Najlepsza odpowiedź
Słowa sanskryt i prakryt są używane w nieco inny sposób przez różnych ludzi w różnych kontekstach, co prowadzi do uczciwego sporo zamieszania.
Pod względem językowym w Azji Południowej istnieją dwie główne rodziny języków (i kilka mniejszych, które sugeruję odłożyć na bok na tę odpowiedź): Indo-Aryan i Drawidian . Te dwie rodziny mają zupełnie inne pochodzenie; Drawidian występuje tylko w Azji Południowej i nie wykazano jednoznacznie, że jest spokrewniony z jakimikolwiek innymi językami, podczas gdy indoeuropejski jest gałęzią większej rodziny indoeuropejskiej i dlatego jest daleko spokrewniony z angielskim i większością innych języków Europy w tym starożytne, takie jak łacina i greka. Niemniej jednak te dwie rodziny spędziły dużo czasu w bardzo bliskim sąsiedztwie w Azji Południowej i dlatego wywarły na siebie duży wpływ, przede wszystkim poprzez przekazywanie między sobą słownictwa.
Historia rodziny indo-aryjskiej jest podzielony na trzy szerokie okresy: staroindo-aryjski (OIA), środkowoindyjsko-aryjski i nowoczesny lub nowo-indo-aryjski (NIA).
Stary indo-aryjski był językiem mówionym w północnej części subkontynentu indyjskiego w okresie, w którym powstawały teksty wedyjskie, od Samhity do wczesnych Upaniszad. Jako naturalny język mówiony posiadał różne dialekty, z których wiele wykazywało różne zmiany dźwiękowe i słownictwo, a niektóre z nich zachowały bardzo archaiczne formy indoeuropejskie.
Z czasem OIA przekształciło się w Middle Indo-Aryan . Jest to nazwa używana dla wszystkich języków mówionych mniej więcej od czasu powstania buddyzmu. To właśnie w tym okresie, mniej więcej w czasach Imperium Mauryów, po raz pierwszy w Indiach pojawiło się pismo w nowoczesnym stylu (zaginione od czasu upadku cywilizacji Harappy), a pierwsze zachowane pisane teksty pochodzą z tym okresie.
W miarę jak MIA stawała się coraz bardziej fragmentaryczna, jej różne formy rozwinęły się w Współczesny Indo-Aryjczyk , przez co rozumiemy współczesną języki Azji Południowej z tej rodziny: hindi-urdu, pendżabski, bengalski, marathi, gudżarati, sindhi, oriya, syngaleski itp.
A teraz terminologia: w ich najszerszej definicji sanskryt oznacza OIA i Prakrit oznaczać MIA. Wielu lingwistów i filologów używa tych bardzo szerokich definicji.
Jednak oba terminy mają węższy sens, zrozumienie, które wymaga odrobiny wiedzy historycznej i kulturowej ge.
Historycznie, mniej więcej w czasach imperium Maurya, buddyzm stał się dominującą siłą kulturową w północnych Indiach. W rzeczywistości była ona rozwinięciem starej religii wedyjskiej i możliwe jest prześledzenie jej filozofii poprzez ewolucję myśli w całym korpusie wedyjskim, jednak przedstawiała się jako reforma i ostentacyjne odrzucenie większości praktyk wedyjskich. Jednym z kluczowych symboli tej reformacji było użycie MIA, tworząc wyraźne rozróżnienie między nią a starszym systemem.
Taka sytuacja utrzymywała się przez większą część tysiąclecia. Było to mniej więcej w okresie Guptów, kiedy wszystko zaczęło się zmieniać. Guptowie byli częścią kultury, która odrzucała buddyjski styl życia, ale jej kontrreformacja – która w istocie stworzyła to, co większość Indian północnych uznałaby za nowoczesny hinduizm – została stworzona i przedstawiona nie jako coś nowego, jak buddyzm, ale raczej jako przywrócenie czegoś bardzo starego. (Oczywiście nie było to do końca poprawne; współczesny hinduizm ma niewiele więcej wspólnego ze starożytną praktyką wedyjską niż buddyzm, ale propaganda tego ruchu przedstawiała go jako odrodzenie, a nie wynalazek). W ten sam sposób, w jaki buddyzm za czasów Maurów symbolizowało odrzucenie OIA na korzyść MIA, więc nowy hinduizm, przedstawiony jako przywrócenie praktyki przedbuddyjskiej, symbolizował przywrócenie OIA dla jego tekstów.
Jest to w tym okresie że po raz pierwszy użyto słów Prakryt i Sanskryt. Prākrtam , który jest vrddhi pochodną słowa prakrti „Natura” z dosłownym znaczeniem „naturalny” był używany w odniesieniu do dialektów MIA, którymi ludzie mówili w tamtym czasie, a sanskrtam został ukuty w opozycji do tego jako oczyszczony (nazwa jest właściwie trochę kalamburowa, ponieważ wyprowadzenie jest zupełnie inne od Prakrit, ale jest ustawione tak, jakby były), odnosząc się do odrodzonej OIA.
