Najlepsza odpowiedź
Dam ci odpowiedź na naprawdę wysokim poziomie i pozwolę ci uzupełnić szczegóły, ponieważ prawie nic nie wiem subkultura emo, ale mimo wszystko interesuje mnie ten temat i chcę promować dobre dyskusje 🙂
Twierdzę, że odpowiedź na Twoje pytanie jest zgodna z ogólną zasadą subkultury i tożsamość subkultur (w tym przypadku subkultura emo) kształtują się w opozycji do kultur dominujących i innych subkultur. To jest wzorzec, używam bardzo niewielu punktów danych, aby poprzeć mój argument, ale pozwól mi zrobić pierwsze nurkowanie, ponieważ nikt inny tego nie zrobi.
Najpierw przeanalizujmy punkt zbiórki subkultura emo, która jest „emo” jako gatunkiem muzycznym. Może istnieć ogromna przepaść między ludźmi, którzy faktycznie identyfikują się jako „emo”, przyjmują „modę emo”, których zachowanie jest tradycyjnie kojarzone z byciem „emo”, a osobami, które podążają za blisko muzyki emo.
Dlatego od samego początku musimy jasno powiedzieć, że nie wszyscy ludzie, którzy słuchają muzyki emo, należą do subkultury emo, a ludzie z subkultury emo niekoniecznie słuchają muzyki emo ale może po prostu identyfikować się z subkulturą z wielu innych powodów i wykorzystywać sam gatunek jako środek do uzyskania dostępu do innych zasobów zapewnianych przez subkulturę (wsparcie emocjonalne, sieć rówieśnicza, płeć, tożsamość itp.). osoba, która słucha gangsterskiego rapu niekoniecznie należy do gangu, a osoba należąca do gang niekoniecznie słucha gangsterskiego rapu.
Z Wikipedii:
Emo / ˈiːmoʊ / to styl muzyki rockowej , charakteryzujący się ekspresyjnymi, często konfesyjnymi tekstami. Powstał w połowie lat 80-tych hardcore punk ruch Waszyngtonu , gdzie był znany jako „emocjonalny hardcore” lub „emocore” i jest pionierem takich zespołów jak Rites of Spring i Embrace .
Jeśli będziemy postępować zgodnie z założeniem, które zidentyfikowałem powyżej, od razu zobaczymy, dlaczego subkultura emo jest zdominowana przez białych ludzi: ponieważ rock jest zdominowany przez białych ludzi. Patrzymy na grupę ludzi, którzy utożsamiają się w jakiś sposób z kulturą rockową, ale nie potrafią lub nie wybierają kulturowego dopasowania do kultury rockowej.
Hipoteza może obejmować:
- homofobię i hipermaskularność w muzyce rockowej,
- presję rodzinną, presję rówieśników, konformizm społeczny
- że muzyka rockowa jest po prostu postrzegana jako staroświecka lub zbyt tradycyjna (coś, czego słuchają ich rodzice), podczas gdy nowsze gatunki, takie jak emo, są postrzegane jako „hip”, modne lub wyzwalające. Co najważniejsze: kultura emo to kultura młodzieżowa
- Seks: subkultura emo jest zdominowana przez symbole uroczych młodych dziewcząt o kruczoczarnych włosach i ciężkich eyelinery, mimo że bardzo niewiele zespołów emo ma kobiety śpiewające
- Emo daje również lepsze poczucie tożsamości niż „rock” – długie, kruczoczarne włosy, tatuaże i kolczyki skutecznie odciążają się innymi przytłaczającymi celami i obciążeniami społecznymi w odniesieniu do białej ramy normatywnej
- Jest mniej homogenizujący niż tożsamość skały, może być nawet postrzegany jako ucieczka od bycia „białych” na bez rasowe, współczesne istoty ludzkie istniejące w gatunku bez ras.
Możemy wtedy zadać przeciwne pytanie: dlaczego nie ma więcej mniejszości, które są emo. Odpowiedź brzmi: tak samo, jest to, że subkultury tworzą się w opozycji do dominującej kultury, a dla większości mniejszości dominująca kultura nie jest kulturą, w której się urodzili lub w której są otoczeni.
o powód, aby dołączyć do subkultury emo (używając gatunku muzycznego jako wejścia), jeśli nie możesz nawet wejść do subkultury rockowej – musisz zrozumieć kulturę głównego nurtu, zanim wejdziesz do subkultury zawartej w niej i zdefiniowanej w opozycji do kultury głównego nurtu. Rysując ponownie równolegle, prawdopodobnie nie będziesz słuchać i doceniać gangsterskiego rapu, jeśli w ogóle nie wiesz o rapie.
