nielicznych przypadkach, w których ślepota wynika z problemów w mózgu, osoba zwykle odzyskuje pewną ilość wzroku z powodu plastyczności mózgu (tj. Zdolności mózgu do zmiany połączeń). Dlatego osoby, które są niewidome od urodzenia, nadal technicznie mają zdolność doświadczania wrażeń wzrokowych w mózgu. Po prostu nie mają nic, co przesyła impulsy elektryczne z informacjami wizualnymi do mózgu. Innymi słowy, nadal mogą mieć wizualne doświadczenia. Po prostu doświadczenia te nie mogą pochodzić ze świata zewnętrznego. Sny są interesującym obszarem, ponieważ sny nie pochodzą bezpośrednio ze świata zewnętrznego. Dlatego z punktu widzenia prawdopodobieństwa osoby niewidome od urodzenia mogą śnić Jednak tylko dlatego, że osoby niewidome mają zdolność neuronową do doświadczania wrażeń wzrokowych, nie oznacza automatycznie, że faktycznie to robią. Naukowcy musieli przeprowadzić badania, aby ustalić, czy osoby niewidome od urodzenia rzeczywiście śnią w obrazach wizualnych.
W tym momencie możesz się zastanawiać: „Dlaczego nie pytamy po prostu ludzi niewidomych od urodzenia, czy śnią w obrazach wizualnych?” Problem w tym, że kiedy zadasz takie pytanie takim osobom, zawsze odpowiedzą „nie”. Niekoniecznie odpowiadają nie, ponieważ w rzeczywistości nie mają wizualnych snów. Mówią „nie”, ponieważ nie wiedzą, czym są obrazy wizualne. Dziewczyna wzrokiem rozpoznaje jabłko, ponieważ w pewnym momencie w przeszłości je zobaczyła i zjadła, dzięki czemu jest w stanie połączyć obraz jabłka ze smakiem, małym, kształtem i dotykiem jabłka. Potrafi także połączyć obraz ze słowem „jabłko”. Innymi słowy, wizualny obraz jabłka staje się wyzwalaczem wszystkich wspomnień i doświadczeń, które miała wcześniej z jabłkami. Jeśli dziewczyna nigdy osobiście nie doświadczyła wizualnego obrazu prawdziwego jabłka, to zobaczenie obrazu na jabłku we śnie po raz pierwszy nie ma związku z niczym w prawdziwym świecie. Nie zdawałaby sobie sprawy, że widzi jabłko. Dla porównania załóżmy, że nigdy nie próbowałeś soli. Bez względu na to, jak wiele osób opisuje ci sól, nie wiesz, jakie jest to doświadczenie, dopóki nie doświadczysz go osobiście. Załóżmy, że jesteś sam i trafiłeś na paczkę bardzo słonych chipsów ziemniaczanych w nieoznakowanej torbie. Kiedy jesz frytki, po raz pierwszy doświadczyłbyś smaku soli, ale nie wiedziałbyś, że tego właśnie doświadczasz, ponieważ nie miałbyś żadnych innych wcześniejszych doświadczeń ani związków z nią. Podobnie osoby niewidome od urodzenia nie mają doświadczenia w łączeniu wrażeń wzrokowych z obiektami zewnętrznymi w świecie rzeczywistym ani w odniesieniu ich do tego, co osoby widzące opisują jako wzrok. Dlatego pytanie ich o to nie jest przydatne.
Zamiast tego naukowcy wykonali skanowanie mózgu osób niewidomych od urodzenia podczas snu. Naukowcy odkryli, że ci ludzie mają ten sam typ związanej ze wzrokiem aktywności elektrycznej w mózgu podczas snu, co ludzie z normalnym wzrokiem. Ponadto osoby niewidome od urodzenia poruszają oczami podczas snu w sposób skoordynowany z elektryczną aktywnością mózgu związaną z widzeniem, podobnie jak osoby z normalnym wzrokiem. Dlatego jest wysoce prawdopodobne, że osoby niewidome od urodzenia rzeczywiście doświadczają wrażeń wzrokowych podczas snu. Po prostu nie wiedzą, jak opisać doznania ani nawet koncepcyjnie połączyć w jakikolwiek sposób te doznania z tym, co widzący ludzie nazywają wizją.
