Najlepsza odpowiedź
Generalnie nie. NIE MÓWISZ „znaku zapytania”, kiedy mówisz, prawda? Używasz tonu swojego głosu i nieznacznie przestawiasz słowa, aby wskazać, że zadajesz pytanie w języku mówionym (angielskim). (Może być inny w przypadku innych języków). W ASL używasz nieręcznych markerów (wyraz twarzy i ruchy ciała), a czasem nieznaczne przestawienie słów, aby wskazać, że zadajesz pytanie. Twoje brwi unoszą się lub opadają, w zależności od rodzaju pytania: W GÓRĘ przy pytaniu tak / nie, W DÓŁ przy pytaniu WH (kto, co, kiedy, gdzie itd.) Twoje ciało pochyla się trochę do przodu, a ty spójrz bezpośrednio na osobę, której spodziewasz się odpowiedzieć. Wszystko to powiedziawszy, JEST znak PYTANIA, ale jest używany jako akcent, a nie w zwykłych pytaniach. Zasadniczo śledzi kształt znaku zapytania w powietrzu.
Odpowiedź
W ASL nie wiem. Jednak w Auslan (australijski język migowy) nie należy „podpisywać” interpunkcji konkretnie. Zamiast tego wskazujesz pytanie „jak” zadajesz (fizycznie podpisz pytanie), używając języka ciała; mianowicie wyraz twarzy, ale czasami nie ograniczając się do tego.
Na przykład, gdybyś miał „zapytać” (podpisać) „Co nazywasz?” (W języku angielskim jest to „Jak masz na imię?”), Podpisałbyś konkretnie „Co nazywasz?” I jednocześnie dodał (wyraz twarzy) uniesione brwi (nie w kontekście „zaskoczony / zaniepokojony”), więc jeśli chodzi o zasugerowanie (zasugerowanie), poprawny kontekst, w tym przypadku zadajesz pytanie.
Mam nadzieję, że ma to sens?