Najlepsza odpowiedź
Oprócz innych odpowiedzi, analogia jest taka, że PPPOE jest „kopertą” (jak „ślimak mail ”), a DHCP to„ Adres wysłany z i zwrotny ”, który piszesz na odwrocie (lub w lewym górnym rogu)„ koperty ”.
DHCP to sposób na sieci (np. router Wi-Fi w sieci domowej lub małej firmy) w celu przydzielenia unikalnych adresów IP (np. 192.168.0.69) urządzeniom (komputerom, laptopom, smartfonom i tabletom itp.), które istnieją w tej sieci, aby ruch mogą być dostarczane w obie strony bez zamieszania.
PPPOE to jeden ze sposobów hermetyzacji ruchu sieciowego w oparciu o uwierzytelniony dostęp (tj. nazwa użytkownika / hasło).
Nie ma możliwości ich porównania ; jeden nie jest lepszy od drugiego, pełnią one dwie zupełnie różne funkcje, z zerowym nakładaniem się.
Odpowiedź
Zacznijmy od tego, że statyczne i DHCP adresy IP odnoszą się do tego, jak sieć jest skonfigurowana, a nie to, co jest podawane przez dostawcę usług internetowych.
Wyobraź sobie, że prowadzę firmę i potrzebuję kilku adresów IP, aby kilka komputerów w mojej sieci miało publiczne adresy IP.
Pytam mojego usługodawcę internetowego o zakres adresów IP (na razie przejdźmy do / 24. Wtedy dostanę dedykowany zakres adresów IP do użytku mojej firmy.
Po uzyskaniu tego zakresu adresów IP mogę skonfigurować swoją sieć na jeden z dwóch sposobów.
Przypisać przy użyciu statycznych przypisań adresów IP dla każdego hosta.
Oznacza to, że osobiście trzeba przejść do KAŻDEGO urządzenia i ręcznie skonfigurować poniższe.
Adres IP (z zakresu adresów IP, które otrzymałem) Adres bramy (adres routera w sieci) Maska podsieci (W celu aby rozróżnić, która część a adres reprezentuje moją sieć)
Przynajmniej powyższe byłoby potrzebne dla każdego urządzenia. Musiałbym więc również śledzić, które adresy IP już podałem.
Nawet dla / 24 (256 adresów IP) zadanie zaczyna być nieco zniechęcające po pewnym czasie i jest podatne popełniając błąd i podając adres IP, który już podałem.
Z drugiej strony mógłbym użyć DHCP do automatycznego przydzielania adresów IP tym urządzeniom w locie. Jeśli potrzebuję konkretnego urządzenia, aby miało określony adres IP, mogę zarezerwować adres, aby za każdym razem, gdy to urządzenie się połączyło, odebrało wymagany adres IP. Urządzeniom, które nie potrzebują określonego adresu IP, można nadać pierwszy dostępny adres IP, który nie jest używany i nie został zarezerwowany dla pojedynczego urządzenia.
Zaletą DHCP jest to, że dla mnie jako administratorze sieci, jeśli muszę zarezerwować adresy IP, mogę to wszystko zrobić w jednym miejscu, a gdy maszyna pojawi się w trybie online, automatycznie pobierze adres, który chcę, aby mieć, zamiast konieczności przeglądania i ręcznej konfiguracji każdego urządzenia.
Dlatego często twierdzę, że ludzie nie rozumieją, co oznacza dynamika w DHCP. Nie oznacza to, że adres IP urządzenia ZMIENI SIĘ (chociaż w wielu przypadkach może się to zdarzyć) Oznacza to raczej, że urządzenia mogą automatycznie konfigurować się zgodnie z siecią, do której są podłączone.
Dobrym przykładem może być firmowy laptop.
Jeśli skonfiguruję laptopa ze statycznym adresem IP, powinien on chcieć pracować z domu nie może tego łatwo zrobić, ponieważ laptop nie łączyłby się z jego siecią domową.
Z drugiej strony, jeśli ten sam laptop używa DHCP, to w pracy łączy się z siecią firmową , a kiedy menedżer zabiera go do domu, zamiast tego łączy się automatycznie z jego siecią domową.
Dla menedżera proces jest za każdym razem płynny, ponieważ laptop pobiera potrzebne informacje z serwera DHCP w każdej sieci .
Tak więc w dużych sieciach DHCP jest zdecydowanie łatwiejszym sposobem konfiguracji sieci zamiast używania statycznego adresowania IP.