Mam nadzieję, że poniższy rysunek lepiej ilustruje ideę subkultury wywodzącej się z kultury dominującej, oddzielonej rasowo i etnicznie:
(Uwaga: powyższe nie ma na celu stwierdzenia, że istnieje coś takiego jak biała muzyka lub inna niż biała muzyka, ponieważ sama muzyka jest bez rasowa. Uznaje się, że różne rasy statystycznie słuchają różnych rodzajów muzyki jako reprezentowane przez ludzi różnych ras, ale w żadnym wypadku nie jest to stwierdzenie, że ludzie różnych ras mogą lub nie mogą słuchać określonej muzyki.)
Chciałem dokładniej zająć się tym, co ludzie robią po dołączeniu do subkultury, jak wcześniej wspomniałem, że sam gatunek jest używany jako nic innego jak front lub punkt zborny, którego faktyczni uczestnicy mogą znacznie różnić się pochodzeniem i perspektywy, ale myślę, że odbiega to od punktu, w którym subkultura jest zdominowana przez białych ludzi, ponieważ bezpośrednio dotyczy pytającego. Mam nadzieję, że moja hipoteza jest rozsądna iw żadnym wypadku kultura rockowa nie jest jedyną dominującą siłą, przeciwko której zdefiniowała się subkultura emo. Potrzeba o wiele bardziej skomplikowanych wyjaśnień, aby w pełni przeanalizować, przed jakimi kulturami zdefiniowała się subkultura emo i jakie są niektóre skutki dla uczestników.
Odpowiedź
Poszukałem „dlaczego to ludzie emo ”dla siebie, bo 2-3 lata temu byłem emo. Nie zdawałem sobie sprawy, że jako 16-latek bycie emo nie jest normalne. Dla mnie to nie był styl, bycie nerwowym lub próba wyróżnienia się. Myślę, że dla mnie było to wyrażanie siebie. Zdiagnozowano u mnie ciężką depresję w wieku 13 lat, w tym samym wieku, w którym zacząłem identyfikować się jako „emo”. Lubiłem nosić ciemny makijaż i słuchać muzyki „emo”, a także nosić czarne lub ciemne ubrania (zwłaszcza czarne dżinsy).
(Załączone zdjęcia przedstawiają mnie. Pierwsze zostało zrobione w 2015 roku, zanim poszedłem na „pełne emo” (usunąłem wszystkie zdjęcia przedstawiające mnie jako dziewczynę (wyjaśnione później) i obejmowało to wszystkie zdjęcia emo. Drugie dotyczy mnie teraz (lipiec 2018) (po lewej) i służy jako porównanie. Zgadnij)
Około 5 minut temu czytałem o kimś, kto był świadkiem śmierci obojga rodziców i własnego gwałtu, a później w życiu wybrała drogę emo. Dlatego zacząłem się zastanawiać, czy emo ma coś wspólnego z trauma, która się wydarzyła. Oczywiście niektórzy ludzie stają się emo z wyboru i robią to jako oświadczenie. Nie ja. Nigdy nie miałem ogromnej traumy w moim życiu, albo jeszcze nie. Byłem prześladowany i wyrzutkiem przez całe życie , Nigdy nie miałem solidnych przyjaciół, aż do roku temu, ciągle byłem drugim wyborem, więc myślę, że bycie emo było dla mnie sposobem na zniknięcie w tle i odzwierciedlenie (to dusza nds so emo wow) czerni, która wydarzyła się we mnie. Zacząłem się ciąć w wieku 14 lat, a w wieku 15 lat zdiagnozowano u mnie silny lęk.
Prawie rok temu wyszedłem jako transpłciowy, co być może było rzekomą traumą. Walczyłem ze sobą nieustannie od 14 lat. Najpierw powiedziałem najbliższemu przyjacielowi, że mam płynną płeć. Zaakceptowała mnie i czułbym się dobrze przy niej. Potem ściąłem włosy i wyszedłem jak płyn na błotniki moim najbliższym przyjaciołom. Potem po raz pierwszy wyszedłem jako trans do moich przyjaciół LGBT po spotkaniu z osobą transpłciową. W tym czasie byłem nadal emo. Po podjęciu decyzji, że nie jestem trans, a potem znów zdecydowałem, że jestem trans, wyszedłem jako Luke. A potem przestałem identyfikować się jako emo. Myślę, że osobiście dla mnie bycie sobą i wolnością było sposobem, w jaki przestałem być emo.
Moja teoria i moje własne doświadczenie są takie, że ludzie, którzy są emo jako styl życia, a nie jako wybór, też mieli traumy w ich życiu i nie mają odpowiedniego sposobu wyrażania siebie lub stłumienia swoich uczuć. Oczywiście może to nie być poprawne dla innych, ale wynika to z tego, co zaobserwowałem. Moja była najlepsza przyjaciółka myślała, że jej tata nie żyje od 14 lat, jej dziadek jest alkoholikiem i palaczem łańcuchowym, a ona sama się okaleczyła i pali. Ona też była emo. Tak jest z moją teorią.
Proszę, nie atakuj mnie, jeśli nie tego doświadczyłeś. Nie chciałem też, żeby to trwało tak długo.