Najlepsza odpowiedź
Odpowiem na to bardzo podstawowe pytanie , ogólne terminy na wypadek, gdybyś studiował IGCSE / poziom A / ekwiwalent, ponieważ wiem, że jest to prowadzone na tych poziomach i znam egzaminy, które oceniają to w tym tygodniu i następnym.
To jest tło informacje, które musisz wiedzieć:
Gdy schodzisz w dół grupy, liczba atomowa rośnie. Zwiększa się również liczba powłok elektronów. Powłoki elektronów między elektronami zewnętrznymi a jądrem mają efekt „ekranowania”, który zmniejsza przyciąganie elektronów zewnętrznych do jądra.
Pierwiastki na lewa strona tabeli (tj. grupa 1 i 2):
Reagują tracąc elektrony, a reaktywność wzrasta wraz z postępem w grupie.
Dzieje się tak, ponieważ zwiększona liczba powłok elektronowych powoduje większe ekranowanie i większą odległość między elektronami zewnętrznymi a jądrem, co zmniejsza przyciąganie elektronów do jądra. Oznacza to, że do usunięcia zewnętrznych elektronów potrzeba mniej energii, więc łatwiej je zgubić.
Elementy po prawej stronie tabeli (tj. grupa 7 i 6 – nie gazy szlachetne):
Reagują one poprzez zdobywanie elektronów, a reaktywność spada wraz z upływem grupy.
Ponownie dzieje się tak z powodu zwiększona liczba powłok elektronowych w miarę zmniejszania się oznacza większy efekt ekranowania i większą odległość między zewnętrznymi elektronami a jądrem. Tym razem, chociaż w rezultacie nadchodzące elektrony są mniej przyciągane do jądra, a więc trudniej je zdobyć.
Odpowiedź
Wszystkie metale alkaliczne (M) mają pojedynczy, luźno trzymany elektron w swojej najbardziej zewnętrznej (walencyjnej) powłoce i reaguje tracąc ten elektron, tworząc kationy (M +). Gdy przesuwasz się w dół grupy z jednego okresu do następnego (tj. Li -> Na -> K -> Rb -> Cs), wewnętrzne powłoki zapełniają się, a najbardziej zewnętrzna powłoka jest coraz bardziej oddalona od jądra:
Prosty sposób jest taki, że odpychanie między ujemnymi ładunkami elektronów w wewnętrznych powłokach (np. , 10), a najbardziej zewnętrzny elektron w znacznym stopniu eliminuje przyciąganie między wszystkimi z jedenastu protonów oprócz jednego i najbardziej zewnętrznym elektronem. W ten sam sposób, dla K (Z = 19), odpychanie między ujemnymi ładunkami elektronów w wewnętrznych powłokach (dla K, 18) i najbardziej zewnętrznym elektronem w dużym stopniu eliminuje przyciąganie między wszystkimi z wyjątkiem jednego z 19 protonów i najbardziej zewnętrzny elektron. Dotyczy to wszystkich członków Grupy. Zatem w efekcie najbardziej zewnętrzny elektron każdego metalu alkalicznego widzi „efektywny” ładunek jądrowy +1. Ponieważ jednak odległość elektronu walencyjnego od jądra zwiększa się wraz z upływem okresów, dzięki elektrostatyki siła między nimi słabnie i słabiej, są one łatwiejsze i łatwiejsze do usunięcia (ich energie jonizacji zmniejszają się i łatwiej tworzą kationy) a elementy stają się bardziej reaktywne.