Ta odrodzona forma OIA była bardzo mocno oparta na indyjskiej tradycji gramatycznej, której kulminacją była praca Paniniego zwana Ashtadhyayi . Tradycja ta powstała na początku okresu MIA, aby pomóc w zrozumieniu tekstów wedyjskich, ponieważ język mówiony oddalał się od niego coraz bardziej, ale w czasach Paniniego stał się w zasadzie normatywny i definiował formy gramatyczne tego, co można uznać za pojedynczy OIA
Tak więc w swoich wąskich definicjach Prakrit odnosi się do literackich wersji dialektów MIA używanych w okresie Gupta, pochodzących między Pali, który jest starszym językiem MIA, w którym pisano teksty buddyjskie, i różnych Apabhramsów, które nastąpiły po i były prekursorem języków NIA; a sanskryt odnosi się konkretnie do odrodzonej formy OIA, również z mniej więcej okresu Gupty, który jest dokładniej znany jako klasyczny sanskryt lub paninian sanskryt, aby odróżnić go od wcześniejszego sanskrytu wedyjskiego lub sanskrytu epickiego (który jest językiem Mahabharaty, i jest w zasadzie późnym dialektem OIA, tuż przed pojawieniem się MIA jako języka mówionego).
Tak więc zarówno klasyczny sanskryt, jak i literackie prakryty pojawiły się w czasach Guptów; wiele nie wedyjskiej i nieepickiej literatury sanskryckiej pochodzi z tego okresu, w tym wielkie dramaty i wiersze ludzi takich jak Kalidasa. Co ciekawe, te łączyły klasyczny sanskryt i literacki prakryt, wkładając ten pierwszy w usta postaci o wysokim statusie, podczas gdy postacie o niższym statusie zostały napisane w jednym z prakrytów.
Fakt, że klasyczny sanskryt wyłonił się z dobrze Okres MIA i to, że jego nazwa powstała w opozycji do Prakrit, często prowadzi do nieporozumień co do tego, co było pierwsze lub jaki jest ich stosunek do siebie. Ogólnie jednak najlepiej jest po prostu zapamiętać równania Sanskryt = OIA i Prakrit = MIA, a następnie użyć bardziej szczegółowych terminów, takich jak klasyczny sanskryt itp. Dla wąskich znaczeń.
Edytuj: wcześniejsza wersja tego zmieniła Mauryasa i Gupty w kilku miejscach. Przepraszamy za zamieszanie! Okropnie bezmyślni wobec Chandragupty Mauryi (założyciela imperium Maurya, dziadka Aszoki) i Chandragupty I (pierwszego ważnego władcy Gupty; wnuk Sri Gupty, który założył tę dynastię) mieli to samo imię… Dzięki, Ajay Joshi, za wskazanie błędu !
Odpowiedź
Zarówno sanskryt, jak i prakryt są klasyfikowane przez lingwistów jako języki indo-aryjskie, co oznacza, że mają takie same pochodzenie. Sanskryt należy do języka staroindo-aryjskiego (OIA), podczas gdy prakryt jest klasyfikowany jako język środkowo-indo-aryjski (MIA). Współczesne języki północnoindyjskie, takie jak hindi, pendżabski itp., Są klasyfikowane jako nowoindoaryjskie (NIA). Jest to klasyfikacja czysto językowa oparta na chronologicznej kolejności ich pojawiania się.
Jednak sanskryt i prakryt nie są dokładnie sekwencyjne, oba współistniały od wieków, zanim sanskryt ostatecznie całkowicie zniknął jako język mówiony . Wedy powstają około 1500 roku pne w najbardziej archaicznej formie sanskrytu, znanej jako sanskryt wedyjski. Wyrafinowana wersja wedyjskiego sanskrytu stała się klasycznym sanskrytem. Jego pełna nazwa brzmi „Samskruta Vak”, co oznacza wyrafinowaną mowę.
Klasyczny sanskryt jest w rzeczywistości zbliżony do późniejszych etapów sanskrytu wedyjskiego używanego w północno-zachodniej części subkontynentu. Klasyczny sanskryt został elegancko opisany w jednej z najlepszych gramatyk, jakie kiedykolwiek powstały, Aṣṭādhyāyī („Osiem rozdziałów”), skomponowanej przez Pāṇiniego (ok. VI – V w pne) . Sanskryt
Wedyjski sanskryt był prawdopodobnie używany w języku sindhu- Region Saraswati rozciągający się od Afganistanu do Pendżabu około 1900 roku pne. Początkowe fragmenty Rigweda powstały gdzieś w tym regionie. Obecnie wśród uczonych nie ma zgody, czy Indo-Aryjczycy są rdzennymi mieszkańcami, czy nie. Niektórzy uważają, że Indo-Aryjczycy należeli do bezpośredniego sąsiedztwa Subkontynentu Indyjskiego. Inni uważają ich za samych ludzi cywilizacji doliny Indusu.
