Najlepsza odpowiedź
Niejasna.
„Potencjalne zagrożenie” jest niepotrzebne , ponieważ niebezpieczeństwo jest samo w sobie potencjalnym źródłem obrażeń lub szkód. Można powiedzieć: „Jeśli wejdziemy do jaskini, istnieje możliwość zapadnięcia się” lub „Jeśli wejdziemy do jaskini, istnieje niebezpieczeństwo, że się zapadnie”. Jeśli powiedzenie „Istnieje potencjalne niebezpieczeństwo zapadnięcia się”, byłoby zbędne.
Powiedzenie „potencjalne zagrożenie” to jak powiedzenie „cichy szept”. Nie powiem, że nie powinieneś go używać, ale jak zawsze jest przyczyną takich nadmiarowości, tak naprawdę ma wartość tylko dla podkreślenia, w jaki sposób odbicie jest używane w zdaniu: „Sam go zastrzelę”.
Odpowiedź
Oto krótka sekcja z mojego podręcznika, która jest istotna:
W każdym neuronie każdy wygenerowany potencjał czynnościowy ma generalnie tę samą wysokość. Odkrycie to było tak konsekwentnie zgłaszane dla wielu typów neuronów u wielu różnych gatunków, że nadano mu status prawa zwanego prawem typu „wszystko albo nic” . Każdy potencjał czynnościowy zarejestrowany w danym neuronie ma relatywnie takie samo natężenie, niezależnie od intensywności bodźca depolaryzującego. Na wykresie potencjału błonowego intensywność oznacza wysokość piku (jest to również określane jako amplituda potencjału czynnościowego). Oznacza to, że potencjał czynnościowy zachowuje swoją intensywność podczas przemieszczania się wzdłuż aksonu. Prawo „wszystko albo nic” obejmuje również stwierdzenie, że każdy bodziec, który osiągnie próg błony, wygeneruje potencjał czynnościowy.
Prawo „wszystko albo nic” ma kilka ważnych implikacji. Jeśli każdy potencjał czynnościowy jest tej samej wysokości, nie możemy używać dużych lub małych potencjałów czynnościowych do sygnalizowania intensywnych lub słabych bodźców. Jak zatem neuron przekazuje informacje o intensywności bodźca, który go zainicjował? W miarę jak doświadczamy coraz bardziej intensywnych bodźców, neuron reaguje zwiększeniem szybkości wyładowań. Ta zależność, zwana prawem szybkości, to sposób, w jaki informacja o intensywności jest kodowana i przekazywana w pojedynczym neuronie. Silniejsze bodźce mają tendencję do wytwarzania wyładowań potencjałów czynnościowych o wyższej częstotliwości.