Najlepsza odpowiedź
Dlaczego binarny składa się tylko z jedynek i zer?
Ponieważ „binarny” odnosi się do „podstawy 2”, co oznacza system liczbowy, w którym jedna cyfra może zawierać jedną z tylko dwóch możliwych wartości.
Nie ma prawdziwy wymóg, aby te symbole były określane jako „0” i „1”. Gdybyś chciał nazwać je „floogle” i „stinblob”, działałoby to doskonale poza drobnymi szczegółami, o których nikt inny nie zrozumiałby, o czym mówisz.
Ze względu na łatwą komunikację, dla baz do (włącznie) dziesiętnych, większość ludzi zwykle używa tych samych nazw / wartości cyfr, co w przypadku dziesiętnych.
Kiedy przechodzimy do wyższych baz (do 36), zwykle używamy po prostu liter ( w kolejności) dla wartości cyfr, więc w podstawie 16 (czyli szesnastkowej) wartości dla jednej cyfry to: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, A, B, C, D, E, F (potem 10, 11, 12 i tak dalej).
Kiedy dochodzimy do wyższych podstaw, konwencje zaczynają się załamywać. Na przykład kiedyś dość powszechne było kodowanie danych binarnych w bazie 64 do transmisji przez łącza, które obsługiwały tylko znaki 7-bitowe. Zwykle były to cyfry, małe litery i duże litery (co dało nam 62 symbole). Następnie trzeba było wybrać dwa kolejne symbole – ale różni ludzie wybrali różne, więc nie każde kodowanie base-64 jest kompatybilne z każdym dekoderem base-64 (ale nawet tam tylko kilka konwencji było wspólnych, więc większość dekoderów może dekodować większość zakodowanych danych ).
Istnieją jednak oficjalne standardy symboli dla niektórych form kodowania z wysoką bazą danych. Na przykład standard MME (RFC 2045) definiuje kodowanie base-64, w tym dokładne symbole, których należy użyć i jaką wartość reprezentuje każdy symbol.
Odpowiedź
Po opracowaniu żarówki potrzebne było urządzenie sterujące, oczywiście do kontrolowania dostępności światła z odległego miejsca. Dlatego wynaleziono legendarny przełącznik mechaniczny, który może przerwać / załączyć obwód elektryczny. Ten mechanicznie sterowany przełącznik rozwijał się powoli i systematycznie. Mogło być sterowane za pomocą sygnałów elektrycznych, które w latach czterdziestych XX wieku nazywano tranzystorem.
To konkretne urządzenie było fundamentalną jednostką, która doprowadziła do powstania komputerów / telefonów komórkowych / maszyn elektronicznych, które widzimy dzisiaj . Za pomocą sygnałów elektrycznych można sterować funkcją włączania / wyłączania żarówki. Teraz, z grupą 8 żarówek i 10 do 12 tranzystorów, można by utworzyć obwód półsumatora i wyświetlić sumę cyfr na panelu żarówek.
W miarę upływu dziesięcioleci rozmiar tranzystora znacznie się zmniejszył , tak samo jak rozmiar ich interfejsów sterujących, tj. pinów I / O. Możliwość dodawania coraz większej liczby tranzystorów na jednym chipie doprowadziła do powstania obwodów LSI / VLSI / GLSI. Dziś Intel i AMD rządzą tym polem. To zjawisko włączania / wyłączania ma miejsce milion razy na miliard tranzystorów w telefonie komórkowym / komputerze podczas czytania tej odpowiedzi. Służy do sterowania wyświetlaczem, wejściem klawiatury i innymi funkcjami sygnalizacyjnymi. Tranzystory na chipach są tak ustawione, aby tworzyć bramki logiczne → sumator → komparatory → → multipleksery i demultipleksery, zatrzaski → dzielnik i mnożnik → liczniki, obszar pamięci podręcznej, pamięć stosu i wiele innych rejestrów podstawowych. W szerszym ujęciu te układy są programowalne w celu interpretowania pewnego rodzaju wejść.
W ten sposób 1 [+ 5V] i O [0V] sterują pilotem do telewizora, telefonem komórkowym, systemem muzycznym, kamerą i szef wszystkich, Personal Computer.