Najlepsza odpowiedź
Nie. Twój kolor nie określa Twojego stylu. Przeszłam przez wiele różnych sposobów ubierania się. Kiedy wiele osób nosiło tylko dżinsy i zwykłe koszule, często chodziłam do szkoły w dziewiątej klasie w dopasowanych spodniach i ładnych bluzkach z bardzo kobiecą biżuterią. Z drugiej strony, dopiero niedawno odkryłem swoje zdolności sportowe, więc spędziłem wiele godzin w dresach i strojach do karate. Może to był mój sposób na utrzymanie równowagi.
W następnym roku moja osobowość była ewoluował, ponieważ zyskałem znacznie więcej pewności siebie. Zagrałem swoją pierwszą dużą rolę teatralną i sporo występowałem w zespole i chórze. Jechałem ponad godzinę do liceum we Frankfurcie w Niemczech, gdzie wiele osób moi koledzy z klasy weszli na pokład. To było jak kampus uniwersytecki. Mój styl się dostosował i patrząc na stare zdjęcia zdaję sobie sprawę, że ubieraliśmy się bardzo jak studenci i inni młodzi dorośli w Kalifornii w tamtym czasie, z wrzuconymi europejskimi elementami, takimi jak chodaki i swetry.
Do czasu, gdy miałem fi Skończyłem ostatnie dwa lata liceum w Oklahomie, więc przebierałem się, żeby ubierać się bardziej elegancko. Był to czas, kiedy wygląd prep zyskiwał na popularności w całym kraju, a ja miałem przewagę, ponieważ był to styl preferowany przez pewne grupy, w których mieszkała i pracowała moja babcia. Pamiętam jednak, jak ludzie pytali mnie kilka razy, co mam na sobie, ponieważ nigdy nie widzieli pewnych rzeczy. Nadal nosiłem swoje niezwykłe ubrania i, co zabawne, niektórzy krytyczni ludzie nosili je dwa lata później i myśleli, że to nowy trend.
Znajdź swój własny styl. Noś rzeczy, które schlebiają Twojemu ciału i które wygodnie leżą . Jeśli lubisz określone ubrania lub kolory, noś je. Przez kilka lat żyłem w prawie nic poza ubraniami, ponieważ pasowały do mojego stylu życia jak prosty mundur. Mam przyjaciół, którzy nadal tak się ubierają 30 lat później. Są wygodne i dobrze wyglądają. W życiu zawsze znajdzie się ktoś, kto wyrzuci niechciane komentarze, więc będziesz musiał zdecydować, czy chcesz wtopić się w grupę, czy wyróżnić się jako jednostka z własnej perspektywy.
Odpowiedź
Dorastałem na białych, zamożnych przedmieściach, większość ludzi była ubrana bardzo elegancko. Popularnymi markami były Ralph Lauren, Vineyard Vines, L.L. Bean i Brooks Brothers. Tak jak ty, jestem czarny i nosiłem te same ubrania, co wszyscy inni. Kilka innych czarnych dzieciaków w mojej szkole również nosiło takie same ubrania jak ja i wszyscy inni, a było też kilka innych czarnych dzieciaków, które nosiły ubrania w bardziej miejskim stylu. Zwykle zawsze nosiłem koszulkę polo / zapinane na guziki, chinosy (w zabawnych kolorach, pomarańczowe, czerwone, różowe itp.) I buty żeglarskie wszędzie, gdzie byłem. Uwielbiałem też nosić spodnie z haftem, wszystko z motywem plażowym lub żeglarskim, które sprawiało, że mój dzień. Latem zawsze nosiłam chino szorty i klapki.
W podstawówce i liceum nie był to żaden problem, nikt nie dbał o moje „eleganckie ubrania”. Ale kiedy poszedłem do collegeu i szkoły prawniczej, zacząłem zauważać, że inni studenci zwracają uwagę na to, co mam na sobie. Dzieje się tak głównie dlatego, że znajdowałem się poza „środowiskiem preppy”. Kiedy byłem w liceum, nie zdawałem sobie sprawy, że to, co mam na sobie, było tak naprawdę stylem, dopóki inni uczniowie nie zwrócili na to uwagi. Komentarze, które otrzymałem od moich białych rówieśników, były zwykle w stylu: „Wychodzisz?” Ponieważ myśleli, że przebieram się na randkę lub jakieś wydarzenie. Niektórzy też myśleli, że wyglądam, jakbym należała do bractwa, ponieważ jedynymi innymi ludźmi, którzy naprawdę się tak ubierali na kampusie, byli faceci z bractwa. Komentarze, które otrzymałem od moich czarnych rówieśników, były jednak nieco bardziej krytyczne, mówili mi: „Ubrałem się jak biały facet” lub coś w tym rodzaju, kilku innym czarnym studentom w collegeu podobało się, najbardziej nie.
Nie obchodziło mnie to zbytnio. Mój „styl” zmienił się dopiero na studiach, kiedy zacząłem dużo więcej ćwiczyć. Nigdy nie zależało mi na tym, żeby przynieść do szatni ciuchy na zmianę, ponieważ mój akademik znajdował się tuż obok siłowni, więc zwykle nosiłem starą koszulkę i szorty gimnastyczne na kampusie przez cały dzień, aż nadszedł czas iść na siłownię. Kiedy zrobiło się chłodniej, założyłem bluzę i spodnie dresowe. Jedyne komentarze, które naprawdę otrzymałem na temat moich ubrań, to albo kiedy byłem cały spocony po treningu, albo o tym, że niektóre moje ubrania były tak zużyte, że były łzy i dziury, a nadruk na napisach na moich koszulach był tak wyblakłe. W tamtym momencie nosiłem swoje „eleganckie ciuchy” tylko wtedy, gdy wychodziłem.
Po studiach dużo mniej ćwiczyłem i ubierałem się jak zwykle, aż zacząłem pracować jako prawnik. Teraz pasuje tylko przez 5–6 dni w tygodniu, ale wciąż staram się tu i ówdzie dodać trochę odblasku z zabawnymi skarpetkami lub nowatorskim krawatem, ale to wszystko.Kiedy wychodzę dla zabawy ze starymi przyjaciółmi, zwykle jestem
Jestem trochę stronniczy, więc osobiście uważam, że „styl preppy” jest świetny. Kilku innych czarnych prawników, z którymi rozmawiałem, powiedziało mi, że zaczęli nosić bardziej szykowne ubrania w dni wolne. Rozumowali, że gdyby wychodzili na kolację lub do supermarketu i wpadali na klienta lub starszego partnera, robiliby złe wrażenie, gdyby nosili ubrania w bardziej miejskim stylu.