Najlepsza odpowiedź
** Większość Autentyczne odpowiedź **
Gdy kation ma konfigurację pseudobojętną (np. przypadek z elementami przejściowymi), otrzymujemy d-orbitale wypełnione 10 e-. Ponieważ d-orbitale mają słabe ekranowanie , Zeff rośnie, zwiększając moc polaryzacyjną tych kolektorów kationowych !!
Przykład : Temperatura topnienia KCl jest wyższa niż AgCl, chociaż promienie kryształów jonów Ag + i K + są prawie takie same. Wyjaśnij.
Rozwiązanie : Kiedy porównuje się temperatury topnienia dwóch związków, zakłada się, że ten o niższej temperaturze topnienia ma mniejszy stopień jonowego charakteru. W tym przypadku oba są chlorkami, więc anion pozostaje ten sam. Decydującym czynnikiem musi być kation. (Gdyby aniony były różne, na odpowiedź mogłaby wpłynąć zmiana anionu). Tutaj znacząca różnica między kationami występuje w ich konfiguracjach elektronicznych.
K + = [Ar] i Ag + = [ Kr] 4d ^ {10}
Oznacza to, że należy dokonać porównania między rdzeniem z gazu szlachetnego a rdzeniem z gazu pseudoszlachetnego, co, jak wspomniano powyżej, utrzymuje, że gaz pseudoszlachetny byłby bardziej polaryzujący.
☺
Odpowiedź
Konfiguracja gazu szlachetnego to konfiguracja elektronowa lub układ pierwiastka lub jonu, który całkowicie wypełnił orbitale walencyjne, tak jak w przypadku gazu szlachetnego . Osiągnął stan „oktetu”, który jest wysoce stabilny.
Jest kilka elementów, które osiągają bardzo stabilny stan przed osiągnięciem konfiguracji gazu szlachetnego. Będzie to miało większy sens na przykładzie. Cyna o wzorze chemicznym Sn ma konfigurację elektronową [Kr] 4d10 5s2 5p2. Cyna straci 4 elektrony, aby stać się Sn4 +. Kiedy straci te 4 elektrony, nie straci żadnego z powłoki D. Jego ostateczny stabilny stan ma konfigurację [Kr] 4d10.
Ma całkowicie wypełnione orbitale, ale konfiguracja nie jest taka sama, jak w przypadku któregokolwiek z gazów szlachetnych. Dlatego nazywa się to konfiguracją pseudoszlachetnego gazu.