Najlepsza odpowiedź
Pepsynogen jest nieaktywnym prekursorem pepsyny.
Niektóre enzymy, takie jak pepsyna, mają forma „zymogenu”. Zwykle stanowi to szereg dodatkowych aminokwasów w łańcuchu polipeptydowym, które muszą zostać odcięte, aby białko dojrzewało do formy aktywnego enzymu. Kiedy pepsynogen zostanie rozszczepiony, staje się pepsyną.
Ten rodzaj regulacji jest powszechny w wydzielanych enzymach, zwłaszcza w proteazach. Jednym z powodów jest to, że pozwala na wytwarzanie enzymu w jednym miejscu, a stosowanie w innym, bez robienia czegokolwiek, czego nie powinien po drodze. Pepsyna może równie łatwo rozkładać białka wewnątrz żywej komórki, która ją wytwarza, więc komórka wytwarza pepsynogen, czyli pepsynę z wyłącznikiem bezpieczeństwa. Po wydzieleniu z komórki można odciąć ochronny „znacznik” i włączyć enzym. Ale teraz znajduje się w świetle przewodu pokarmowego, gdzie nie może wyrządzić szkody zdrowym komórkom ciała (chronionym przez śluz i komórki nabłonka).
Innym przykładem takiej regulacji jest fibryna i fibronogen. Fibryna jest białkiem biorącym udział w hemostazie lub krzepnięciu krwi. Pomaga w tworzeniu gęstych skrzepów w miejscu uszkodzenia naczynia krwionośnego. Oczywiście nie chcielibyśmy, aby fibryna krążyła wokół swobodnie powodując skrzepy, ponieważ mogłoby to spowodować zawały serca, udary i wszelkiego rodzaju urazy niedokrwienne. Dlatego ewoluował wraz z wyłącznikiem bezpieczeństwa; Fibrynogen jest obfity w całym krwiobiegu, ale jest on proteolitycznie przetwarzany (cięty) do fibryny tylko wtedy, gdy jest potrzebny, w odpowiedzi na sygnały uszkodzenia naczyń krwionośnych.
Odpowiedź
Oba enzymy to endopeptydazy (enzymy proteolityczne), czyli trawią białka w przewodzie pokarmowym. Hydrolizują białka do peptydów, proteoz i peptonów. Ale ich miejsce działania i produkcji jest inne.
Pepsyna jest wydzielana przez główne komórki błony śluzowej żołądka (żołądek) i hydrolizuje białka w żołądku, gdzie środowisko jest kwaśne z powodu uwalniania HCL.
Trypsyna jest uwalniana w dwunastnicy przez trzustkę (przedostaje się przez przewód wątrobowo-trzustkowy do dwunastnicy), gdzie środowisko ma odczyn zasadowy.
Obie są uwalniane jako proenzymy (zymogeny) w postaci pepsynogenu i trypsynogenu, a następnie są aktywowane przez HCL i enterokinaza (wydzielane przez gruczoły jelitowe).