Najlepsza odpowiedź
Należy wziąć pod uwagę dwa główne czynniki: ilość alkoholu w piwie i ilość resztkowy cukier w piwie.
Alkohol obniży temperaturę krzepnięcia piwa o około 1 1/8 stopnia Fahrenheita na procent ABV (w zakresie 0–20\% ABV). Zatem piwo 8\% ABV miałoby punkt zamarzania około 23 stopni Fahrenheita (gdyby było całkowicie sfermentowane, tj. Ignorując resztkowy cukier).
Cukier również obniża temperaturę krzepnięcia, ale w znacznie wolniejszym tempie . Roztwór cukru 4: 1 zamarza w temperaturze 26–27 stopni Fahrenheita. W większości przypadków ilość piwa będzie znacznie mniejsza!
Więc w większości przypadków powiedziałbym, że pomnóż ABV przez 9/8, odejmij od 32, a następnie odejmij dodatkowe 1 za światło – piwo na zimno (wytrawne), 2 na piwo o średniej zawartości i 3 na pełne (słodkie).
Oczywiście wszystko to jest teoretyczne, ponieważ co się stanie, gdy do 32 stopni Fahrenheita oznacza, że część lodu zamarznie z mieszanki i będzie unosić się na wierzchu, zwiększając tym samym zawartość alkoholu i cukru w pozostałym piwie. Powoduje to, że pozostałe piwo ma niższą temperaturę zamarzania, a wraz ze spadkiem temperatury powstanie więcej lodu (ale mniej niż wcześniej) itp. Ten proces (w którym usuwa się lód) jest znany jako frakcjonowane zamrażanie (destylacja frakcyjna poprzez zamrażanie) i jest metodą tworzenia piw wysokoprocentowych. Niestety, jest to również uważane za destylację, a zatem niedozwolone dla browarów w USA.
Odpowiedź
Głównym problemem jest to, ile ciepła może przenosić powietrze. Powietrze jest słabym przewodnikiem ciepła. Powietrze na zewnątrz lodówki może być poniżej zera, ale powietrze wewnątrz lodówki jest dość stabilne i bardzo wolno się ochładza (lub nagrzewa). Obudowa lodówki wykonana z blachy szybko ostygnie. Ciepło z izolacji i wewnętrznych ścian z tworzywa sztucznego byłoby powoli, ale pewnie wypompowywane przez zewnętrzną stronę, w której panuje mróz. Wtedy nieruchome powietrze wewnątrz ostygnie, gdy znajdzie się blisko powierzchni. Następnie powietrze musi ostygnąć butelkę (zakładam), zanim będzie mogło odebrać ciepło z płynnej mieszanki (piwa). Gdyby lodówka działała w cieplejsze dni, utrzymywałaby powietrze w środku na optymalnym poziomie 39–40 stopni Fahrenheita, a następnie wyłączałaby się, gdy temperatura zewnętrzna spadłaby poniżej tej wartości. Gdy temperatura zewnętrzna spadła, powietrze schładzałoby zawartość wolniej, niż gdyby pracowało, ponieważ wentylator nie jest włączony, aby ułatwić przenoszenie ciepła z konwekcji. Ponieważ powietrze jest w większości spokojne, większość zimnego powietrza opadłaby na dno, gdzie gromadziłby się szron zamiast butelek, które są nieco cieplejsze.
Więc nawet jeśli powietrze zaczyna dochodzić do zera punkt, butelki z płynem będą faktycznie utrzymywały ciepło do całego płynu w temperaturze zamarzania piwa, która może wynosić od 30 ° F do 21 ° F. Gdy ciecz osiągnie punkt zamarzania, nadal trzeba wypompować ciepło, aby ciecz uległa zestaleniu. Zakładając, że pojemność cieplna i ciepło topnienia piwa jest podobne do czystej wody, wówczas ilość strat ciepła potrzebna do obniżenia cieczy o 10 stopni Fahrenheita (około 5 stopni Celsjusza) do poziomu zamarzania to tylko 1/16 potrzebnej dodatkowej utraty ciepła zamrozić go na stałe. W przypadku lodówki pełnej piwa ten proces może chwilę potrwać. Więc nawet jeśli powiedzmy, że doprowadzenie piwa do punktu zamarzania zajęło tylko 1 godzinę, gdy powietrze wewnętrzne zostało wystarczająco schłodzone, zamrożenie ciała stałego może zająć dodatkowe 16 godzin, zanim temperatura zacznie spadać poniżej punktu zamarzania. W zależności od tego, ile masz piwa, może to zająć kilka dni w przypadku pełnej lodówki lub tylko godzin w przypadku jednej butelki. Pomyśl o tym, jak długo trwa rozmrażanie dużego indyka o wadze 20 funtów w lodówce (co odpowiada masie 24 paczki) i pomyśl o piwie, które działa odwrotnie, z wyjątkiem braku wentylatora.