Najlepsza odpowiedź
Kiedy norweski jest zapisywany, bliżej jest duńskiego niż szwedzkiego, ale kiedy się nim mówi , jest bliżej szwedzkiego niż duńskiego. Norwegowie częściej poznają język szwedzki niż odwrotnie, zwłaszcza w telewizji, chociaż norweskie programy telewizyjne są wyświetlane w Szwecji z napisami.
Norweska komedia pokaż Fleksnes , pokazane na SVT w Szwecji
Niektórzy Norwegowie i Szwedzi komunikują się ze sobą za pomocą mieszanki dwóch języków o nazwie svorsk lub „sworwegian”, chociaż muszą wystrzegać się fałszywych przyjaciół. Na przykład artig oznacza „zabawny” po norwesku, ale „grzeczny” po szwedzku, szkło oznacza „szklankę” po norwesku, ale „lody” po szwedzku.
Pułapki związane z rozmową w języku norweskim ze szwedzkim i odwrotnie
Zarówno norweski, jak i szwedzki mają miękkie „k”, więc podczas gdy norweskie słowo oznaczające „miłość”, kjærlighet , wygląda bliżej duńskiego odpowiednika kærlighed niż szwedzkiego kärlek , „k” zarówno w norweskim, jak i szwedzkim wymawia się jako dźwięk „sh”, podczas gdy w duńskim wymawia się go z twardym „k”.
Niezwykła szwedzka wymowa słów, takich jak sjuk (sick) i själv (self ), w którym „s” jest wymawiane jak dźwięk „kh”, nie występuje w języku norweskim, w którym „s” w syk i selv , na przykład syg i selv w języku duńskim wymawia się podobnie jak w języku angielskim.
Oznacza to, że podczas gdy szwedzki, podobnie jak duński, zachowuje pisownię francuskich zapożyczeń, takich jak station , w przeciwieństwie do norweskiego, który transliteruje to jako stasjon , wymowa w języku norweskim i duńskim jest znacznie bliższa wymowie oryginału ( stass- yon ) niż ten po szwedzku ( sta- hawn ).
W niektórych przypadkach słownictwo norweskiego jest bliższe duńskiemu, który z kolei ma większy wpływ na język średnio-dolnoniemiecki, podczas gdy szwedzki używa słów ze staronordyckiego. Porównaj stemme („to vote”, od stemmenów ) z röst i begynde lub begynne ( to begin , from beginnen ) z börja .
słowo oznaczające „telewizję” w języku norweskim, na przykład duński to fjernsyn (dosłownie „dalekowidzenie”, podobnie do Fernsehen w języku niemieckim) w przeciwieństwie do szwedzkiego, w którym używa się telewizji (wymawiane „televi- hawn ”), ale„ TV ”, wymawiane„ tevv -ay ”, jest obecnie powszechnie używane w języku norweskim, bardziej niż televisjon.
Z drugiej strony norweski używa słów pochodzenia staronordyckiego, które są blisko spokrewnione ze szwedzkim, a nie ze znalezionych słów średnio-dolnoniemieckich w języku duńskim, stąd „może” to kanskje po norwesku, a kanske po szwedzku, dosłownie „ może się zdarzyć ”, a nie måske („ może się zdarzyć ”, z machschēn ).
W języku duńskim kanske jest uważane za osobliwe, a norweskie słowo „przestraszony”, redd jest podobne do w szwedzkim rädd . W duńskim na określenie „boi się” używane jest środkowo-dolnoniemieckie słowo bange , podobnie jak bang w języku holenderskim , zamiast staronordyckiego ræd , który jest uważany za przestarzały. I odwrotnie, bange jest uważany za datowany w języku norweskim.
Podobnie pisownia niektórych popularnych słów w szwedzkim jest bliższa duńskiemu niż ich odpowiednikom w norweskim, pomimo różnic w wymowie, np. „nie”, czyli nei po norwesku, ale nej po szwedzku i duńsku oraz „me” i „you”, zapisane jako mig i dig w języku szwedzkim i duńskim, ale meg i deg w języku norweskim.
Słowo „teraz , czyli nu w języku szwedzkim, duńskim i holenderskim, to nå w języku norweskim, chociaż nu jest czasami używany w tym języku i jest wymieniony w słownikach norweskich jako słowo w języku bokmål , pod wpływem Danii forma języka, i ten najczęściej używany.
Odpowiedź
Norwegowie ogólnie lepiej rozumieją szwedzki niż na odwrót. W wyniku kulturowych wpływów Szwecji w Skandynawii oraz tego, że programy telewizyjne i filmy mają tendencję do wypływania ze Szwecji do sąsiedniej Danii i Norwegii bardziej niż na odwrót. Szczerze mówiąc, trochę mi wstyd widzieć norweskie programy z napisami w szwedzkiej telewizji. Chciałbym, żeby moi Szwedzi lepiej władali językami naszych sąsiadów.
Cudzoziemcy uczący się szwedzkiego mają problemy ze słyszeniem różnicy, jeśli chodzi o samogłoski å , ä i ö (uwaga, Duńczycy i Norwegowie nie używają znaków diakrytycznych dla niektórych z tych oprócz ligatur: æ dla ä i ø dla ö). Cudzoziemcy w Szwecji mają również problemy ze zrozumieniem dialektów i akcentów, takich jak skånska (południowy szwedzki). Dlatego znajomość języka norweskiego wymaga pewnego stopnia znajomości języka szwedzkiego i umiejętności słuchania go.
Pamiętaj, wielu Szwedów ma problemy ze zrozumieniem całkowicie czytelnego języka norweskiego . Jak powiedzieli niektórzy Norwegowie, Norwegia ma w pewnym sensie dwa języki urzędowe. „Bokmål”, którego początki sięgają lat okupacji duńskiej, która dążyła do ujednolicenia języka duńskiego w pisowni i do pewnego stopnia w wymowie. W XIX wieku w Norwegii był silny nacjonalizm i chęć powrotu do „prawdziwego” Norwegów. W rezultacie narodził się „nynorsk” (nowonorweski). Jest pisany inaczej, a słowa są inne. Wymowa też się różni. Jestem pewien, że norwescy użytkownicy mogą tu podać doskonałe przykłady.
Z tego, co powiedzieli mi moi norwescy przyjaciele, każde dziecko w Norwegii uczy się nynorsk w szkole . Ale w Oslo i sąsiednich regionach bokmål jest nadal tym, co się mówi i pisze. Mam wrażenie, że wielu Norwegów postrzega nynorsk jako projekt polityczny, będący częścią politycznego pragnienia tego kraju, aby mocno zaakceptować swoją tożsamość i określić się jako norweski ponad wszystko inne.
Wszystko to jest głównie wynikiem geopolitycznej historii, podczas której Norwegia była częścią Danii i Szwecji i nie uzyskała niepodległości aż do XX wieku (można znaleźć wiele informacji w Wikipedii o zwrotach akcji tej geopolitycznej gry), mimo że część Królestwa Norwegii sięga 900 roku, co czyni go jednym z najstarszych krajów na świecie.
koniec, Szwedzi i Norwegowie są bardzo popularni d do siebie nawzajem i chociaż Norwegowie mają silniejszy patriotyzm i poczucie nacjonalizmu (takie jest moje osobiste wrażenie), akceptujemy również fakt, że wciąż jesteśmy „brödrafolk” (ludem braterskim).