Wszystko, co można powiedzieć z całą pewnością, to to, że ludność indyjsko-aryjska na subkontynencie indyjskim najpierw zajęła obszar obejmujący większość obecnego stanu Pendżab ( Indie), prowincja Pendżab (Pakistan), Haryana i Górna Doab (z Gangesu – Jamuna Doab) w stanie Uttar Pradesh. Języki indoaryjskie
Źródło obrazu : Instytucja oceanograficzna Woods Hole. (2012, 28 maja) https://www.sciencedaily.com/releases/2012/05/120528154943.htm
Ekspansja indoaryjska: Region północno-zachodni pokazano powyżej.Najwyraźniej ci ludzie zostali zmuszeni do opuszczenia regionu północno-zachodniego z powodu zmiany klimatu prowadzącej do rosnącego osuszenia (wysuszenia) całego regionu, prawdopodobnie z powodu niepowodzenia kolejnych monsunów.
Nowe badanie łączące Najnowsze dowody archeologiczne z najnowocześniejszymi technologiami geologicznymi dowodzą, że zmiany klimatyczne były kluczowym składnikiem upadku wielkiej cywilizacji Indusu lub Harappan prawie 4000 lat temu. Badanie rozwiązuje również długotrwałą debatę na temat źródła i losów Sarasvati, świętej rzeki z mitologii hinduskiej. Instytucja Oceanograficzna Woods Hole. (28 maja 2012). Zmiany klimatu doprowadziły do upadku starożytnej cywilizacji Indusu, wynika z badań
Jednak nie jest pewne, czy Harappańczycy byli Indo-Aryjczykami, czy nie , ale jest możliwe, że ta sama zmiana klimatu mogła zmusić osoby posługujące się sanskrytem do przeniesienia się w stronę równin Gangetic w północnych Indiach.
Prakryt Języki: W czasie ekspansji indo-aryjskiej, w północnych Indiach używano kilku języków. nie tylko sanskryt i proto-drawidyjski.
We wschodnich Indiach ludzie mówili językami austroazjatyckimi (munda), a nahali w środkowych Indiach i kilka innych języków. Niektóre z tych języków wymarły. Wciąż wiemy o ich obecności ze słów oznaczających lokalną florę i faunę. Około 30\% słów w języku hindi oznaczających lokalną florę i faunę ma nieznane pochodzenie, niezwiązane z językami sanskryckim, munda i drawidyjskim. Doprowadziło to do założenia o istnieniu nieznanego „języka X” przez Masicę (1979).
Interakcje między użytkownikami sanskrytu a lokalnymi językami prawdopodobnie stworzyły wiele dialektów hybrydowych typu „kreolskiego”, które później przekształciły się w języki prakryckie.
Pojawienie się języków prakryckich nie zahamowało rozprzestrzeniania się sanskrytu jako języka religijnego hinduizmu, dżinizmu i buddyzmu. Sanskryt stał się nośnikiem kulturowym w całej Azji Południowo-Wschodniej.
Wnioski:
- Sanskryt pojawił się jako pierwszy, a następnie różne dialekty prakrytu. Zarówno sanskryt, jak i prakryt są klasyfikowane jako indoaryjskie języki współistniały przez kilka stuleci, zanim sanskryt zniknął jako język mówiony.
- Sanskryt nie jest wyrafinowaną wersją języków prakryckich, jak niektórzy błędnie wierzą. Jest to udoskonalona i skodyfikowana wersja archaicznego wedyjskiego język.
- Sanskryt był początkowo używany w północno-zachodnim regionie subkontynentu indyjskiego. jedli zmiany zmusiły użytkowników sanskrytu do migracji w kierunku równin Gangetic. Moim zdaniem interakcje między użytkownikami sanskrytu a językami lokalnymi stworzyły dialekty hybrydowe typu kreolskiego, które później stały się różnymi językami prakryckimi.
- Pojawienie się języków prakrytowych nie zmniejszyło sanskrytu w żadnym Zamiast tego stał się językiem religijnym buddystów mahajany, dżinistów i hinduistów. Język i kultura sanskrytu rozprzestrzeniły się w Azji Południowo-Wschodniej, poza granice Indii. Jego duży ślad kulturowy w Azji Południowo-Wschodniej jest widoczny nawet dzisiaj.
Źródła:
Masica, CP (1979). Elementy aryjskie i niearyjskie w rolnictwie północnych Indii. Aryjskie i nie-aryjskie w Indiach, 55-151.
Woods Hole Oceanographic Institution. (2012, 28 maja). Badania wykazały, że zmiany klimatyczne doprowadziły do upadku starożytnej cywilizacji Indusu. ScienceDaily . Pobrano 3 grudnia 2017 r. z Zmiany klimatu doprowadziły do upadku starożytnej cywilizacji Indusu, wynika z badań