Mając to na uwadze, skany mózgu podczas snu osób niewidomych od urodzenia nie są identyczne jak u osób widzących. Podczas gdy ludzie niewidomi od urodzenia rzeczywiście śnią w obrazach wizualnych, robią to rzadziej i mniej intensywnie niż osoby widzące. Zamiast tego śnią częściej i intensywniej w dźwiękach, zapachach i wrażeniach dotykowych.
Powinniśmy pamiętać, że osoba niewidoma od urodzenia nigdy nie widziała obrazów pochodzących ze świata zewnętrznego i dlatego nigdy nie tworzyły wizualnych wspomnień związanych ze światem zewnętrznym. Wizualne komponenty ich snów nie mogą zatem powstać z wizualnych wspomnień ani związanych z nimi obwodów. Raczej wrażenia wizualne muszą wynikać z fluktuacji elektrycznych, które powstają w mózgu. Oznacza to, że osoby niewidome od urodzenia prawdopodobnie nie doświadczają podczas snu szczegółowych obrazów rzeczywistych obiektów, takich jak jabłka czy krzesła. Raczej prawdopodobnie widzą plamy lub plamki koloru unoszące się lub migające. Plamy mogą nawet znacząco korelować z innymi zmysłami. Na przykład sen, w którym dźwięk syreny policyjnej przemieszcza się z lewej strony na prawą, może towarzyszyć wizualnemu wrażeniu plamki koloru podróżującej z lewej strony na prawą z tą samą prędkością. Podsumowując, obecne dowody sugerują, że ludzie niewidomi od urodzenia rzeczywiście śnią na obrazach, ale nie wiemy dokładnie, co widzą.
W związku z tym skany mózgu wykazały, że wszyscy ludzie śnią obrazy, zanim się urodzą. Ciemność łona prowadzi do tego, że nikt z nas nie doświadczył rzeczywistej wizji, zanim się urodziliśmy. Dlatego doświadczenie płodu jest równoważne doświadczeniu dorosłej osoby niewidomej od urodzenia. Z tego powodu nie powinno być zaskakujące, że płody również śnią na obrazach wizualnych.
Odpowiedź
W 1999 roku badacze snów z University of Hartford przeanalizowali 372 sny 15 niewidomych. Okazało się, że zarówno niewidomi wrodzeni , jak i osoby, które straciły wzrok przed ukończeniem pięciu lat , nie mieć w ogóle jakieś wizualne sny. Dzieje się tak dlatego, że nasze sny składają się z doświadczeń z prawdziwego świata i naszych najskrytszych myśli, niepokojów i pragnień. Tak więc dla kogoś, kto nigdy nie widział obrazów ani światła (lub nie pamięta żadnego), jego sny po prostu nie mogą się manifestować wizualnie. Ludzie którzy oślepią po siedmiu latach , zgłaszają sny wzrokowe w ten sam sposób, w jaki je postrzegamy. Wydaje się, że im dłużej doświadczasz świata wzrokiem, tym dłużej będą śnić wzrokowo. Osoba, która oślepła w wieku podeszłym, może doświadczać intensywnych snów przez wiele lat po utracie wzroku. O ludziach, którzy oślepli od pięciu do siedmiu lat wyniki były mieszane; niektórzy mieli sny wizualne, a niektórzy nie, jednak niezależnie od treści snów wizualnych wszystkie grupy zgłaszały bogate i pełne wyobraźni sny, co sugeruje, że obrazy wizualne nie są same w sobie miarą intensywności snu. Więc o czym marzą niewidomi, jeśli nie ma inw olved? Jako osobie widzącej trudno to sobie wyobrazić, ale możemy powiedzieć, że sny niewidomych są reprezentatywne dla ich prawdziwego życia, naładowane dźwiękiem, dotykiem, węchem i emocjami. Ponieważ brakuje im zmysłu wzroku, ich mózgi automatycznie kompensują to, kładąc większy nacisk na pozostałe dane sensoryczne. Potrafią budować bardzo szczegółowe postrzeganie świata (szczególnie przy zaawansowanym rozwoju zmysłów, takim jak echolokacja), a zmysły te tworzą żywy świat snów.
źródło: O czym marzą niewidomi?