Najlepsza odpowiedź
Rytm to regularne rozmieszczenie elementów wizualnych (linii, kształtów, kolorów itp.), Tak jak pobić w utworze muzycznym. Nie musi być ciągły, o ile się powtarza, więc 1–2–3, 1–2, 1–2–3, 1–2 to wzór rytmiczny, tak samo jak 1–2–1–2– 1–2–1–2.
Ruch to ścieżka, którą podąża twoje oko przez dzieło sztuki. Rytm może w tym pomóc, ale nie jest to konieczne.
Warhol: mocny rytm i wzór, brak wyraźnego ruchu
Kandinsky: silny ruch po przekątnej, bez dostrzegalnego rytmu lub wzoru.
Wreszcie na tym obrazie Silny ruch wywołany wykorzystaniem przestrzeni (bliskość i aranżacja), powtarzalny kształt i zmniejszający się rozmiar. Oko jest przyciągane gwałtownie, chociaż układ trójkątów jest zbyt chaotyczny, aby uznać je za wzór lub rytm.
Odpowiedź
Ruch wizualny w sztuce to efekt uzyskany dzięki zastosowaniu zasady kompozycyjnej, zgodnie z którą każdy obszar lub element dzieła powoduje skierowanie oczu widza na inny obszar tego samego dzieła; nie ma określonego punktu ogniskowego czy „spoczynkowego”, który dominuje w kompozycji. Świetnym przykładem jest słynna marmurowa rzeźba Laokoona i jego synów na wystawie w Watykanie:
Ręce, nogi, torsy i twarze mogą na chwilę przyciągnąć wzrok, ale każdy jest ustawiony lub ustawiony pod kątem w taki sposób, aby „przenieść” wzrok na inny obszar kompozycji. Biorąc pod uwagę, że ta praca ma przedstawiać moment wijącej się walki, jest to doskonałe wykorzystanie kształtu i linii wizualnej oraz gestów podmiotu do ciągłego przesuwania oka widza do nowych części rzeźby i sugerowania rzeczywisty ruch, niemożliwy w rzeźbieniu w marmurze.
W rysunkach, malarstwie, fotografii lub innych pracach 2D często stosowana jest „zasada trójpodziału” (i często nauczycieli i sugerowane przez linie siatki w funkcji „przycinania” dowolnego oprogramowania do edycji zdjęć) jako środek pomagający stworzyć poczucie równowagi w kompozycji i często powoduje, że wzrok widza kieruje się do jednego lub kilku silnych punktów ogniskowych, oko w końcu się uspokaja. Zasada trójpodziału umieszcza główne elementy obrazu w jednej trzeciej linii z pionowymi lub poziomymi podziałami płaszczyzny.
To Efekt „zakotwiczenia” punktu ogniskowego może być potężną strategią tworzenia harmonii w kompozycji, ale nawet w obrazach wioślarzy Thomasa Eakinsa, które powinny sugerować ruch, efektem jest poczucie równowagi i spokoju.